Θα αντικρύσουμε τις ακραίες συμπεριφορές
αναλγησίας, μίσους,
και το βαθύ σκοτάδι που επικρατούν στην ψυχή μας,
την άρνηση απέναντι στη Ζωή,
χωρίς
καλά-καλά να ξέρουμε το γιατί,
χωρίς
να έχουμε ψάξει να το βρούμε...
Ανάμεσά
τους θα διακρίνουμε κάποιους να σπαράζουν για
το δράμα μας,
για το δράμα Του,
και να προσπαθούν να
ανακουφίσουν
τον τελείως άδικα Βασανιζόμενο από τα χέρια μας που
τυφλά υπακούουν στα μολυσμένα μας μυαλά...
Αλλά θα
τους προσπεράσουμε βιαστικά, ως γραφικούς -ίσως και ανόητους.
Από
την άλλη πλευρά, ένας Θεός-Πατέρας
θα κρύψει το γεγονός ότι Τον
σταυρώνουμε, κάνοντας τάχα πως το
άνοιγμα των χεριών Του γίνεται με τη θέλησή Του,
πως είναι η αγκαλιά Του και μόνον.
Ματοβαμμένη αλλά ανοιχτή, στους αιώνες των αιώνων...
