Η λαϊκή παράδοση για τον Προφήτη Ηλία της Σαντορίνης

Ο Βαγγέλης Αλεφραγκής, κατά την διάρκεια πανήγυρης στην εκκλησία του Ταξιάρχη στο Ακρωτήρι, αφηγείται την ιστορία της ίδρυσης του Μοναστηριού του Προφήτη Ηλία της Σαντορίνης, όπως αυτή έχει καταγραφεί στην λαϊκή παράδοση του νησιού... Πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι η παράδοση αυτή διαφέρει από την επίσημη ιστορία του μοναστηριού... Πάντως, και άλλος από τους παρευρισκομένους είπε ότι έχει ακούσει και αυτός από τους προγόνους του την ιστορία αυτή...

Βαγγέλης: Ήταν, εδω πέρα, δύο τρεις καλόγεροι, ας πούμε, που ήτανε στο μοναστήρι εδώ... και είχε πιάσει μια μεγάλη κακοκαιρία, ήτανε χειμώνας! Μιλάμε... σου λέει, για μεγάλη θύελα... κακοκαιρία... Ήτανε, λοιπόν, μία τούρκικη φρεγάτα, όταν λέμε "επί Τουρκοκρατίας", οι Τούρκοι μας κυβερνούσανε, δηλαδή ήμασταν σκλάβοι, από ό,τι έχουμε...
Γιάννης: Ναι...
Βαγγέλης: Κινδύνευε να βουλιάξει! Χάθηκε, δεν ήξερε που πάει... Όταν γύριζε... κάπου, ας πούμε εκεί [δείχνοντας με το χέρι προς την μεριά του φάρου], εκείνη την ώρα ο καλόγερας από εδώ... εκείνα τα χρόνια δεν είχανε ούτε πετρογκάζ, ούτε τίποτα... είχανε την φουβου με τα κάρβουνα... που ανάβανε για να... Λοιπόν... έπιασε ο καλόγερας, τώρα, να κάνει τσάι... δεν ξέρω τι... κάτι από τα βουνά, που κόβανε τα χόρτα, για να κάνει... να ζεσταθούν... να πιούνε κάτι... και βγήκε έξω να φυσήξει για να... ανάψει η φωτιά... Είδανε αυτοί [δείχνοντας προς το μέρος που υποτίθεται ότι ήταν η Τουρκική φρεγάτα] την φωτιά και λένε υπάρχει ξηρά εδώ... υπάρχει στεριά... και βαστήξανε πάνω σε [...] και γυρνάνε από εδώ... ήτανε βοριάς, ως φαίνεται ο καιρός, και τους [...] από κάτω...
Γιάννης: Στα πηγάδια...
Βαγγέλης: [νεύει καταφατικά] και γυρίσανε, λοιπόν, πάνω στην φωτιά και ήρθανε... και... φουντάρανε... τους [...] και φουντάρανε εδώ... Μέσα ήταν ένας μεγάλος αξιωματικός των Τούρκων... Αφού ξημέρωσε... Αφού ξημέρωσε...λέει... είδανε την στεριά... είδανε την... αυτή... σου λέει εδώ υπάρχει ζωή, κάτι... αυτή η φωτιά... υπάρχουν ανθρώποι εδώ πέρα... Βγαίνουν έξω κάτι ναύτες, δεν ξέρω τι... προχωρήσανε... είδανε τα μονοπάτια που υπήρχαν, να πούμε, από τα χωράφια...
Γιάννης: Ακολουθήσαν το μονοπάτι...
Βαγγέλης: ...βλέπουν εδώ το μοναστήρι, την εκκλησία... έρχονται εδώ, βλέπουνε τους καλόγερους... Αυτοί φοβηθήκανε... Λέει "μη φοβόσαστε, εσείς απόψε μας σώσατε την ζωή, διότι εμείς κινδυνεύαμε, πως μας;"... Λέει "εκείνη την ώρα κάθονται να ανάψουν τα κάρβουνα, να πούμε, για να ψήσουμε ένα ζεστό να ζεσταθούμε και"... "Αυτό", λέει, "μας έσωσε την ζωή". Πάνε, φωναζουνε... πάνε κάτω στον... αρχηγό τους.... τους λέει "έτσι και έτσι, υπάρχει να εκεί κάτι αυτοί και αυτοί οι ανθρώποι μας έσωσαν"... Τους λέει "φέρ' τους κάτω"... Κατεβαίνουν... "Τι θέλετε", λέει, "από εμάς να σας προσφέρουμε, γιατί εμείς ήμαστε πνιγμένοι, ας πούμε, και σωθήκαμε από την φωτιά που είχατε ανάψει"... "Τίποτα", λέει, "δεν θέλουμε, απλώς", λέει, "εκει πέρα που είναι το μοναστήρι μας αυτό" [...] πως το πάνε εκείνα τα χρόνια οι ανθρώποι, "αν μπορούσαμε να το μεγαλώναμε λίγο" λέει και αυτά... Και βάζει, λέει, αυτός μία σφραγίδα, να πούμε, σε, δεν ξέρω πως, και λέει "αυτό είναι από μένανε και θα το κάνετε όπως θέλετε το μοναστήρι και όπου θέλετε"... λεφτά, δηλαδή, δεν ξέρω πως τα πήρανε και τι τους είπε να κάνουνε...
Γιάννης: Και έτσι...
Βαγγέλης: Και έτσι έγινε το μοναστήρι απάνω... Αυτή είναι η ιστορία του μοναστηριού...
Κλέαρχος: Ποιο μοναστήρι απάνω;
Γιάννης: Στον Πύργο λέει...
Κλέαρχος: Τον προφήτη Ηλία;
Βαγγέλης: Ναι!
Κλέαρχος: Από ΄δω ξεκίνησε;
Βαγγέλης: Από ΄δω ξεκίνησε! Από 'δω... Και κάνανε το μοναστήρι απάνω στον Πύργο...

http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/