Για την αποδόμηση της ιστορίας μας υπάρχουν πολλά έμμισθα «ιερατεία» και επιδοτούμενες «εστίες» που εργάζονται ακατάπαυστα!!!
Έχουμε ασχοληθεί διεξοδικά με αυτά, όπως και πάρα πολλοί άλλοι…
Ωστόσο, από αυτό το αφιέρωμα δεν θα πρέπει να λείψει η πολιτική φρενοβλάβεια του ΣΥΡΙΖΑ η οποία έχει αναλάβει «εργολαβικά» να κατατάξει το ’21 σε «τρομοκρατική ακραία βία.
Ο Αλαβάνος, όπως είναι γνωστό, χαρακτήρισε τον ύμνο στην Ελευθερία του Σολωμού, καθώς και η Αυγή, ότι «έχει τρομακτικά χαρακτηριστικά».
Αναδημοσιεύουμε την «πολεμική» του Ρεσάλτου από το τεύχος-39 (Μάιος 2009).
Η κοτσάνα Αλαβάνου
Είναι γνωστή η «κοτσάνα» του Αλαβάνου στη Βουλή πάνω στους πρώτους στίχους του Διονύσιου Σολωμού.
Αλλά και οι απαντήσεις που δόθηκαν,
οι περισσότερες, πάλι στα πλαίσια της κοτσάνας κινούνται. Επικαλύπτουν την ουσία των στίχων του Σολωμού και μένουν στη ηλιθιότητα του Αλαβάνου.
Και οι απαντήσεις, οι περισσότερες, ντρέπονται να φωνάξουν δυνατά αυτό που λέει ο ποιητής: Ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν κατακτήθηκε ποτέ με την απάθεια ή τη δουλική υποταγή, αλλά με την επαναστατική, λαϊκή βία.
Αυτό λέει καθαρά ο ποιητής της Ελευθερίας με το στίχο:
«Σε γνωρίζω από τον ΚΟΨΗ του σπαθιού την τρομερή»
Με την «κόψη του σπαθιού την τρομερή» κερδίζεται η Ελευθερία και έτσι την γνωρίζουμε…
Ο δεύτερος στίχος αναφέρεται, όχι στην κόψη, αλλά στην ΟΨΗ της Ελευθερίας. Το πρόσωπο της Ελευθερίας, το βλέμμα της, ξαπλώνεται και αγκαλιάζει τη γη («μετράει τη γη»).
Το «πρόσωπο», το «βλέμμα», η «ΟΨΗ» δεν ξαπλώνονται ποτέ με τη Βία.
Συνεπώς ο στίχος του Σολωμού είναι σαφέστατος.
Η «ΟΨΗ που με βία μετράει τη γη» είναι το πρόσωπο, το βλέμμα της Ελευθερίας που ξαπλώνεται με ΤΑΧΥΤΗΤΑ (βιασύνη), με ορμή σε όλη τη γη.
Με την βλακεία του Αλαβάνου δεν βγαίνει κανένα νόημα στους στίχους. Και αυτό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με τα κοινωνικά νοήματα, με τη διαλεκτική της ιστορίας, συνακόλουθα με τη σκέψη και τη γλώσσα.
Αλλά και κάποιοι από τους επικριτές του δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα όταν προσπαθούν να πετάξουν έξω από τη σκάφη μαζί με τις σαπουνάδες (κοτσάνες Αλαβάνου) και το παιδί: Την κόψη του σπαθιού…
Οι σύνθετες ανοησίες
Όταν μια κοτσάνα επιχειρείς να την καλύψεις αραδιάζεις και συνθέτεις ανοησίες. Μέσα σε αυτή την επελαύνουσα ηλιθιότητα αποκαλύπτεις και το κυνικό ιδεολογικό και πολιτικό σου πρόσωπο.
Η ομάδα των Αλαβάνων αυτό-αποκαλύπτεται. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι όλοι αυτοί εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, προπαγανδίζοντας ωμά και κυνικά, χωρίς προσχήματα και καμία συστολή, τα ιδεολογήματα της Αυτοκρατορικής, φασιστικής σκέψης.
Διαβάστε την παρακάτω παράγραφο της «Αυγής»:
«Δεν χρειάζονται όμως όλα αυτά. Δεν χρειάζεται η ανάλυση της «Βίας» κι όχι της «Βιάς». Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν ξεκινά με το «Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή», μια εικόνα πολύ πιο εφιαλτική από τις κουκούλες, τα μολότοφ και τα γκαζάκια. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ύμνος στην Ελευθερία έχει γραφεί με βάση τα σκληρά γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς γι’ αυτό συναντάς σε κάθε στίχο σχεδόν όρους ακραίας βίας. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει η Ελευθερία του Σολωμού έχει τρομακτικά χαρακτηριστικά».
Δύο μόνο παρατηρήσεις
Πρώτη παρατήρηση:
Παραληρηματική βλακεία και κυνική πράξη βεβήλωσης της Επανάστασης. Γιατί είναι πράξη βεβήλωσης της Επανάστασης να την ταυτίζεις με την κουκουλοφόρικη φασιστική υστερία της καταστροφής, της φωτιάς και της τυφλής βίας του μηδενισμού.
Είναι βλασφημία αποτρόπαιη να βάζεις στον ίδιο χώρο τους δημιουργούς και τους ποιητές του Έπους που προκάλεσαν το θαυμασμό όλου του κόσμου και βελόνιασαν την αγωνιστικότητα των λαών, με τους κουκουλοφόρους σατράπες της καταστροφικής και πυρομανούς αυθάδειας.
Είναι αντιδραστική σοφιστεία, από τις πλέον φαιές, ένας αυτό-αποκαλούμενος «αριστερός» να εξισώνει τη «Βία, μαμή της ιστορίας» (Μαρξ) με τις ωμές πράξεις βίας των δυναστών και των εκτελεστικών τους οργάνων (οι κουκουλοφόροι είναι ενεργούμενα των καθεστωτικών μηχανισμών).
Είναι κακουργηματική ιστορική ισοπέδωση το δόλιο τέχνασμα που εξισώνει την Επανάσταση με την τυραννία, τους ήρωές της με τα «τάγματα εφόδου» των φασιστικών δομών εξουσίας, τη σκλαβιά με τον αγώνα για την Ελευθερία, τους θύτες με τα θύματα, το θάνατο ενός αγωνιστή με το θάνατο ενός τυράννου δημίου του.
Σε τέτοιες ύπουλες εξισώσεις μόνο οι ραγιάδες του αμερικανισμού προβαίνουν ασύστολα σήμερα, σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Δεύτερη παρατήρηση.
Η προσβλητική περιφρόνηση της σκέψης και των αγωνιστικών αξιών (η βλακεία και ο αμοραλισμός) συνοδεύεται πάντα με τον αχαλίνωτο καιροσκοπισμό.
Χαρακτηρίζουν την ποίηση του Σολωμού σαν ποίηση «ακραίας βίας» και τα επαναστατικά γεγονότα που την ενέπνευσαν τα χαρακτηρίζουν «εικόνες πιο εφιαλτικές» από τους κουκουλοφόρους.
Ποιοι;
Οι υμνητές των κουκουλοφόρων!!!
Αυτοί που ανήγαγαν τη κουκούλα σε αγωνιστική ιδεολογία!!!
Αυτοί που χαρακτήρισαν την κουκουλοφόρικη καταστροφική υστερία σαν τη μεγαλύτερη «εξέγερση» της νεολαίας στην ελληνική ιστορία!!!
Θυμόμαστε όλοι τους ύμνους των Αλαβάνων υπέρ αυτής της «εξέγερσης» της ακραίας γκανγκστερικής βίας, εκείνες τις εφιαλτικές μέρες.
Τώρα, που πρέπει να στιγματιστεί η Επανάσταση του 1821, οι ήρωές της και οι ποιητές της, το παίζουν φανατικοί εχθροί της «ακραίας βίας».
Ο καιροσκοπισμός κτυπάει κόκκινο. Και αγκαλιά με τη θηριώδη ανοησία «εκτελεί» διατεταγμένη υπηρεσία…
http://resaltomag.blogspot.com/2010/03/blog-post_9808.html
