Ναι φίλε μου, Νηστεύω.

 

Νηστεύω πρωτίστως γιατί το διδάχθηκα από ανθρώπους που εμπιστεύομαι. Από τους ανθρώπους που πήρα την ζωή, την πρώτη γνώση και κυρίως την παράδοση.

Γιατί η παράδοση πάει μαζί με την γέννα (=Έθνος). Με το πρώτο νανούρισμα, το πρώτο παραμύθι, τις πρώτες λέξεις.

Διότι αυτοί που μου δίδαξαν την παράδοση είναι αυτοί που πραγματικά με αγάπησαν. Αυτοί που με αγκάλιασαν ζεστά και αληθινά.

Ενώ αυτοί που μου έκρυβαν την παράδοση του γένους μου, ήταν αυτοί που αποδεδειγμένα ήθελαν… να με βλάψουν. Εμέ και την γενιά μου.

Νηστεύω λοιπόν γιατί έτσι με έμαθε η Μητέρα μου, η Μητέρα της και όσο πίσω πάει, μέχρι την μάνα Γη.

Νηστεύω γιατί 40 ημέρες νήστεψε Αυτός που δίδαξε την υπέρτατη Θυσία. Επάνω στον Σταυρό της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης.

Νηστεύω γιατί οι σταυρωτές ποτέ δεν ήθελαν να νηστέψω. Γιατί οι σταυρωτές με τάιζαν λήθη και άδικο.

Νηστεύω γιατί οι σταυρωτές ήθελαν να με ακρωτηριάσουν από την διδαχή της Μάνας μου, της Γενιάς μου, από την Γη που με γέννησε.

Νηστεύω γιατί αυτοί που μόχθησαν για μένα μου έδωσαν καρπό αληθινό. Ενώ οι σταυρωτές μου πέταξαν καρπό χωρίς μόχθο για να τους προσφέρω την λήθη μου.

Νηστεύω γιατί οι αδηφάγοι Ούνοι και Σελτζούκοι δεν νήστεψαν ποτέ. Ακόμα και τα Ευαγγέλια άλλαξαν όταν «εκχριστιανίσθηκαν» για να συνεχίσουν να αρπάζουν.

Νηστεύω γιατί από τους δύο δρόμους, αυτόν του σταυρωτή και του Εσταυρωμένου, επέλεξα τον δεύτερο. Τον δρόμο της θυσίας που φέρνει λευτεριά. Αυτόν του Χριστού, του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου και όλων των Αγίων Προγόνων μου.

Νηστεύω γιατί επέλεξα την Θυσία για το κοινό καλό και το Δίκαιο.

Νηστεύω γιατί επέλεξα να είμαι Ελληνίδα.

Ο.