Γράφει ο Π.Μυτιληναίος
Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια της. Τα τραγουδήσαμε χιλιάδες φορές. Τα μεταδίδαμε σχεδόν καθημερινά όταν ιδρύσαμε το 1989 τον πρώτο Κυκλαδίτικο ραδιοσταθμό στη Σαντορίνη. Απαραίτητη συντροφιά μας στις χαρές και τις λύπες μας η μουσική της δικιά μας Μαρίζας. Της Σαντορινιάς Μαρίζας. Θεωρούσαμε και θεωρούμε τιμή μας, όλοι οι Σαντορινιοί το γεγονός ότι σε κάθε της συνέντευξη, όπου κι αν εμφανίζεται, όπου και αν τραγουδά δεν ξεχνά να αναφέρεται στον τόπο της. Η εικόνα των μικρών παιδιών που έτρεχε πίσω της μέσα στα στενά των Φηρών φωνάζοντας δυνατά το όνομά της και χτυπώντας άδεια τενεκεδάκια δημιουργώντας μια απίστευτη φασαρία προς τέρψιν της ίδιας, είναι αποτυπωμένη βαθιά μέσα μας. Η Μαρίζα ήταν, είναι και θα παραμείνει πάντα η δικιά μας Μαρίζα. Όσο κι αν τα σημερινά μουσικά σκουπίδια και η συνεχής πλύση εγκεφάλου μας από τις δισκογραφικές εταιρείες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ πέτυχαν τον σκοπό τους και μας ανάγκασαν να υποκύψουμε στις επιθυμίες τους και να ακούμε ότι πιο άχρηστο και αντιαισθητικό μας πλασάρουν.Γιατί η αλήθεια είναι ότι αν και η Σαντορίνη και οι άνθρωποί της χρωστούν πολλά στη Μαρίζα και δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να κάνουν κάτι για να την ευχαριστήσουν.
Να ανταποδώσουν δηλαδή την αγάπη της προς το τόπο μας.
Πρώτοι εμείς. Τα ντόπια μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των συμπατριωτών μας.
Δεν έχουμε δυστυχώς φερθεί με σωστό τρόπο στην Μαρίζα.
Ίσως όμως να έφτασε ο καιρός να επανορθώσουμε. Κάλιο αργά παρά ποτέ λέει ο λαός μας.
Θα είμαστε στη συναυλία της την Τρίτη 21 Ιουνίου στο Υφέν.
Ίσως αν σιγοτραγουδήσουμε μαζί της το «Στόπα και στο ξαναλέω» να μας τυλίξει όπως παλιά στο ράσο, που μούλεγε ο πατέρας μου που φορά και να πάρει πίσω λίγη από την αγάπη που μας έχει δώσει
