Ξέρατε ότι ο «αέρας» για την άδεια στη Φρανκφούρτη κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 65-70.000 ευρώ;
Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, η Αθήνα είχε και πάλι την τιμητική της από χθες στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων των ξένων μέσων, λόγω των κινητοποιήσεων των οδηγών ταξί, των μπλόκων στους δρόμους και τις επιπτώσεις στον τουρισμό. Με το θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να μην υποκύψει κανείς στον πειρασμό μιας σύγκρισης με την ευρωπαϊκή εμπειρία.
Παράδειγμα Γερμανία: βάσει στατιστικών στοιχείων του υπουργείο Συγκοινωνιών το 2008, στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 50.000 άδειες ταξί τις οποίες μοιράζονται 22.500 επιχειρηματίες. Σε αυτές θα πρέπει να προστεθούν περίπου 30.000 άδειες για ενοικιαζόμενες λιμουζίνες. Για τις τελευταίες δεν υπάρχει περιορισμός καθώς οι άδειες είναι ελεύθερες. Λειτουργούν όμως μόνον κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού καθώς απαγορεύεται να σταθμεύουν στις πιάτσες των ταξί.
Για τα ίδια τα ταξί δεν υπάρχει ενιαίο καθεστώς στη Γερμανία καθώς μπορεί να διαφέρει από πόλη σε πόλη, εξηγεί ο Νίκος Μίχος, ιδιοκτήτης ταξί και πρώην πρόεδρος των Ελλήνων οδηγών ταξί Φρανκφούρτης και περιχώρων. Σύμφωνα με τον ίδιο, «υπάρχει μια φόρμουλα που λέει μια άδεια ταξί ανά χίλιους κατοίκους. Στη Φρανκφούρτη, για παράδειγμα, έπρεπε να είχαμε με 650.000 κατοίκους περίπου 650 άδειες. Ωστόσο λόγω της έκθεσης και του μεγάλου αεροδρομίου υπάρχουν 1712 άδειες ταξί. Οι άδειες λοιπόν είναι περιορισμένες και στη Γερμανία, αλλά όχι σε όλες τις πόλεις. Εναπόκειται στην κάθε πόλη εάν θα δώσει άδειες ή όχι. Στο Βισμπάντεν, για παράδειγμα, οι άδειες είναι ελεύθερες και όποιος θέλει μπορεί να πάρει όσες θέλει».
Ο κ. Μίχος επισημαίνει πως η διαδικασία είναι απλή, καθώς ο ενδιαφερόμενος πρέπει να καταθέσει τη σχετική αίτηση στο δήμο, προσκομίζοντας τα απαραίτητα δικαιολογητικά, όπως εκκαθαριστικό από την εφορία, τυχόν αναφορές στο point system αλλά και από άλλες υπηρεσίες. Το παράβολο κοστίζει 200 ευρώ και η άδεια εκδίδεται σε μια περίπου εβδομάδα.
«Σε πόλεις όμως όπου οι άδειες είναι περιορισμένες, όπως στη Φρανκφούρτη ή στην Κολωνία, ο ενδιαφερόμενος μπαίνει σε λίστα αναμονής και περιμένει τη σειρά του. Η διαδικασία είναι χρονοβόρα και μπορεί να πάρει και χρόνια. Έτσι σε ορισμένες πόλεις αναγκάζεσαι να πληρώσεις τον λεγόμενo “αέρα”, όχι για να αγοράσεις, αλλά για να υιοθετήσεις τρόπον τινά την επιχείρηση από τον προηγούμενο κάτοχο. Τα χρήματα αυτά είναι κυριολεκτικά αέρας, δεν φαίνονται πουθενά, σε περίπτωση που λήξει για παράδειγμα η άδειά σου, έχουν εξαφανιστεί και τα λεφτά αυτά», επισημαίνει.
Και αυτό γιατί όλες οι άδειες ταξί στη Γερμανία έχουν 5ετή διάρκεια, εξηγεί ο κ. Μίχος. Όταν λήγουν πρέπει να γίνεται νέα αίτηση με την υποβολή εκ νέου όλων των απαραίτητων δικαιολογητικών. Ο «αέρας» για την άδεια στη Φρανκφούρτη κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 65-70.000 ευρώ. Χρήματα τα οποία θα ήθελε να έχει γλιτώσει και ο ίδιος όταν αγόρασε τη δική του άδεια:
«Παρόλο που ο ίδιος έχω πληρώσει αρκετά χρήματα για την άδεια, είμαι υπέρ της απελευθέρωσης γιατί όταν πριν από 11 χρόνια θέλησα να κάνω αυτό το επάγγελμα, αναγκάστηκα να χρεωθώ μέχρι το λαιμό για να μπορέσω να την πάρω. Αυτό ήταν για μένα οδυνηρό γιατί το χρέος αυτό το ξεπληρώνω μέχρι σήμερα. Ενώ εάν ήταν ελεύθερες οι άδειες θα μπορούσα και εγώ με 200 ευρώ για το παράβολο να έχω ένα ταξί και να εξασκήσω αυτό το επάγγελμα. Κάποιος που θέλει να το κάνει σήμερα, και γνωρίζω πολλούς Έλληνες εδώ που θα ήθελαν, δεν μπορούν λόγω οικονομικού»
Ξέρατε ότι ο «αέρας» για την άδεια στη ΣΑΝΤΟΡΊΝΗ κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 500 -700.000 ευρώ;
Τρέλλα εε;
