Γράφει η Κλασσικοπερίπτωση
Χθές συνειδητά δεν γράψαμε κάτι για την επέτειο του Πολυτεχνείου και αυτό γιατί θέλαμε να ξεχάσουμε.
Θέλαμε να ξεχάσουμε ότι αυτοί με τους οποίους κάποτε φωνάζαμε ζητώντας "Ψωμί- Παιδεία-Ελευθερία", είναι εκείνοι που έτρωγαν χρόνια τώρα το ψωμί μας και κατούραγαν στις λίγες φέτες που μας άφηναν στο πάτωμα.
Θέλαμε να ξεχάσουμε ότι ανάμεσα σε αυτούς που φώναζαν ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Στέφανος Τζουμάκας , ο Δημήτρης Κουφοντίνας και κάμποσοι ακόμα που στα μετέπειτα χρόνια έκρυψαν στα μπαούλα της ιδιοτέλειας και της πολιτικής ανηθικότητας και το ψωμί και την παιδεία και την ελευθερία.
Είναι εκείνοι που μαγάρισαν όσο ψωμί άφησαν αφάγωτο ,είναι εκείνοι που ξεγύμνωσαν την φτωχοντυμένη παιδεία και την έντυσαν σαν πόρνη για να την διαπομπεύουν απο δω και απο κεί σαν πρότυπο του "νεου πατριωτισμού" και της δήθεν πολυπολιτισμικής ξεφτίλας της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Είναι αυτές οι τερατόμορφες μεταλλάξεις της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας που πέταξαν στην χωματερή την τρίτη λέξη απο το σύνθημα του Πολυτεχνείου και έστησαν το "χρυσό βόδι" της παγκόσμιας κυβέρνησης το οποίο μας αναγκάζουν να προσκυνήσουμε κρατώντας στο χέρι την "Κάρτα του Πολίτη".
Είναι οι μεταμφιεσμένοι κλώνοι του Ιωαννίδη και του Παπαδόπουλου που μας κάθησαν στον σβέρκο για 37 χρόνια.
Θέλαμε να ξεχάσουμε ότι σήμερα το μεσημέρι θα βγεί ο ατσαλάκωτος υπουργός και με μισοστενοχωρημένο ύφος και μπόλικο "νέο πατριωτισμό" θα προαναγγείλλει την πτώχευση της πολύπαθης απο δαύτους πατρίδας μας.
Χθές λοιπόν ήταν μια μέρα που θέλαμε να ξεχάσουμε, αύριο θα είναι μια μέρα που θα ευχόμαστε να μην είχε έλθει ποτέ, μεθαύριο όμως θα είναι μια μέρα που θα ξαναβρεθούμε όλοι στους δρόμους χωρίς τα μασκαραλίκια των κομματικών παλιάτσων για να φωνάξουμε πάλι το ίδιο σύνθημα με τότε.
"ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5121
