Γράφει ο
Κων/νος Χαρ. Κορλός, θεολόγος
Ο Χριστός είναι το αληθινό, το πραγματικό
φως του κόσμου, «ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Ο ίδιος
διεκήρυξε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν
τη σκοτία, αλλ' έξει το φως ζωής» (Ιωαν. 8,12).
Είναι το μέγα φως που απάλλαξε τους αν- θρώπους
από την άγνοια του Θεού, από την πλάνη και την ειδωλολατρία και την αμαρτία και
τους οδήγησε στη θεογνωσία, στη θεοσέβεια, στην αληθινή λατρεία και στην ηθική
ζωή. Για- τί οι άνθρωποι προ Χριστού ζούσαν στην άγνοια και στην πλάνη και η
προσπάθεια τους να βρουν το Θεό έμοιαζε με ψηλάφημα στο σκο- τάδι. Γι' αυτό ο
Θεός κατέβηκε στον άνθρωπο, «επεφάνη άνωθεν», «ανέτειλεν και έλαμψεν» στον
κόσμο. Η αγία μας Εκκλησία ψάλλει: «Η Γέννησίς Σου, Χριστέ, ο Θεός ημών,
ανέτειλεν τω κοσμώ το φως το της γνώσεως...».
Αλλά και οι μαθητές του Χριστού και κατ'
επέκταση κάθε χριστιανός, χαρακτηρίζονται από τον ίδιον τον Κύριο ως «άλας και
φως του κόσμου». Είναι το αλάτι το πνευματικό, και, όπως το φυσικό αλάτι όχι
μόνο συντηρεί τις τροφές και τις προφυλάσσει από τη σήψη, αλλά συνάμα τις κάνει
πιο νόστιμες και εύγεστες, έτσι και κάθε χριστιανός είναι στον κόσμο το υγιές
εκείνο στοιχείο, το οποίο προφυλάσσει την κοινωνία από την ηθική σήψη και
διαφθορά και την κάνει όμορφη και ωραία με την ενάρετη ζωή του. Είναι ακόμα οι Χριστιανοί
«το φως του κόσμου», γιατί έχουν προορισμό να φωτίζουν με την υγιή διδασκαλία
τους και το φωτεινό τους παράδειγμα τους ανθρώπους που βρίσκονται στο σκοτάδι
της πλάνης και της αμαρτίας.
Ο Χριστός άναψε το φως και οι μαθητές του
οφείλουν να το κρατήσουν αναμμένο, ώστε να λάμπει σ' ολόκληρη την Οικουμένη το
φως της πίστεως και της άγιας ζωής τους. Η ζωή των Χριστιανών μοιάζει με
λυχνάρι που φωτίζει το σπίτι και με πόλη που είναι κτισμένη πάνω σε βουνό. Δεν
μπορεί να κρυφτεί φαίνεται από παντού και από όλους. Τα μάτια όλων είναι
καρφωμένα επάνω τους. Γι' αυτό τόσο η ζωή τους όσο και η διδασκαλία πρέπει να
είναι υγιής, φωτεινή και υπόδειγμα και τύ- πος για μίμηση και παραδειγματισμό.
Αυτοί που έχουν προορισμό να φωτίζουν την Οικουμένη πρέπει να ζουν μέσα στο φως
της χάρης και της άγιας και ενάρετης ζωής και να μην σκιάζει τη ζωή τους
ψεγάδι, ελάττωμα ή αδυναμία, ώστε να μη σκανδαλίζουν τον κόσμο, αλλά να τον παραδειγματίζουν
και να τον οδηγούν στη μετάνοια και στη διόρθωση του βίου. Δύο χιλιετίες μ.Χ.,
οι Χριστιανοί αποτελούν, οφείλουν να αποτελούν το πνευματικό αλάτι και φως της
κοινωνίας. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να «συσχηματίζονται» και να συμμορφώνονται
με τις αμαρτωλές συνήθειες και τα αμαρτωλά έργα του κόσμου τούτου, αλλά έχουν
ύψιστο χρέος να πολιτεύονται «αξίως της κλήσεως», «ως τέκνα φωτός», ως υιοί
φωτός και υιοί ημέρας» και όχι «νυκτός και σκότους». Όχι μόνο να μη συμμετέχουν
στην αμαρτία, αλλά και να την ελέγχουν. Είναι ντροπή ακόμη να μιλάνε για
αμαρτωλά κατορθώματα των άλλων, ώστε να είναι «άμπεμπτοι», «ακέραιοι», «τέκνα
Θεού αμώμητα» μέσα στη διεφθαρμένη και διεστραμμένη κοινωνία που ζούμε.
Η Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη, που είναι το
πνευματικό φως, το αποταμιευμένο από το Χριστό και τους αποστόλους, προτρέπει
και όσους ζουν ακόμα ή αρέσκονται να ζουν στο ασέληνο σκοτάδι των παθών και της
αμαρτίας να μετανοήσουν, και να μεταπηδήσουν από το σκοτάδι στο φως, από την
αμαρτία στη λύτρωση: «Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν, αποθώμεθα ουντα έργα
του σκότους και ενδυσώ- μεθα τα όπλα του φωτός, ίνα ευσχημόνως ως εν ημέρα
περιπατήσωμεν...».
Δυστυχώς όμως πολλοί άνθρωποι κλείνουν
ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής τους μπροστά στο λυτρωτικό φως του
Χριστού και μένουν στο πνευματικό σκοτάδι της αμαρτωλής ζωής, προτιμώντας την
ηδονή, την οδύνη και την τυραννία των παθών απ' τη γαλήνη, την ειρήνη και τη
χαρά και την ελευθερία της Χριστιανικής ζωής.
Πολλά και ποικίλα φώτα ψεύτικα, διδασκαλίες
και θεωρίες γοητευτικές και σαγηνευτικές απορροφούν τους σύγχρονους ανθρώπους
και τους κρατούν αιχμαλώτους στη φιλήδονη κοσμική ζωή. Θεάματα και ακροάματα
ερεθιστικά και σκανδαλιστικά αποχαυνώνουν, αποπροσανατολίζουν και παραλύουν τις
ψυχές και τις κάνουν ανίκανες να αντισταθούν στις σύγχρονες σειρήνες του κακού.
Έτσι, επαληθεύεται και σήμερα ο αψευδής λόγος του Χριστού: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως, ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού, ο δε ποιων την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ έστιν ειργασμένα». (Ιωαν. 3,19-21).
