ΠΟΣΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΗΤΑΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΓΥΑΛΟ ΦΗΡΩΝ;
Συγγνώμη Δημήτρη Σιγάλα. Δεν σε ακούσαμε. Δεν σε άκουσαν. Δεν σε άφησαν. Είχες κι εσύ την ατυχία να είσαι εσύ κι όχι ένα τσουβάλι ψήφοι. Θα αναρωτιέστε για ποιόν Δημήτρη Σιγάλα μιλώ. Τεχνολόγος Γεωπόνος, είναι με ειδίκευση στη Ζωική Παραγωγή. Εντάξει. Αυτά είναι τα τυπικά. Τα ουσιαστικά είναι πως είναι ένας άνθρωπος, οραματιστής, αφοσιωμένος, πρακτικός και δουλευταράς.
Κάποια εποχή, είχε μια σύμβαση με το Δήμο Θήρας μέσω της
επιστημονικής του ιδιότητας. Τι έκανε;. Το καταφύγιο των αδέσποτων και
των απόμαχων ιπποειδών της Σαντορίνης. Αντιμετωπίζοντας μύριες
δυσκολίες, οικονομική δυσπραγία, συνεχή αγώνα και ανοιχτή επίθεση απ’
όσους τους χαλούσε τη μόστρα ή προτιμούσαν οι τετράποδοι απόμαχοι της
δουλειάς να πνίγονται στη θάλασσα ή να αφήνονται να ψοφήσουν από πείνα
και δίψα, δεμένοι σε μια ερημιά.
Τι άλλο έκανε;. Πήγε κάπου στην Πελοπόννησο και έφερε ολόκληρες ρίζες ελιές, από ένα ελαιώνα που έμαθε ότι ξεριζωνόταν. Τις φύτεψε στην ευθεία Φηρών Πύργου. Εκεί να δεις γκρίνια από τους απανταχού επαΐοντες. Κι ας έχει βρεθεί στη Σαντορίνη το αρχαιότερο απολίθωμα ελιάς (60.000 ετών). Είχε και συνέχεια η προσφορά του. Το φυτώριο του Δήμου. Με τα νερά του Βιολογικού να χρησιμοποιούνται αντί να καταλήγουν στη θάλασσα. Κι εκεί φρύδια ανασηκωμένα επικριτικά και επιστημονικοφανείς παρόλες αντιμετώπισε.
Αλλά το μεγάλο που έκανε. Το μεγάλο του βήμα και το μεγάλο του λάθος. Εκείνο που έγινε πρότυπο στην Ελλάδα και ουδέποτε εφαρμόστηκε στον τόπο που γεννήθηκε: στη Σαντορίνη. Την Κανονιστική για τα ζώα εργασίας. Μέχρι αριθμό κυκλοφορίας προέβλεπε. Μέχρι μέγιστο αριθμό ιπποειδών που υποχρεωτικά θα συνόδευε κάθε ημιονηγός. Μέχρι συνθήκες παραμονής των ζώων στον Όρμο Φηρών. Όλα. Γιατί είναι ένας άνθρωπος με μνήμη. Που ξέρει πως τα ιπποειδή της Σαντορίνης, ήταν κάποτε η ατμομηχανή της. Που κατέληξε εκείνη η κανονιστική;. Σε συρτάρια. Μη θιγούν τα κακώς κείμενα!. Μη μπουν κανόνες σε αυτό το νησί!. Μη διαταραχθεί το διανθισμένο με ρακές, αλισβερίσι ψήφων και υποψηφιοτήτων. Μην αλλάξουν οι άναρχες «καβάλες», με την ευταξία.
Και όταν ανέλαβε η νέα Δημοτική Αρχή. Η σημερινή δηλαδή, τι έκανε;. Απέλυσε τον παρείσακτο. Αυτόν που τάραζε τη μουχλιασμένη ηρεμία των παγιωμένων συμφερόντων. Αυτόν που μετέτρεψε τη σκληρά επικριτική καμπάνια μεγάλης Βρετανικής Εφημερίδας, σε δίαυλο δωρεών και επαινετικών λόγων. Αλλά ο Δημήτρης ο Σιγάλας, ήταν παρείσακτος. Ήταν κατάλοιπο των προηγούμενων και έπρεπε να εκκαθαριστεί. Το έργο του αγνοήθηκε, ο αγώνας του υποτιμήθηκε, η αξιομίμητη δράση του πετάχτηκε στα σκουπίδια και η Κανονιστική ξεχάστηκε στα συρτάρια. Μέχρι οπου ήρθε η «κακιά η ώρα». Τώρα ποιος θα έχει τις μείζονες ευθύνες;.
Μέχρι που συνέβη το σημερινό. Μια τραγωδία. Ο θάνατος μιας 67χρονης γερμανίδας στα σκαλοπάτια των Φηρών. Ο θάνατος της Κανονιστικής του Δημήτρη Σιγάλα, είχε επέλθει, προ πολλού. Τώρα φταίει η κακιά ώρα, κάποια αλογόμυγα, ένας ξαφνικός παφλασμός του κύματος, η υγρασία, ο αέρας, οι κραυγές «Ο- ι -α τεν γιούρος» ή ότι άλλο. Συγγνώμη Δημήτρη Σιγάλα!. Αυτοί που σε πιστέψαμε, δεν επιμείναμε αρκετά.
Φωτό αρχείου
ΦΤΑΙΕΙ Η «ΚΑΚΙΑ Η ΩΡΑ» ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ;
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ: ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΑΛΩ.
Γράφει ο Δημήτρης ΠράσσοςΣυγγνώμη Δημήτρη Σιγάλα. Δεν σε ακούσαμε. Δεν σε άκουσαν. Δεν σε άφησαν. Είχες κι εσύ την ατυχία να είσαι εσύ κι όχι ένα τσουβάλι ψήφοι. Θα αναρωτιέστε για ποιόν Δημήτρη Σιγάλα μιλώ. Τεχνολόγος Γεωπόνος, είναι με ειδίκευση στη Ζωική Παραγωγή. Εντάξει. Αυτά είναι τα τυπικά. Τα ουσιαστικά είναι πως είναι ένας άνθρωπος, οραματιστής, αφοσιωμένος, πρακτικός και δουλευταράς.
Συγγνώμη Δημήτρη Σιγάλα!. Αυτοί που σε πιστέψαμε, δεν επιμείναμε αρκετά.
Τι άλλο έκανε;. Πήγε κάπου στην Πελοπόννησο και έφερε ολόκληρες ρίζες ελιές, από ένα ελαιώνα που έμαθε ότι ξεριζωνόταν. Τις φύτεψε στην ευθεία Φηρών Πύργου. Εκεί να δεις γκρίνια από τους απανταχού επαΐοντες. Κι ας έχει βρεθεί στη Σαντορίνη το αρχαιότερο απολίθωμα ελιάς (60.000 ετών). Είχε και συνέχεια η προσφορά του. Το φυτώριο του Δήμου. Με τα νερά του Βιολογικού να χρησιμοποιούνται αντί να καταλήγουν στη θάλασσα. Κι εκεί φρύδια ανασηκωμένα επικριτικά και επιστημονικοφανείς παρόλες αντιμετώπισε.
Αλλά το μεγάλο που έκανε. Το μεγάλο του βήμα και το μεγάλο του λάθος. Εκείνο που έγινε πρότυπο στην Ελλάδα και ουδέποτε εφαρμόστηκε στον τόπο που γεννήθηκε: στη Σαντορίνη. Την Κανονιστική για τα ζώα εργασίας. Μέχρι αριθμό κυκλοφορίας προέβλεπε. Μέχρι μέγιστο αριθμό ιπποειδών που υποχρεωτικά θα συνόδευε κάθε ημιονηγός. Μέχρι συνθήκες παραμονής των ζώων στον Όρμο Φηρών. Όλα. Γιατί είναι ένας άνθρωπος με μνήμη. Που ξέρει πως τα ιπποειδή της Σαντορίνης, ήταν κάποτε η ατμομηχανή της. Που κατέληξε εκείνη η κανονιστική;. Σε συρτάρια. Μη θιγούν τα κακώς κείμενα!. Μη μπουν κανόνες σε αυτό το νησί!. Μη διαταραχθεί το διανθισμένο με ρακές, αλισβερίσι ψήφων και υποψηφιοτήτων. Μην αλλάξουν οι άναρχες «καβάλες», με την ευταξία.
Και όταν ανέλαβε η νέα Δημοτική Αρχή. Η σημερινή δηλαδή, τι έκανε;. Απέλυσε τον παρείσακτο. Αυτόν που τάραζε τη μουχλιασμένη ηρεμία των παγιωμένων συμφερόντων. Αυτόν που μετέτρεψε τη σκληρά επικριτική καμπάνια μεγάλης Βρετανικής Εφημερίδας, σε δίαυλο δωρεών και επαινετικών λόγων. Αλλά ο Δημήτρης ο Σιγάλας, ήταν παρείσακτος. Ήταν κατάλοιπο των προηγούμενων και έπρεπε να εκκαθαριστεί. Το έργο του αγνοήθηκε, ο αγώνας του υποτιμήθηκε, η αξιομίμητη δράση του πετάχτηκε στα σκουπίδια και η Κανονιστική ξεχάστηκε στα συρτάρια. Μέχρι οπου ήρθε η «κακιά η ώρα». Τώρα ποιος θα έχει τις μείζονες ευθύνες;.
Μέχρι που συνέβη το σημερινό. Μια τραγωδία. Ο θάνατος μιας 67χρονης γερμανίδας στα σκαλοπάτια των Φηρών. Ο θάνατος της Κανονιστικής του Δημήτρη Σιγάλα, είχε επέλθει, προ πολλού. Τώρα φταίει η κακιά ώρα, κάποια αλογόμυγα, ένας ξαφνικός παφλασμός του κύματος, η υγρασία, ο αέρας, οι κραυγές «Ο- ι -α τεν γιούρος» ή ότι άλλο. Συγγνώμη Δημήτρη Σιγάλα!. Αυτοί που σε πιστέψαμε, δεν επιμείναμε αρκετά.
ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ
