Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες, έχουν κουραστεί να ακούν και να διαβάζουν, από τη μια την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι υπάρχει "σχέδιο"κι απο την άλλη, την αντιπολίτευση να διαπιστώνει ότι "δεν υπάρχει σχέδιο". 
Ο ίδιος βαρετός απεχθής ξύλινος λόγος των κομμάτων. Η ίδια ελληνική "πατεντα" διαχείρισης: όλα συζητώνται σε κομματική βάση ! Ακόμη και η γρίππη ! Έθνος ηλιθίων κομματόσκυλων.
Ο ίδιος βαρετός απεχθής ξύλινος λόγος των κομμάτων. Η ίδια ελληνική "πατεντα" διαχείρισης: όλα συζητώνται σε κομματική βάση ! Ακόμη και η γρίππη ! Έθνος ηλιθίων κομματόσκυλων. Κατά βάθος όλοι ξέρουμε, ότι -ως συνήθως- κόμματα και κυβερνήσεις είναι αδύναμες και αναποτελεσματικές.
Η κοινωνία πάει μόνη της.Να το δούμε πρακτικά:
Μιλούν για πιθανότητα, να νοσήσουν μέχρι και 3.000.000 Έλληνες το προσεχές φθινόπωρο.
Συνήθως, κάθε φθινόπωρο, νοσούν.. από την κανονική γρίππη, περίπου 300.000 ανήλικοι και ενήλικοι Έλληνες.
Από πέρυσι μέχρι φέτος, δεν άλλαξε τίποτε στις υποδομές υγείας. Ίδιος είναι πάνω-κάτω ο αριθμός των κλινών και των γιατρών-νοσηλευτών.
Και ρωτώ:
Έχετε πάει ποτέ σε εφημερεύον νοσοκομείο (ΑΧΕΠΑ, Ιπποκράτειο κ.λ.π.), κάποια μέρα του χειμώνα, στο παθολογικό ή στο παιδιατρικό τμήμα;
Η ελάχιστη αναμονή, με το μωρό στην αγκαλιά να ψήνεται στον πυρετό και να κλαίει είναι 4 ώρες. Την κατάσταση στους προθαλάμους των εξωτερικών ιατρείων και των Τ.Ε.Π. θα την ξέρετε όλοι, έτσι δεν είναι;
Ήδη, εδώ και χρόνια τα νοσοκομεία έχουν τα απερίγραπτα χάλια τους.
Ήδη, το σύστημα υγείας είναι φρακαρισμένο. Ήδη οι ουρές είναι τεράστιες παντού. Ουσιαστικά, πρόκειται για πλήρη αδυναμία του συστήματος υγείας, να παρέχει στοιχειώδη περίθαλψη. Σε όποια κατάσταση κι αν πάει κανείς σε νοσοκομείο στις μεγάλες πόλεις πρέπει να περιμένι ώρες ατελείωτες. Με εκνευρισμό, μαλώνοντας με νοσοκόμες, γιατρούς, τραυματιοφορείς.....
Και φυσικά, έτοιμος να δείρει όποιον βρει μπροστά του την 35η φορά, που του λένε το πασίγνωστο και σιχαμερό "τι θέλετε κύριε;", που επαναλαμβάνει πάνω από 3.000 φορές την ημέρα κάθε γιατρός, νοσηλευτής, νοσοκόμος.
Δεν φταίει κανείς για αυτό. Δεν φταίει ούτε ο πολίτης, ούτε το ιατρικο-νοσηλευτικό προσωπικό, ούτε ο Καρμανλής, ούτε ο Παπανδρέου.
Δυστυχώς η κατάσταση είναι τόσο άθλια, που δεν μπορεί να καταλογίσουμε ευθύνες σε κανέναν συγκεκριμένα. Προφανώς φταίμε όλοι και κανείς λιγότερο από τον άλλο.
Το ζήτημα, όπως σε όλες τις αδιέξοδες καταστάσεις στην Ελλάδα (και είναι πολλές πανάθεμά τις), είναι, τι μπορεί να γίνει.
Η απάντηση, όπως στα περισσότερα ζητήματα (κυκλοφοριακό, ελληνοτουρκικά, οικονομία...), είναι η τόσο σκληρή, αλλά και τόσο απλή: Τίποτε !
Ποιός σας είπε ότι στη ζωή υπάρχουν πάντα δυνατότητες να αλλάξεις κάτι;
Είναι σαν το γνωστό ανέκδοτο με τον ασθενή, που πάσχει από καρκίνο στο σηκώτι, τα πνευμόνια και τον εγκέφαλο και ρωτά το γιατρό του: -και τώρα τι κάνουμε γιατρέ;
-Αμμόλουτρα, του απαντά ο γιατρός, πολλά αμμόλουτρα
-και θα γίνω καλά με τα αμμόλουτρα;
-όχι, αλλά θα συνηθίσετε το χώμα, σιγά - σιγά....
Έτσι είναι η κατάσταση. Όταν αγνούμε τη λέξη πρόληψη, δεν δικαιούμαστε να ρωτάμε στο παρά πέντε "και τώρα τι κάνουμε;"
Μα τιποτε αγαπητέ μου, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Όταν πρέπει να κάνεις μετρό το 1975 και το κάνεις το 2018, τι απάντηση να δώσεις;
Όταν πρέπει να χτίσεις άλλα 4 μεγάλα νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη, το 2006 και θα τα χτίσεις το ...2080, τι απαντήσεις να δώσεις;
Σε ποιά νοσοκομεία να αντιμετωπίσεις μια πανδημία;
Στα ήδη ασφυκτικά γεμάτα, όπου δεν μπορείς να
περπατήσεις στους διαδρόμους απ' τον κόσμο ;
