Παλαιότερα οι κάτοικοι των Αθηνών πήγαιναν στο Φάληρο για τα μπάνια τους. Εγώ θυμάμαι ότι μας πήγαιναν οι γονείς μου στον Φλοίσβο, που ήταν κ΄ ένα στρογγυλό ζαχαροπλαστείο. Εκεί πηγαίναμε ολοήμερο με σαμπρέλες στρογγυλές και φαγητά τυρί και ντομάτες για να τρώμε λίγο μετά το μπάνιο.
Γράφει ο Α. Φασιανός
Σιγά σιγά επειδή άρχισε η μόλυνση των υδάτων, πηγαίναμε όλο και πιο μακριά. Στην παραλία της Βούλας είχε μια ωραία αμμουδιά, κοντά στο ΠΙΚΠΑ και εκεί ήταν ένας Παράδεισος. Μετά έγινε ο Παραλιακός και έτσι τα μπάνια προεκτάθηκαν πιο μακριά στην Βουλιαγμένη, στον Λαιμό, και την Βάρκιζα. Δυστυχώς η μόλυνση της θάλασσας, συνεχίστηκε. Είχε ταμπέλες στην Βούλα που απαγόρευαν την κολύμβηση. Και μετά οι ωραίες παραλίες οι αμμώδεις αξιοποιήθηκαν δια του τουρισμού και χάλασαν. Έπρεπε να πληρώνεις επί πλέον για να κολυμβήσεις. Και οι άνθρωποι τράβηξαν πιο μακριά.
Ανακάλυψαν τις Κυκλάδες. Πρώτα δειλά δειλά άρχισε να φημίζεται η Μύκονος. Ιδίως από τους ξένους. Εγώ πήγαινα στη Μύκονο από το 1960, είχε ωραίο περίπτερο η Σχολή Καλών Τεχνών και με άλλους ζωγράφους μέναμε εκεί πάνω από την Χώρα. Βέβαια η πλεύση ήταν δύσκολη γιατί τα πλοία δεν προσέγγιζαν στην προβλήτα γιατί ήταν αβαθές το λιμάνι και έτσι κατεβαίναμε με βάρκες από το πλοίο, που χοροπηδούσαν πολλές φορές. Και ήταν μακρύ το ταξίδι. Αλλά η αγάπη για το νησί ήταν μεγάλη. Τότε οι άνθρωποι ερχόντουσαν στη Μύκονο η οποία ήταν βραχώδης και όχι καλλιεργήσιμη για να νοιώσουν αυτό το φώς το καταπληκτικό. Δεν έχει ψηλά βουνά και έτσι φωτίζεται απόλυτα. Όπως είναι και η Δήλος πάμφωτη. Γι αυτό ο Απόλλωνας ο θεός του φωτός γεννήθηκε εκεί, στη Φανερωμένη. Η Δήλος λέγεται έτσι από το ρήμα δηλόω, φανερώνω. Βγήκε από τη θάλασσα για να βοηθηθεί η Λητώ να γεννήσει τον Απόλλωνα. Και έτσι η Μύκονος έγινε διάσημη σ΄όλο τον κόσμο. Νομίζω ότι αυτό το φώς την αποκάλυψε. Τώρα που τα ταξίδια γίναν πιο ασφαλή πηγαινοερχόμαστε τακτικά με ευκολία και υπερηφάνια.
Η Άνδρος είναι νησί των εφοπλιστών. Πολλές οικογένειες καραβοκύρηδων γεννήθηκαν εδώ. Έχει ωραία σπίτια και δρόμους η Χώρα και σου αρέσει να περπατάς στην οδό Ερμού και να τρως αμυγδαλωτά. Εμένα μου αρέσει όταν φυσά ο βοριάς δυνατά γιατί η χώρα είναι χτισμένη στο βοριά και καθορίζει τα πάντα όπως και στη Μύκονο.
Και η Τήνος αυτό το νησί είναι στην ίδια σειρά. Νήσος των γλυπτών και των καλλιτεχνών. Νησί του Χαλεπά του μεγαλύτερου Έλληνα γλύπτη. Έχω επισκεφτεί το σπιτάκι του και αισθάνθηκα σαν μέσα σε ξωκλήσι. Εκεί βρίσκεται η καταπληκτική και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, μέσα στην εκκλησία που φέρει το όνομά της. Εκεί ανεβαίνουν με τα γόνατα τα πολλά σκαλιά της, για να φθάσουν στην εκπλήρωση του τάματός τους. Η πίστη σώζει τον κόσμο.
Έτσι οι Κυκλάδες είναι ιερές και η φυγή προς αυτές διδάσκει μια άλλη άποψη της ζωής.Την ελευθερία και την αιωνιότητα του φωτός. Μας κάνουν να ελπίζουμε.
