Δανειζόμασταν ως χώρα, προ κρίσης, με 5,5%, τώρα με 7,5%. Όχι ότι το 5,5% είναι λίγο. Υπάρχουν πάμπολλοι μικρομεσαίοι που δανείζονται με χαμηλότερο κόστος.
Το 2% όμως που μας φεσώνουν, λόγω κρίσης, μεταφράζεται σε ετήσιους επιπλέον τόκους άνω του 1 δις. Το τι είναι ένα δις κάθε χρόνο μπορεί κανείς εύκολα να το δει σαν 500.000 τ.μ. σχολικές αίθουσες (με 2.000 Ευρώ το τ.μ.)!
Οι νταβατζήδες, ως διεθνής σκιώδης κυβέρνηση τραπεζιτών, εισπράττει από τους λαούς αθόρυβα κι ασύστολα. «Αυτοί που κλέβουν το φαΐ, κηρύσσουν τη λιτότητα».
Έφτιαξε από την Δευτέρα το κλίμα στις αγορές. Μειώθηκαν κάπως τα spreads και τα νταβατζιλίκια. Πώς και γιατί έγινε αυτό; Η Μέρκελ για εσωτερικούς ανούσιους πολιτικάντικους λόγους (γραμμένο τον έχουν τον λαό κι εκεί), αλλά για ουσιαστικούς τραπεζικούς, παίζει την κασέτα του ότι «δεν βοηθάμε, η ευθύνη είναι στην ελληνική κυβέρνηση να πείσει τις αγορές».
Μήπως όμως ακούσατε ότι την Παρασκευή ήταν στην Αθήνα ο κος Ackerman, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank; Συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό και τον δ/ντα σύμβουλο της Εθνικής Τράπεζας. Όταν ρωτήθηκε για το χρέος είπε ότι «βρίσκεται στην Ελλάδα επειδή αγαπά τη χώρα και τον ωραίο καιρό της» και ότι είχε με τον Γιωργάκη έναν γενικόλογο (!!!) «πολύ εποικοδομητικό διάλογο για την παγκόσμια κατάσταση».
Τα αποτελέσματα αυτών των συναντήσεων διέρρευσαν φαίνεται:
«Σύμφωνα με πληροφορίες από τον τραπεζικό κλάδο, η Deutsche Βank έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να της διασφαλίσει πιστώσεις, να προστατεύσει τις δικές της επενδύσεις στην Ελλάδα και να δώσει συγκεκριμένη μορφή στη «γερμανική βοήθεια».
Ωστόσο, μία πιθανή συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Deutsche Βank προϋποθέτει τον απόλυτο έλεγχο των Γερμανών στις αποφάσεις και στον σχεδιασμό του υπουργείου Οικονομικών, στο χρόνο λήψης αποφάσεων για τις όποιες κινήσεις του οικονομικού επιτελείου και πιθανώς δεσμευτικές προτάσεις για εξελίξεις στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο (συγχωνεύσεις, στρατηγικές συνεργασίες)».
Οι πραγματικοί άρχοντες όπως και οι αρχηγοί της μαφίας κινούν τα νήματα παρασκηνιακά, δεν εκτίθενται, ταξιδεύουν πάντα ινγκόγνιτο. Στη δημοσιότητα εκτίθενται τα τσιράκια τους (Μέρκελ, Σαρκοζί, κλπ), το πολιτικό προσωπικό τους (political personnel) όπως αποκαλείται στα αγγλικά η πολιτική τάξη.
Προσέξτε τη διατύπωση του δημοσιογράφου: «συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Deutsche Βank».
Αυτή είναι η γλώσσα την αλήθειας. Ήρθε το αφεντικό στην Ελλάδα, έκλεισε τη συμφωνία με τον πρωθυπουργό, τέλειωσε η κρίση. Από δω και πέρα αναλαμβάνουν οι πολιτικοί να διαχειριστούν τα μικροπολιτικά τους (κοινή γνώμη, διαδικαστικά με την εμπλοκή των δημόσιων κι εκεί φορέων που θα μπουν μπροστά να πληρώσουν, κοκ).
«Ο κ. Χατζημαρκάκης μίλησε για σχέδιο βοήθειας, μέσω αγοράς ελληνικών ομολόγων από την KfW (κρατική αναπτυξιακή τράπεζα) και την γαλλική κρατική τράπεζα Caisse des Depots, συνολικού ύψους 10-14 δισ. Ευρώ. Στο σχέδιο θα συμμετέχει, όπως, είπε, και η Ολλανδία, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες θα συμμετέχει και το Λουξεμβούργο».
Κατά σύμπτωση χώρες, ιδιωτικές τράπεζες των οποίων κατέχουν πάνω από το μισό δημόσιο χρέος μας.
Πώς μας προέκυψε ξαφνικά η λύση του προβλήματος; Να είναι τα μέτρα που εξήγγειλε η ψηφισμένη κυβέρνησή μας ή η δήλωση του γελοίου ότι «τον σταματούν μεροκαματιάρηδες και του προσφέρουν έναν μισθό για να σωθεί η πατρίδα;»
Σκατά. Η πρόσκληση του Ομπάμα στον Γιωργάκη να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον ήταν, κι ας πιθανολογήσουμε τώρα για την ψυχοπονιά αυτού του καραγκιόζη:
Η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ αποκάλυψε κατά τη διάρκεια ακροαματικής διαδικασίας στην Επιτροπή Οικονομικών της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ότι έξι χρηματοοικονομικά ιδρύματα κερδοσκοπούν εις βάρος της Ελλάδας για το χρέος της στην κρίση που έχει πλήξει την χώρα. Η Γαλλίδα υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε ότι και τα έξι χρηματοοικονομικά ιδρύματα είναι αγγλοσαξονικά, υποδεικνύοντας ότι οι εδρεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.
Άρα μαθαίνουμε ότι αγγλοσάξωνες είναι οι κερδοσκόποι που μας κυνηγούν και άρα ο εν λόγω κύριος μπορεί να έχει ουσιαστικό ρόλο στο δράμα μας. Τους Άγγλους ας τους αγνοήσουμε. Άλλωστε, «Ενδεχόμενη υποχώρηση της στερλίνας έως και 30% έναντι του δολαρίου, προβλέπουν διαχειριστές κεφαλαίων, επισημαίνοντας ότι ενώ τώρα η προσοχή όλων είναι στραμμένη στην ελληνική κρίση χρέους και το ευρώ, ο επόμενος στόχος των κερδοσκόπων ίσως είναι το βρετανικό νόμισμα».
Μερικά τινά μπορεί να είναι τα κίνητρα του εν λόγω κυρίου: ή θέλει να μπει σφήνα με το ΔΝΤ ανάμεσα στον αδύναμο κρίκο και την Γερμανική Ευρώπη τεστάροντας την Γερμανία ως προς το κατά πόσο θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι του ενιαίου νομίσματος, ή ανέξοδα σχεδόν να δείξει ποιος είναι το παγκόσμιο αφεντικό, ή με την ενίσχυσή του αυτή προσπαθεί να σιγουρέψει τις παραγγελίες από τον αμυντικό προϋπολογισμό μας ή συνδυασμός όλων των ανωτέρω και άλλων τινών.
Η τελευταία παράμετρος μου διέφυγε στα πρόσφατα γραπτά μου, μέχρι που άκουσα τον Γιωργάκη να διαλαλεί ότι ο αμυντικός μας προϋπολογισμός στοχεύει στην θωράκιση της χώρας και κάτι τέτοιες μπούρδες και το συνδύασα με το εξής δημοσίευμα της Καθημερινής:
Μέρκελ, Σαρκοζί ζητούν αγορά αεροσκαφών
«Πράσινο φως» για συνέχιση των εξοπλιστικών προγραμμάτων για τα οποία έχουν ήδη αναληφθεί δεσμεύσεις δόθηκε χθες, στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου, με τη συμμετοχή του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευ. Βενιζέλου, του αναπληρωτή υπουργού κ. Π. Μπεγλίτη και του υπουργού Επικρατείας κ. Χ. Παμπούκη. Οι πιέσεις που δέχεται η Αθήνα για αγορά πολεμικών αεροσκαφών είναι μεγάλες, όπως και οι πιέσεις για αύξηση της συμμετοχής στην αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ενώ παραμένει ανοιχτό το ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά».
Όλα τα παραπάνω για να καταλαβαίνουμε τι παίζει στην επικαιρότητα. Έτσι όπως είναι τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης οι ειδήσεις πρέπει να ξαναγράφονται τελικά για να ενημερωθεί κανείς. Το κάνουν ενμέρει μερικές χιουμοριστικές εκπομπές με πολύ επιτυχημένους υπότιτλους, το έκαναν όμως συστηματικά και κατά τον μεσοπόλεμο, προσπαθώντας να αντικρούσουν την επίσημη προπαγάνδα.
ΥΓ. Είχα δυο μήνες να γράψω πριν τις τελευταίες αναρτήσεις. Τι να γράψεις και τι να πεις και τι να πρωτοδιαβαστεί με τόσα γραπτά που παράγονται κάθε λεπτό. Ο θυμός μου όμως είναι τέτοιος μ’όλη αυτή την παραπληροφόρηση και την ληστεία που παθαίνουμε που δεν κρατιέμαι. Τα αφιερώνω στους λίγους φίλους, γνωστούς και άγνωστους, που με παρακινούν να γράψω, ελπίζοντας να ανταμώνουμε στις απεργίες. Δεν είναι εποχή για group therapy!
http://resaltomag.blogspot.com/2010/03/blog-post_5572.html
