Γράφει ο Γιάννης Αργυρός
Στην
παιδική μας εποχή, δεν είχαμε τα αγαθά και τα παιχνίδια που μπορεί να
έχει ένα σημερινό παιδί και προσπαθούσαμε να αξιοποιήσουμε ότι ήταν
δυνατόν, για να φτιάξουμε τα παιχνίδια της τότε εποχής μας, όπως ο Γκανιές, η Δωδεκάρα, το Τσέρκι, το Σκλαβάκι,
το Μπιζζζζζζ, ο Σβούρος, ο Μπούκης, η Χούλα, οι Μπίλιες, τα Χουλάκια
(με τις μπίλιες), ο πόλεμος με τις αγριοκρεμμύδες του βουνού, το
Πατίνι, ο Κυπαρισσοπόλεμος, το Κοτρίκι που θα αναφέρουμε στη συνέχεια,
αλλά και άλλα πολλά αυτοσχέδια παιχνίδια...... που παίζαμε στο Καμάρι της Σαντορίνης.Το κοτρίκι λοιπόν είναι ένα κόκκαλο προς το κάτω μέρος των ποδιών του ζώου και κατ΄ επιλογή διαλέγαμε από κατσικάκι, αφού αυτό ήταν το πιο προσιτό ζώο από τους κατοίκους της περιοχής μας, και το οποίο διακρίνεται για τις τέσσερις διαφορετικές πλευρές του.
Από
τις δύο στενές πλευρές του διακρίνεται ο Βασιλιάς με το βαθούλωμά του,
που έμοιαζε με στέμμα, και ο Βεζίρης, η ακριβώς απέναντι μικρή και
σχεδόν λεία πλευρά του.
Οι άλλες δύο φαρδιές πλευρές του, είναι ο Ψωμάς, με το κυρτό του εξόγκωμα που έμοιαζε με φουσκωμένο ψωμί, και η άλλη και τελευταία πλευρά του, με το βαθούλωμά της είναι ο Κλέφτης.
Το παιχνίδι αυτό είναι ομαδικό και ανάλογα από το κάθε ρίξιμο του κοτρικιού είχαμε και το ανάλογο αποτέλεσμα.
Εάν το πάνω μέρος του έμενε ο Βασιλιάς, τότε τον τίτλο αυτόν τον κατείχε ο παίχτης που έριχνε το κοτρίκι.
Το
ίδιο ισχύει εάν έφερναν Βεζίρη, Ψωμά ή και τον Κλέφτη, ο οποίος ήταν
ότι χειρότερο για κάθε παίχτη που έφερνε και έπαιρνε τη θέση αυτή....Δηλαδή, εκείνος που θα έφερνε το τελευταίο τίτλο του Κλέφτη, όχι μόνο έχανε αλλά είχε και τις ανάλογες επιπτώσεις, που θα αποφάσιζε ο Βασιλιάς, και τις οποίες εκτελούσε ο Βεζίρης όπως:
Οι πιο συνηθισμένες τιμωρίες είναι οι ξυλιές.....
Οι θέσεις αυτές ήταν ανάλογα με το αποτέλεσμα της "ζαριάς" του Κοτρικιού.
Έτσι λοιπόν, όλοι σχεδόν περνούσαν από τις θέσεις και γνώριζαν τι ακριβώς του περίμεναν.... φθάνει να μην έφερναν τον Κλέφτη.
