Ο Σπαθάρης έφυγε, οι καραγκιόζηδες μείνανε…
Γράφει ο διανοητής στην Καθημερινή, ο απόφοιτος οδοντιατρικής και νεόκοπος ποιητής, γράφει λοιπόν αυτός ο ευκαιριακός φιλόσοφος – ούτε λίγο ούτε πολύ – ότι ο Παλαμάς είναι τουρκοβούλγαρος. Ρε ξεδιάντροπε, αφού την έγραψες που την έγραψες την ατιμία σου, γιατί δεν γράφεις πώς τελειώνει το ποίημα;
Στ’ όνομα εγώ θα ομώνω ενός Σουλτάνου,
και θα κρατώ ενός Τσάρου το τσεκούρι.
Όσο να βγει απ’ τη γη κανείς Μανιάκης,
κανείς Σκεντέρμπεης απ’ το μνημούρι,
κι απ’ το χαμό κανένας Καραϊσκάκης.
Έννοια σου ωρέ Μπουκάλα, και ο Μανιάκης εδώ είναι, και ο Σκεντέρμπεης ξύπνησε και ο Καραϊσκάκης τη βρίσκει τη στράτα του. (‘Ωρα είναι τώρα να πεταχτεί καμιά Θάλεια και να μας πει ότι ο Σκεντέρμπεης είναι αλβανός.) Δυστυχώς ο Παλαμάς δεν μας λέει τι θα γίνει μόλις πεταχτούν αυτοί μπροστά του. Ας είναι…
Και δε μας λες ρε Μπουκάλα, επί τη ευκαιρία:
Έχεις γράψει ένα πόνημα με τίτλο: “ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ – ΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ”
Παραβλέποντας το γεγονός ότι όποιος δεν μπορεί να γράψει αυτομάτως γίνεται κριτικός, όποιος δεν μπορεί να ζωγραφίσει γίνεται κριτικός τέχνης και όποιος δεν μπορεί να οινοποιήσει επιδίδεται στην οινοκριτική, να σε ρωτήσω κάτι;
Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με την Ελληνική τέχνη του Λόγου και όχι – ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ – με την Πακιστανική, την Αφγανή, τη Νιγηριανή, τη Σομαλική, την Αλβανική κ.ο.κ.; Μήπως είσαι φασίστας; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν λογοτεχνία; Δεν έχουν ποίηση; Καλά… αυτοί υπάνθρωποι είναι; Δεν έχουν Όμηρο; Δεν έχουν Σοφοκλή; Έστω ένα Καζαντζάκη; Ούτε Σικελιανό δεν έχουν; Στο κάτω κάτω ας έγραφες μια κριτική περί της υψηλής αίσθησης του καθήκοντος, περί της αυταπάρνησης, περί της φιλίας και των ιδανικών που απορρέουν από αυτήν, περί όλων αυτών που συνθέτουν έναν ευγενικό πολιτισμό όπως αυτός εξυμνείται στην Παλαιά Διαθήκη. Μα τι διάολο; Ούτε οι Ιουδαίοι έχουν τέτοια παραδείγματα; Ολόκληρη Κνωσσό έχτισαν και δεν υπάρχει μια αρχιτεκτονική μελέτη στα Εβραϊκά; Τι; Δεν έχεις ακούσει περί της εβραϊκής τέχνης του λόγου; Δεν έχεις δίκιο. Ξέρεις πόσο γλαφυρά και αριστοτεχνικά είναι δοσμένες οι κατάρες στην Παλαιά Διαθήκη;
Ας ρωτήσω και κάτι άλλο. Ας υποθέσουμε ότι το πόνημά σου – και όλα τα υπόλοιπα βιβλία σου – από αύριο κυκλοφορούν ελεύθερα στο ίντερνετ. Ποια στάση θα κρατήσεις; Θα κάνεις μηνύσεις για καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων και για διαφυγόντα κέρδη; Ω! μικρέ μου Παντελή… Μην είσαι τόσο σκληρός… Γιατί δεν σέβεσαι το ανθρώπινο δικαίωμα όλων των ανθρωπων στην μόρφωση; Έχει και φτωχούς ανθρώπους. Τι σε ενοχλεί αν όλοι αυτοί επιλέξουν να μορφωθούν δωρεάν; Ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι και αυτό; Από τα θεμελιώδη μάλιστα. Ξέρεις τι θα κάνεις πονηρέ; Θα ζητήσεις την προστασία του νόμου ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΚΩΘΩΝΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΕΙ Η ΤΣΕΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΣΑΣ. Όταν απειλείται το συμφέρον σας και θίγεται ο εαυτούλης σας, τότε μπορείτε ΜΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ να διακρίνετε τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι νόμιμο και τι παράνομο. Όπως βλέπεις Παντελή τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούμε να τα βάζουμε στη ζυγαριά κατά πώς μας συμφέρει.
ΤΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ, ΤΙ ΛΑΘΡΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, ΤΙ ΛΑΘΡΟΠΑΤΡΙΔΑΣ. Κάποιοι επιλέγουν να κατοικήσουν στην χώρα μου χωρίς καμιά υποχρέωση και χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για εμένα και τους συμπολίτες μου και κάποιοι επιλέγουν να διαβάσουν τα βιβλία σου χωρίς καμιά υποχρέωση και με κανένα οικονομικό όφελος για σένα ή τον εκδοτικό οίκο. ΧΡΗΜΑΤΑ είναι και τα μεν ΧΡΗΜΑΤΑ είναι και τα δε. Τα δικά σας ευρώ είναι πιο στρόγγυλα και τα δικά μας έχουν γωνίες; Όπως ακριβώς θίγεσαι εσύ από την οικονομική αταξία έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ θίγομαι εγώ και οι συμπολίτες μου από την μείωση της συλλογικής μας περιουσίας όπως αυτή μοιράζεται εξίσου σε όλους τους Έλληνες.
Είναι ή δεν είναι το ίδιο; Πρέπει να αποφασίσεις.
Και για να τελειώνει κάποτε αυτό το παραμύθι.
Είστε κομπλεξικοί διότι έχετε απόλυτη συναίσθηση της ασημαντότητάς σας. Τον καιρό που δίδασκαν και μεγαλουργούσαν ο Καβάφης και ο Παλαμάς, ο Κάλβος και ο Παπαδιαμάντης, ο Καζαντζάκης και ο Βάρναλης, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός και τόσοι άλλοι ογκόλιθοι της λογοτεχνίας και της ποίησης, ούτε το μελάνι για να βρέξουν την πένα τους δεν θα σας εμπιστεύονταν. Είστε τόσο ασήμαντοι, τόσο – μα τόσο – ελάχιστοι, τόσο αφόρητα μικροί, τόσο μικροσκοπικοί που αν σας χέσει η μύγα θα πνιγείτε στο σκατό.
Όλα αυτά τα κάνετε διότι βρίσκετε και τα κάνετε. Σε ένα δάσος με γερόκορμα πεύκα, με λυγερά κυπαρίσσια και αειθαλείς βελανιδιές, στο χώμα ενός τέτοιου δάσους δεν υπάρχει χώρος ούτε για αγκάθια, ούτε για τσουκνίδες ούτε για βάτα. Σε ένα τέτοιο δάσος τραγουδάει ό άνεμος που ξεκινάει από το Αιγαίο και τις ακρογιαλιές του Ομήρου, χαϊδεύει τα χρυσά σύννεφα του Δία, κατεβαίνει στον κάμπο των Μυρμιδόνων και πάλι λοξοδρομεί ανεβαίνοντας στην κορφή των Θεών και από εκεί πάνω φυσάει σε όλη την Ελλάδα. Φυσάει από τη γη του Πύρρου μέχρι τον Μίνωα και από την Σπάρτη μέχρι την Μακεδονία του Αλέξανδρου και τα Άβδηρα του Δημόκριτου. Φυσάει και θα σας πάρει και θα σας σηκώσει.
Χάθηκε το δάσος και βάλτωσε ο τόπος. Χάθηκαν τα κυπαρίσσια και φουντώσαν τα καλάμια. Χάθηκε η ευθύτητα και άνθισε η ευλυγισία. Πέθαναν οι ποιητές μας και ξεπετάχτηκαν οι κριτικοί. Φτηνοί άνθρωποι, φτηνά γραψίματα. Πεθάναν οι φιάλες και μείνανε οι φελλοί. Χάθηκαν τα μπουκάλια με το ακριβό κρασί και μείναμε Μπουκάλα.
http://olympia.gr/2010/01/17/
