Με τη λέξη ’’Παυλίδης’’ που γι άλλους παραπέμπει στην παλιά ’’γλυκιά απόλαυση’’ της σοκολάτας και γι αλλους στο Γολγοθά των εκλογών, ξημεροβραδιάσθηκαν σήμερα πολλοί πολίτες.
Αυτό άλλωστε ήταν το χάπι της ημέρας που συνταγογράφησαν τα κανάλια, οι μαζικοί αλμπάνηδες ψυχοθεραπευτές της κοινωνίας μας.
Ομως εμένα το βλέμμα μου σκάλωσε σε μια ειδηση που περασε στα πολύ ψιλά, σε εκείνα που δεν έχουν αξία στις μέρες μας: Ηταν σαν ένα κακό και σκοτεινό παραμύθι.
Ελεγε λέει οτι εδώ και 60 χρόνια, μόνο στο βυθό του Σαρωνικού παραμένουν περίπου σαράντα ναυάγια μικρών και μεγάλων πλοίων. Μέσα απο τους τόννους σιδήρου στα ελληνικά νερά, υπάρχουν ακόμα διαρροές καυσίμων και λιπαντικών, τοξικά υγρά απο μπαταρίες, κι άλλες επικίνδυνες ουσίες. Επειδή μάλιστα οι διαρροές πολλές φορές δεν γίνονται ορατές στην επιφάνεια, η όποια προσπάθεια ανέλκυσης των ναυαγίων αυτών γίνεται με αργούς ρυθμούς.Το πιο ενδιαφέρον είναι αυτό που πάντοτε στα ρεαλιστικά παραμύθια συμβαίνει. Για να υπάρξει δράση, πρέπει να υπάρξει συμφέρον.
Ετσι λοιπόν οι αρχές, συνήθως επιδιώκουν να βγάζουν σε δημοπρασίες ή να αναθέτουν την ανέλκυση των κουφαριών που μπορεί να αποφέρουν οικονομικό όφελος απο την πώληση των υλικών τους.
Τα άλλα .... στα αζήτητα!!! Τί να λέμε;
Για το ’’Ραμόνα’’ που επι δεκαετίες παρέμενε ημιβυθισμένο με το επικίνδυνο φορτίο του στην Πύλο;Ή για εκείνο το πλοίο στην Στυλίδα που έμεινε πάνω απο δεκα χρόνια στο βυθό γεμάτο με αζωτούχα λιπασματα, υπερτρέφοντας το ζωικό βασίλειο και τα φύκια του Μαλιάκού, εγκυμονώντας τερατογεννέσεις;
Μήπως για εκείνο του γερμανικού πολεμικού ναυτικού που βρίσκεται ακόμα στα ανατολικά νερά της Αίγινας χωρίς να συγκινεί πλέον τους ευαίσθητους στα θέματα περιβάλλοντος γερμανούς εταίρους μας ,που είχαν υποσχεθεί μεταπολεμικά να βοηθήσουν;
Μήπως ακόμη και για τον Βρετανικό, για τον οποίο πολύς ο λόγος, εκεί στα ανοιχτά της Τζιάς, απέναντι απο το ναό του Ποσειδώνα;
Ή μήπως για τα μικρότερα πλοία που βυθίστηκαν στο στόμιο του Πειραιά, εκεί στα στενά της Σαλαμίνας, φτιάχνοντας ένα σούπερ-θριλερικό σκηνικό για τον ταξιδιώτη;
Ενας σκουπιδότοπος στην κύρια θαλάσσια είσοδο της χώρας.Quelle Image!!!
Καλά κάνουν και φωνάζουν οι σαντορινιοί για το Sea Diamond.
Σαν την πριγκίπησα που η κακιά μάγισσα την έχει κλεισμένη στο υπόγειο του πύργου όμως, αναγκάζονται να δεχθούν τη μοίρα, γιατί τα συμφέροντα είναι ισχυρότερα απο τη φωνή τους.
Ομως δεν είναι μόνο δική τους η κληρονομιά του κουφαριού. Είναι βαρύ το σαπισμένο σιδερικό, για όλους μας...
παραμυθότοπος
http://paramythotopos.blogspot.com/
