Τὰ κατωτέρω ἀποσπάσματα (σελ. 140-141, 172-182 ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Ἱστορία τοῦ Σχίσματος» τοῦ Ἀρχ. Ἀνδρονίκου Δημητρακοπούλου, ἐπιμελείᾳ Ἱ. Μονῆς Χρυσοποδαριτίσσης Πατρῶν, ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 1996) ἀφιερώνονται ἐξαιρετικῶς εἰς τοὺς καλοπίστους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ ἀφελότητί τους ἐπενδύουν ἐλπίδες στὴν ἀπὸ Ρώμης βοήθεια γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα. Ἡ Ἱστορία δυστυχῶς δὲν δείχνει νὰ συμμερίζεται τὴν ἄφθονη (;) αἰσιοδοξία τους γιὰ τὴν συμπαράσταση τοῦ Πάπα στὰ χρόνια ἐθνικὰ προβλήματα. Καὶ εἶναι κρίμα νὰ θυσιάζεται, ἔστω καὶ σὲ ἐπικοινωνιακὸ ἐπίπεδο, ἡ Πίστη γιὰ χάρη ἀπιθάνων ἐθνικῶν (;) ἀντισταθμισμάτων. Ἡ Πίστη δὲν εἶναι τόσο φθηνὴ νὰ πουλιέται ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα.
Τὰ ἀποσπάσματα ἐξιστοροῦν ἀξιοπρόσεκτες λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας . Ἡ Σύνοδος ἐκηρύχθη ἐπισήμως τὴν 9 Ἀπριλίου 1438, ἀλλὰ οἱ πραγματικὲς συνελεύσεις της ἄρχισαν στὶς 4 Ἰουνίου 1438. Σὰν σήμερα δηλαδή!Διαβάζοντάς τα μαθαίνουμε μεταξὺ ἄλλων καὶ μερικὲς ὀφθαλμοφανέστατες ἀλήθειες:
Πρῶτον· τὴν μόνιμη ἐπιθυμία τοῦ Πάπα γιὰ ἐπηρμένη γενικὴ πρωτοκαθεδρία, ἀκόμη καὶ συμβολική,
δεύτερον· τὸ ἀσυμβίβαστο ὀρθόδοξο αἰσθητήριο νὰ μὴ παραχαραχθεῖ οὔτε ἕνα ἰῶτα,
δεύτερον· τὸ ἀσυμβίβαστο ὀρθόδοξο αἰσθητήριο νὰ μὴ παραχαραχθεῖ οὔτε ἕνα ἰῶτα,
τρίτον· τὴν ἀπανθρωπία τῶν Λατίνων νὰ στεροῦν σκοπίμως τὸ σιτηρέσιο τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων,
τέταρτον· τὴν κατ᾽ αὐτὸν τὸν ἀνήθικο τρόπο ἐξαγορὰ (μὲ «φλωρία») τῆς ὑπογραφῆς μερικῶν Ὀρθοδόξων,
πέμπτον· τὴν θαρραλέα καὶ ὀρθόδοξη καὶ ἀπολύτως λογικὴ ἀπάντηση τοῦ ἁγ. Μάρκου Εὐγενικοῦ στὸν Πάπα,
καὶ ἕκτον· τὶς εὐλογίες τοῦ Πάπα, ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἀποσοβήσουν τὸν τουρκικό κίνδυνο.
Αὐτά !
Γιὰ τὰ ἱστορικὰ αὐτὰ ἀποσπάσματα πατῆστε ἐδῶΦΕΡ. – ΦΛΩΡ_Layout 1ΣΥΝΟΔΟΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ-ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣhttp://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/06/blog-post_4026.html
