Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Η πατρίδα μας, μετά από πέντε μήνες άστοχων και καταστροφικών ενεργειών, που δεν ξέρει κανείς αν οφείλονται στην ανικανότητα, την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των τάσεων και των συνιστωσών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση ή σε κάποια κρυφή ατζέντα, κατέληξε να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.
Ο πρωθυπουργός, στην αδυναμία του να πείσει την κυβέρνησή του να εγκρίνει ένα σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές, μπροστά στο δίλημμα να καταφύγει σε εκλογές, που δεν ήταν δυνατόν να διεξαχθούν σε διάστημα μικρότερο των τριών εβδομάδων, αποφάσισε να κάνει δημοψήφισμα.
Το σκεπτικό;
Άλλο να κάνεις προεκλογική εκστρατεία τρεις βδομάδες με κλειστές τράπεζες και άλλο με πέντε μέρες κλειστές τράπεζες.
Επίσης, στις εκλογές είσαι μόνος, ενώ στο δημοψήφισμα έχεις μαζί σου εκ των πραγμάτων σε κοινό μέτωπο εκτός από τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή.
Έτσι αποφασίστηκε το δημοψήφισμα, κατά παράβασιν κάθε έννοιας σεβασμού της δημοκρατίας, αφού οι Έλληνες πολίτες καλούνται να αποφασίσουν σε διάστημα λίγων ημερών σε ένα ερώτημα χωρίς σαφές περιεχόμενο, το οποίο μάλιστα δεν ισχύει, αφού η πρόταση των δανειστών δεν είναι σε ισχύ μετά τη λήξη του προγράμματος.
Ομως με την άφρονα στάση της η κυβέρνηση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με τους πολίτες να αλληλοβρίζονται, εκτοξεύοντας απίστευτες βρισιές ο ένας εναντίον του άλλου, ακριβώς γιατί είναι απών το σαφές πολιτικό ζητούμενο του δημοψηφίσματος.
Δεν θέλω να πω στους φίλους και τους αναγνώστες τι να ψηφίσουν στο μεθαυριανό δημοψήφισμα.
Είναι δικαίωμα αλλά και ευθύνη του καθενός να αποφασίσει αβίαστα.
Απλά, θέλω μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί τους και να επισημάνω ότι η καταστροφή αυτών των πέντε μηνών και αυτών των πέντε ημερών, ίσως να μοιάζει με γρατσούνισμα στα όσα θα επακολουθήσουν.
Αν η Ευρώπη δεν είναι αυτή που θέλουμε, δεν μπορεί να αλλάξει με την αυτοκαταστροφή της χώρας μας.
Η Ευρώπη θα αλλάξει ή καλύτερα θα μπορέσουμε να παίξουμε ρόλο στην αλλαγή της Ευρώπης που θέλουμε, μόνο αν η πατρίδα μας γίνει μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα, με ένα κράτος που θα λειτουργεί και με μια οικονομία που θα στέκεται στα πόδια της. Μόνο τότε μπορούμε να δώσουμε ένα ισχυρό παρών και να παίξουμε ρόλο στην Αλλαγή της Ευρώπης. Γονατιστοί και εκβιάζοντας, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταστρέφουμε τη χώρα μας, γιατί δεν λειτουργεί έτσι το διεθνές σύστημα ούτε το σύστημα που λέγεται Ε.Ε.
Προς το παρόν, με μια κυβέρνηση που έχει αποδεχτεί περίτρανα ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει τα συμφέροντα των πολιτών και τα εθνικά συμφέροντα και καταστρέφει τη χώρα, με μια κυβέρνηση που για να αποφύγει τη διάλυσή της, επιλέγει το διχασμό και τη διάλυση της πατρίδας μας, με συγχωρείτε, όχι μόνο δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, αλλά το μόνο θετικό που μπορούμε να της προσφέρουμε, είναι να αποτελέσουμε παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες χώρες. Είναι μια συμβολή κι αυτό.
Πριν κλείσω αυτό το σημείωμα, έχω να πω κάτι για όλους εκείνους που βρίζουν νυχθημερόν στο διαδίκτυο, όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους.
Συγκρατηθείτε, γιατί τις ύβρεις σε πολύ λίγες μέρες είναι πιθανόν να τις εκτοξεύετε εναντίον άλλων ή εναντίον του ίδιου σας του εαυτού και ο νοών νοείτω.
Τέλος, πριν μπούμε στο παραβάν και σταθούμε πάνω από την κάλπη, για να συμμετέχουμε σε μια άθλια από πλευράς πολιτικής ηθικής και δημοκρατικών κριτηρίων διαδικασία, σας προτείνω να ακολουθήσουμε το σκεπτικό που ακολουθούσαμε όταν σχεδιάζαμε επιχειρήσεις, όταν υπηρετούσα το ελληνικό κράτος.
Όταν σχεδιάζαμε λοιπόν μια επιχείρηση,πάντα ξεκινούσαμε να εξετάζουμε το σχέδιο με βάση το χειρότερο σενάριο και αν δεν βρίσκαμε τις κατάλληλες απαντήσεις, καθορίζαμε αναλόγως τη στάση μας στο συγκεκριμένο σχέδιο επιχειρήσεων και προβαίναμε στις ανάλογες τροποποιήσεις.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου, θέταμε το εξής ερώτημα, με βάση το χειρότερο σενάριο που λέγαμε, στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έλεγε σε όλους τους τόνους ότι θα κάνει σκληρές διαπραγματεύσεις και θα πετύχει καλύτερη συμφωνία από τους προηγούμενους:
Αν οι δανειστές δεν δεχτούν το σχέδιο που προτείνετε, ποιο είναι το εναλλακτικό σας σχέδιο;
Η απάντηση ήταν: Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το δεχτούν. Ούτε μια στο εκατομμύριο, έλεγε ο κ. Τσίπρας στον Χατζηνικολάου.
Τελικώς, οι δανειστές δεν το δέχτηκαν, η κυβέρνηση δεν πέτυχε αυτά που με απόλυτη σιγουριά υποσχόταν στον ελληνικό λαό και τώρα η χώρα είναι στο κενό και με κλειστές τις τράπεζες, χωρίς να είναι γνωστό πότε θα ανοίξουν.
Ας έλθουμε τώρα στο δημοψήφισμα.
Αν οι ψηφοφόροι που ένα βροντερό ΟΧΙ (δεν είναι αυτό το χειρότερο σενάριο, ό,τι ψηφίσει ο λαός θα είναι καλό) στην πρόταση των δανειστών, η κυβέρνηση θα πάει από δευτέρα στις Βρυξέλλες με την ετυμηγορία του λαού στις αποσκευές της.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να φέρει μια συμφωνία καλύτερη από αυτήν που απέρριψαν οι πολίτες στο δημοψήφισμα.
Στην προκειμένη περίπτωση το χειρότερο σενάριο είναι το εξής:
Αν οι δανειστές δεν αποδεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης, που πρέπει να είναι καλύτερη από αυτήν που έθεσε ως ερώτημα στο δημοψήφισμα και την απέρριψε ο λαός, τότε τι θα κάνει η κυβέρνηση;
Μήπως έτσι είναι δεμένα τα χέρια της από την απόφαση του δημοψηφίσματος και η κυβέρνηση βρεθεί αυτοπαγιδευμένη;
Και αν ναι, αν δεν μπορεί να κάνει άλλη πρόταση λόγω της δεσμευτικής απόφασης του λαού, και έτσι κλείσει μια για πάντα η πόρτα της Ε.Ε., ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη μέρα;
Πέραν του πώς και με ποιο τρόπο θα ανοίξουν οι τράπεζες, μήπως δρομολογηθούν εκ των πραγμάτων διαδικασίες, που θα οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός Ε.Ε. και εκτός ευρώ;
Είναι δυνατόν να λάβουν οι πολίτες μια τέτοια απόφαση, μια απόφαση που αλλάζει το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, όπως αυτός χτίστηκε επί μισό αιώνα, με ένα δημοψήφισμα που διενεργείται με τέτοια τσαπατσουλιά και με ένα τέτοιο απαράδεκτο ερώτημα;
Επίσης, αν κάποιοι περιμένουν την ευκαιρία να μας πετάξουν από το ευρώ, για να θωρακίσουν την ευρωζώνη και να δείξουν στους επόμενους τι έχουν να πάθουν, σε περίπτωση που βρεθούν σε κατάσταση ανάλογη με τη δική μας, μήπως με την απόφασή μας εγκλωβίζουμε την κυβέρνηση και τους δίνουμε ένα θαυμάσιο όπλο να το κάνουν;
Μήπως η Ελλάδα αυτοπαγιδεύεται και πέφτει σε μια θανάσιμη παγίδα;
Μήπως κάποιοι που βρίζουν τους άλλους ως Γερμανοτσολίαδες, παίζουν στην ουσία, φυσικά χωρίς να το ξέρουν και να το θέλουν, το παιχνίδι του Σόιμπλε και όλων εκείνων που μας θέλουν εκτός ευρώ;
Έχει αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνει αυτό, με τους όρους και τις συνθήκες που θα γίνει, χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς στρατηγική, χωρίς να ρωτηθεί ξεκάθαρα ο λαός, χωρίς ευρώ στις τράπεζες και χωρίς καμία προετοιμασία;
Τέλος, θα ήθελα ειλικρινά να τονίσω ότι δεν θέλω να επηρεάσω τη βούληση κανενός.
Όμως, επειδή θεωρώ ότι το διακύβευμα είναι τεράστιας και εθνικής σημασίας για το μέλλον της πατρίδας μας, μια και που η μοίρα το έφερε να συμμετέχω στο δημόσιο διάλογο μέσα από τις σελίδες του ιστολογίου μας, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις.
Ασφαλώς υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις, αφού δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν τα πάντα σε ένα σημείωμα, άσε που και κανείς δεν τα ξέρει όλα.
Η απόφαση δική σας.
πάντα φιλικά
πηγή:infognomonpolitics
Η πατρίδα μας, μετά από πέντε μήνες άστοχων και καταστροφικών ενεργειών, που δεν ξέρει κανείς αν οφείλονται στην ανικανότητα, την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των τάσεων και των συνιστωσών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση ή σε κάποια κρυφή ατζέντα, κατέληξε να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.
Ο πρωθυπουργός, στην αδυναμία του να πείσει την κυβέρνησή του να εγκρίνει ένα σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές, μπροστά στο δίλημμα να καταφύγει σε εκλογές, που δεν ήταν δυνατόν να διεξαχθούν σε διάστημα μικρότερο των τριών εβδομάδων, αποφάσισε να κάνει δημοψήφισμα.
Το σκεπτικό;
Άλλο να κάνεις προεκλογική εκστρατεία τρεις βδομάδες με κλειστές τράπεζες και άλλο με πέντε μέρες κλειστές τράπεζες.
Επίσης, στις εκλογές είσαι μόνος, ενώ στο δημοψήφισμα έχεις μαζί σου εκ των πραγμάτων σε κοινό μέτωπο εκτός από τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή.
Έτσι αποφασίστηκε το δημοψήφισμα, κατά παράβασιν κάθε έννοιας σεβασμού της δημοκρατίας, αφού οι Έλληνες πολίτες καλούνται να αποφασίσουν σε διάστημα λίγων ημερών σε ένα ερώτημα χωρίς σαφές περιεχόμενο, το οποίο μάλιστα δεν ισχύει, αφού η πρόταση των δανειστών δεν είναι σε ισχύ μετά τη λήξη του προγράμματος.
Ομως με την άφρονα στάση της η κυβέρνηση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με τους πολίτες να αλληλοβρίζονται, εκτοξεύοντας απίστευτες βρισιές ο ένας εναντίον του άλλου, ακριβώς γιατί είναι απών το σαφές πολιτικό ζητούμενο του δημοψηφίσματος.
Δεν θέλω να πω στους φίλους και τους αναγνώστες τι να ψηφίσουν στο μεθαυριανό δημοψήφισμα.
Είναι δικαίωμα αλλά και ευθύνη του καθενός να αποφασίσει αβίαστα.
Απλά, θέλω μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί τους και να επισημάνω ότι η καταστροφή αυτών των πέντε μηνών και αυτών των πέντε ημερών, ίσως να μοιάζει με γρατσούνισμα στα όσα θα επακολουθήσουν.
Αν η Ευρώπη δεν είναι αυτή που θέλουμε, δεν μπορεί να αλλάξει με την αυτοκαταστροφή της χώρας μας.
Η Ευρώπη θα αλλάξει ή καλύτερα θα μπορέσουμε να παίξουμε ρόλο στην αλλαγή της Ευρώπης που θέλουμε, μόνο αν η πατρίδα μας γίνει μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα, με ένα κράτος που θα λειτουργεί και με μια οικονομία που θα στέκεται στα πόδια της. Μόνο τότε μπορούμε να δώσουμε ένα ισχυρό παρών και να παίξουμε ρόλο στην Αλλαγή της Ευρώπης. Γονατιστοί και εκβιάζοντας, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταστρέφουμε τη χώρα μας, γιατί δεν λειτουργεί έτσι το διεθνές σύστημα ούτε το σύστημα που λέγεται Ε.Ε.
Προς το παρόν, με μια κυβέρνηση που έχει αποδεχτεί περίτρανα ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει τα συμφέροντα των πολιτών και τα εθνικά συμφέροντα και καταστρέφει τη χώρα, με μια κυβέρνηση που για να αποφύγει τη διάλυσή της, επιλέγει το διχασμό και τη διάλυση της πατρίδας μας, με συγχωρείτε, όχι μόνο δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, αλλά το μόνο θετικό που μπορούμε να της προσφέρουμε, είναι να αποτελέσουμε παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες χώρες. Είναι μια συμβολή κι αυτό.
Πριν κλείσω αυτό το σημείωμα, έχω να πω κάτι για όλους εκείνους που βρίζουν νυχθημερόν στο διαδίκτυο, όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους.
Συγκρατηθείτε, γιατί τις ύβρεις σε πολύ λίγες μέρες είναι πιθανόν να τις εκτοξεύετε εναντίον άλλων ή εναντίον του ίδιου σας του εαυτού και ο νοών νοείτω.
Τέλος, πριν μπούμε στο παραβάν και σταθούμε πάνω από την κάλπη, για να συμμετέχουμε σε μια άθλια από πλευράς πολιτικής ηθικής και δημοκρατικών κριτηρίων διαδικασία, σας προτείνω να ακολουθήσουμε το σκεπτικό που ακολουθούσαμε όταν σχεδιάζαμε επιχειρήσεις, όταν υπηρετούσα το ελληνικό κράτος.
Όταν σχεδιάζαμε λοιπόν μια επιχείρηση,πάντα ξεκινούσαμε να εξετάζουμε το σχέδιο με βάση το χειρότερο σενάριο και αν δεν βρίσκαμε τις κατάλληλες απαντήσεις, καθορίζαμε αναλόγως τη στάση μας στο συγκεκριμένο σχέδιο επιχειρήσεων και προβαίναμε στις ανάλογες τροποποιήσεις.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου, θέταμε το εξής ερώτημα, με βάση το χειρότερο σενάριο που λέγαμε, στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έλεγε σε όλους τους τόνους ότι θα κάνει σκληρές διαπραγματεύσεις και θα πετύχει καλύτερη συμφωνία από τους προηγούμενους:
Αν οι δανειστές δεν δεχτούν το σχέδιο που προτείνετε, ποιο είναι το εναλλακτικό σας σχέδιο;
Η απάντηση ήταν: Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το δεχτούν. Ούτε μια στο εκατομμύριο, έλεγε ο κ. Τσίπρας στον Χατζηνικολάου.
Τελικώς, οι δανειστές δεν το δέχτηκαν, η κυβέρνηση δεν πέτυχε αυτά που με απόλυτη σιγουριά υποσχόταν στον ελληνικό λαό και τώρα η χώρα είναι στο κενό και με κλειστές τις τράπεζες, χωρίς να είναι γνωστό πότε θα ανοίξουν.
Ας έλθουμε τώρα στο δημοψήφισμα.
Αν οι ψηφοφόροι που ένα βροντερό ΟΧΙ (δεν είναι αυτό το χειρότερο σενάριο, ό,τι ψηφίσει ο λαός θα είναι καλό) στην πρόταση των δανειστών, η κυβέρνηση θα πάει από δευτέρα στις Βρυξέλλες με την ετυμηγορία του λαού στις αποσκευές της.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να φέρει μια συμφωνία καλύτερη από αυτήν που απέρριψαν οι πολίτες στο δημοψήφισμα.
Στην προκειμένη περίπτωση το χειρότερο σενάριο είναι το εξής:
Αν οι δανειστές δεν αποδεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης, που πρέπει να είναι καλύτερη από αυτήν που έθεσε ως ερώτημα στο δημοψήφισμα και την απέρριψε ο λαός, τότε τι θα κάνει η κυβέρνηση;
Μήπως έτσι είναι δεμένα τα χέρια της από την απόφαση του δημοψηφίσματος και η κυβέρνηση βρεθεί αυτοπαγιδευμένη;
Και αν ναι, αν δεν μπορεί να κάνει άλλη πρόταση λόγω της δεσμευτικής απόφασης του λαού, και έτσι κλείσει μια για πάντα η πόρτα της Ε.Ε., ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη μέρα;
Πέραν του πώς και με ποιο τρόπο θα ανοίξουν οι τράπεζες, μήπως δρομολογηθούν εκ των πραγμάτων διαδικασίες, που θα οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός Ε.Ε. και εκτός ευρώ;
Είναι δυνατόν να λάβουν οι πολίτες μια τέτοια απόφαση, μια απόφαση που αλλάζει το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, όπως αυτός χτίστηκε επί μισό αιώνα, με ένα δημοψήφισμα που διενεργείται με τέτοια τσαπατσουλιά και με ένα τέτοιο απαράδεκτο ερώτημα;
Επίσης, αν κάποιοι περιμένουν την ευκαιρία να μας πετάξουν από το ευρώ, για να θωρακίσουν την ευρωζώνη και να δείξουν στους επόμενους τι έχουν να πάθουν, σε περίπτωση που βρεθούν σε κατάσταση ανάλογη με τη δική μας, μήπως με την απόφασή μας εγκλωβίζουμε την κυβέρνηση και τους δίνουμε ένα θαυμάσιο όπλο να το κάνουν;
Μήπως η Ελλάδα αυτοπαγιδεύεται και πέφτει σε μια θανάσιμη παγίδα;
Μήπως κάποιοι που βρίζουν τους άλλους ως Γερμανοτσολίαδες, παίζουν στην ουσία, φυσικά χωρίς να το ξέρουν και να το θέλουν, το παιχνίδι του Σόιμπλε και όλων εκείνων που μας θέλουν εκτός ευρώ;
Έχει αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνει αυτό, με τους όρους και τις συνθήκες που θα γίνει, χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς στρατηγική, χωρίς να ρωτηθεί ξεκάθαρα ο λαός, χωρίς ευρώ στις τράπεζες και χωρίς καμία προετοιμασία;
Τέλος, θα ήθελα ειλικρινά να τονίσω ότι δεν θέλω να επηρεάσω τη βούληση κανενός.
Όμως, επειδή θεωρώ ότι το διακύβευμα είναι τεράστιας και εθνικής σημασίας για το μέλλον της πατρίδας μας, μια και που η μοίρα το έφερε να συμμετέχω στο δημόσιο διάλογο μέσα από τις σελίδες του ιστολογίου μας, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις.
Ασφαλώς υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις, αφού δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν τα πάντα σε ένα σημείωμα, άσε που και κανείς δεν τα ξέρει όλα.
Η απόφαση δική σας.
πάντα φιλικά
πηγή:infognomonpolitics
