Η φωτογραφία με τον ιερέα που προσεύχεται στην ύπαιθρο μαζί με χωρικούς τραβήχτηκε στις 10 Ιουλίου του 1956 στη Σαντορίνη. Αποτυπώνει την απελπισία και την απόγνωση των σεισμόπληκτων που έμειναν άστεγοι μετά τα 7,5 ρίχτερ που συγκλόνισαν το νησί. Η κρατική βοήθεια δεν έχει ακόμα φτάσει και πολλοί νησιώτες εναποθέτουν την ελπίδα τους στο Θεό και αναζητούν παρηγοριά στη δοκιμασία τους.
Η 9η Ιουλίου του 1956 ήταν μια ημέρα, που πολλοί κάτοικοι της Σαντορίνης θυμούνται μέχρι σήμερα, καθώς τα ξημερώματα το νησί χτυπήθηκε από ένα καταστρεπτικό σεισμό. Η δόνηση είχε ένταση 7,5 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ και ο σεισμός ήταν τεκτονικός, δεν σχετιζόταν με το ηφαίστειο. Οι ειδικοί ανέφεραν ότι ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός των τελευταίων 100 χρόνων στην Ευρώπη. Ο απολογισμός ήταν 50 (κατά άλλους 53) νεκροί και περισσότεροι από 100 τραυματίες. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και παιδιά που καταπλακώθηκαν από ερείπια....
Ήταν τέτοια η αποδιοργάνωση των αρχών και η απελπισία του κόσμου, ώστε η άφιξη του βασιλιά Παύλου και της Φρειδερίκης θεωρήθηκε το πρώτο καλό σημάδι μέσα στην τραγωδία. Μάλιστα δεν έλειψαν και οι υπερβολές, καθώς μερίδα του Τύπου της εποχής έγραψε ότι η επίσκεψη του βασιλιά λειτούργησε σαν θαύμα και η κατάσταση άρχισε αμέσως να βελτιώνεται… Η πραγματική βοήθεια οργανώθηκε από τον Καραμανλή, ο οποίος ως νέος πρωθυπουργός περιόδευσε σε όλους τους οικισμούς και κατηύθυνε τα κλιμάκια για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση. Στην ιστορία πέρασε η δήλωσή του «Δεν ήταν σεισμός. Ήταν σωσμός», εννοώντας ότι με αφορμή το τραγικό γεγονός, το νησί θα ανοικοδομούνταν σε στέρεες βάσεις, όπως και έγινε.
πηγή:mixanitouxronou