Η συμβολή μου στην πρώτη επέτειο μιας δικιολογημένης ή αδικιολόγητης, υπαρκτής ή ανύπαρκτης νεανικής εξέγερσης, πριν 1 χρόνο.
Ως εκπαιδευτικός, ως γονιός, νομίζω πως αν ο γιος σου/ο μαθητής σου, σπάσει το βάζο και αρχίσεις να το μαλώνεις... που λέρωσε το χαλί, που ήταν μπιμπελό απ'το τάδε ταξίδι σου, που πού τά'μαθε αυτά..., που φταίει το ότι του τά'μαθε η γιαγιά του κ.α. τέτοια, τότε αρχίζεις να κοιτάς σε λάθος κατεύθυνση. Τότε αρχίζεις να ψάχνεις την αιτία αλλού. Τότε δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Τότε είναι σαν να παραδέχεσαι ότι λείπεις. Τότε είναι σαν να αρνείσαι ότι κ συ έχεις φτιάξει/ έχεις φταίξει για το πού βρισκόμαστε. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Ακόμα και θεολογικά, δεν μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι στην ευθεία του να σώσεις την ψυχούλα σου και δεξιά και αριστερά απ'την ευθεία... δεν παν οι άλλοι να κουρεύονται... Αν δεν πονέσεις τον όλον Άνθρωπο... Τότε, δεν καταλαβαίνεις ότι έχει κάτι να σου πει. Ότι ο νέος είχε κάτι να σου πει. Για τη ζωή που τού'φτιαξες, για τον κόσμο στον οποίο τον πέταξες, για τα όνειρά σου που πρόδωσες. Τα παιδιά δε θά'ναι πια τα παιδιά που ήμασταν εμείς. Θέλουν να καταλαβαίνεις κ χωρίς να εξηγούν. Μπορεί να μην ξέρουν να σου χτυπήσουν τον ώμο. Στο Warcraft(πώς γράφεται, την τρέλα μου...;) δεν αγγίζεις τον ώμο. Στέλνεις όλμο.
Ναι, όλα είναι θέμα παιδείας. Ο γονιός και ο δάσκαλος. Η οικογένεια δεν πάει προς το καλύτερο. Προς το χειρότερο πάει. Το σχολείο, και στην Ελλάδα, έχει να δει πολλά. Ό,τι κρύβεις κάτω απ'το χαλί, το φουσκώνει το χαλί. Μάζεψέ τα τα παιδιά, καταδίκασέ τα, κλείσ'τα όπου θες. Έρχονται γενιές δυσκολότερες. Αυτά φταίνε; Εγώ και συ φταίμε.
Να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Δε δικιολογώ. Δεν απαισιοδοξώ. Για μένα είναι πρόκληση παιδαγωγική. Ο γιος μου, οι μαθητές μου, αυτοί που είχα, που έχω, τα άλλα παιδιά, οι άλλοι μαθητές. Τι έκανα τι κάνω τι θα κάνω. Για να έχουν παιδεία. Όνειρα. Φαντασία δημιουργίας. Ινά ζωήν έχουσι και περισσόν έχουσι.
Αρκετά.
(Σημ.: Δε γράφω τίποτε με πολεμική διάθεση. Μοιράζομαι κάποιες σκέψεις που μπορεί να είναι και λάθος)
Επισυνάπτοντας:
-δύο κειμενάκια του Γιώργου Τούλα
-Αν θέλετε μια έρευνα στους μαθητές για κείνες τις μέρες:
http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=940&Itemid=28
-ένα ωραίο ευκολοδιάβαστο (ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ) του Ευγένιου Αρανίτση
-μια θαυμάσια "σχετική" παιδαγωγική συζήτηση με τον "μυστήριο" π.Φιλόθεο Φάρο:
http://www.lifo.gr/mag/features/1832
-και το εκπληκτικό "Μεγάλωσα" της Χαρούλας Αλεξίου.
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ... γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας
Να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλο εμείς...
Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους
μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογενείας
Ανούσιας ευγένειας ψευτο- υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν μιλάω για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας νευρωτικός
Μεγάλωσα ... Σύνδεση otenet
Γλυκά από το Pallete,
Μετά Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαί
Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυάγιο
Πάμε γι άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα
Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια
Επιφάνεια- επιφάνεια- επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα καφτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... Καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι άλλα μιλάμε- Πάντα γι άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το άλφα
Και κάτω απ' το μηδέν το υποσυνείδητο μου
Το χώμα λασπώνει
Τους σάπιους καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει,
Δεν είναι γιατί φταίει δεν έχει που να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Καλά να πάθει Καλά να πάθει- Καλά να πάθει
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια το μεγαλώνει
Πάντα γι άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις στην απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ' αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους στα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ' άλλους τα άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες yew να λες no
Να συνηθίσεις τα πορνό Να πολεμάς στον καναπέ
Να μη μπορείς χωρίς φραπέ
Πάντα για άλλους μιλάμε ...
Μεγαλώνω θα πεί να 'ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Να βρίσκεις οάσεις Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα...
στίχοι- μουσική- ερμηνεία: Χαρούλα Αλεξίου
