Μου αρέσει πολύ το βινσάντο, το παραδοσιακό Σαντορινιό γλυκό κρασί με το σκούρο μπρούτζινο χρώμα... Παράγεται από σταφύλια τα οποία έχουν αφεθεί στον ήλιο για δέκα με δεκαπέντε μέρες και ωριμάζει σε δρύινα βαρέλια τουλάχιστον για δύο χρόνια... Είναι η συνέχεια των αρχαίων "πάσσων" οίνων, για τα οποία φημίζονταν τα νησιά του Αιγαίου...
Έχω βρει έναν παππού, ο οποίος φτιάχνει πολύ ωραίο σπιτικό βινσάντο... Στήνει καθημερινά το "μαγαζάκι" του στον "Υψηλό καφενέ", την πλατεία που βρίσκεται στην είσοδο του καστελιού του Πύργου της Σαντορίνης... Παρέα του ένας άλλος παππούς με το γαϊδουράκι του, το οποίο νοικιάζει στους τουρίστες για να φωτογραφηθούν μαζί του...
Πήγα, λοιπόν, πάλι φέτος στον Υψηλό καφενέ, να αγοράσω το αγαπημένο μου κρασί, αλλά ο παππούς δεν ήταν εκεί... Μόνη ψυχή στην πλατεία το γαϊδουράκι του άλλου παππού... Στην ταμπελίτσα από πάνω το "5 euro" είχε γίνει "give whatever you want" (ό,τι προαιρείσθε)... Την χτύπησε η κρίση την επιχείρηση! Αφού τράβηξα μια φωτογραφία το μοναχικό γαϊδουράκι (τσάμπα - σας εξομολογούμε την αμαρτία μου), εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης του ζωντανού...
- "Μάστορα, που είναι ο φίλος σου με τα βινσάντο;", τον ρωτάω...
- "Δεν έχει έρθει ακόμα", μου απαντά...
- "Κρίμα, γιατί ήρθα ειδικά να πάρω κανένα μπουκαλάκι", του λέω...
- "Έχω και εγώ κάνα-δύο μπουκάλια, αλλά είναι από πέρσι και δεν είναι βινσάντο"
- "Δεν πειράζει... Θα ξαναπεράσω κάποια άλλη στιγμή"
Πέρασα ξανά μετά από κάνα-δυο μέρες... Ο πάππους, πάλι, δεν ήταν εκεί... Αναγκάστηκα, τελικά, να αγοράσω βινσάντο από τα duty free του αεροδρομίου...
http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/2009/04/blog-post_27.html
