Γράφει ο Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Εξωτερικά μοιάζουν αθώες. Ενδιαφέρονται για τη φύση και το περιβάλλον, προβάλλονται ως πολιτιστικές, έχουν διασκεδαστικό και συνάμα οικολογικό χαρακτήρα κ.λπ. Συνηθίζουν δε να αυτοαποκαλούνται «φεστιβάλ» ή και «εναλλακτικά φεστιβάλ»! Έτσι η «δουλειά» γίνεται με το γάντι! Στο βάθος τους όμως κρύβεται η προσπάθεια αναβίωσης αρχαίων ειδωλολατρικών… μεγαλείων!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους…
Το 6ο άπ’ τα 10 άρθρα τού «Πιστεύω» της «Νέας Εποχής» αναφέρει: «Τη θεά Γαία θα την λατρεύεις με πίστη»2!
Ακριβώς σ’ αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή της λατρείας της «θεάς Γαίας», είναι δρομολογημένες διάφορες εορτές οι οποίες και αποκαλούνται «Εορτές της Γης», οι οποίες συνήθως διοργανώνονται, υποστηρίζονται και προβάλλονται από οικολογικές οργανώσεις, το μέγα μέρος των οποίων (αν όχι όλες) εκεί αποβλέπουν: Στη λατρεία της Γαίας-Γης, της… μητέρας πάντων των θεών και των ανθρώπων και τροφού τους! Οι παγανιστές μάλιστα την εκλαμβάνουν ως ζωντανή ύπαρξη, η οποία και απαιτεί λατρεία!
Όλα αυτά υπάγονται στις «σύγχρονες» αντιλήψεις του Νεοπαγανισμού που με διάφορους τρόπους και διαδικασίες, θέλει να τις προωθήσει στην παγκόσμια κοινωνία και ιδιαίτερα στη δική μας, ως Ορθόδοξη που είναι3.
Το «φρούτο» αυτό μας προέκυψε τελευταία, ουσιαστικά δε απ’ την δεκαετία τού ’90 κι ύστερα, κι είναι αλήθεια πως έχει αυξανόμενους ρυθμούς. Μιλούν για το περιβάλλον, την αγνότητα της φύσης, τα τοπικά γεωργικά προϊόντα, τα οποία και λένε πως προωθούν! Με βάση αυτά, διοργανώνεται η «εορτή», ή το αποκαλούμενο «φεστιβάλ», στο οποίο περιλαμβάνονται έκθεση των προϊόντων αυτών, μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις κ.λπ. που διαρκούν κάποιες ημερες (που συνήθως αυξάνουν κι αυτές)!
Επιπλέον παίρνουν κι ένα τοπικό και τάχα παραδοσιακό χαρακτήρα, για να ξεγελιούνται οι πολλοί και να συμμετέχουν σ’ αυτά. Με τον τρόπο αυτό, κάθε τόπος προσπαθεί να μιμηθεί τον άλλο, και δεδομένης και της άγνοιας, σιγά-σιγά ριζώνουν στις εορτές και τις πανηγύρεις του!
Με την μεγαλύτερη δυνατή καθιέρωσή τους, είναι βέβαιο πως θα κάνουν τα πάντα, ώστε να εκτοπίσουν τις θρησκευτικές και άλλες εορτές μας, να ανατρέψουν τις γνήσιες Ελληνορθόδοξες παραδόσεις μας, να μας γαλουχούν με το δικό τους αλλιώτικο γάλα για να μας οδηγήσουν εκεί που πραγματικά θέλουν και σκοπεύουν, οπότε και θα αποκαλυφθεί πλήρως το πραγματικό τους πρόσωπο. Αλλά τότε θα είναι μάλλον αργά, οπότε και οι αντιδράσεις θα είναι χλιαρές και ασήμαντες, αν υπάρξουν κι αυτές!
Φορείς τους είναι διάφοροι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, που κινητοποιούν τις τοπικές αρχές και κοινωνίες, οπότε έχουν πλέον έναν επίσημο και ακόμη πιο αθώο χαρακτήρα!
Αλλ’ ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Διαβάζουμε στη «Βικιπαίδεια» τα εξής: «Οι Γιορτές της Γης είναι ένα οικολογικό και πολιτιστικό φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα στις αρχές Ιουλίου, στο χωριό Βλάστη Κοζάνης.4 Η πρώτη χρονιά που διοργανώθηκαν ήταν το 2001. Οι Γιορτές της Γης διοργανώνονται από την Κοινότητα Βλάστης και την Εταιρεία Περιβαλλοντικής Έρευνας και Ενημέρωσης “ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ“. Τότε (δηλ. το 2002) διήρκεσαν 4 ημέρες και συγκέντρωσαν περισσότερους από 5.000 επισκέπτες. Η ανταπόκριση του κοινού θεωρήθηκε ενθαρρυντική, οπότε την επόμενη χρονιά οι Γιορτές της Γης επαναλήφθηκαν και διήρκεσαν 6 ημέρες. Από τότε η διοργάνωσή τους στα οροπέδια του Σινιάτσικου έχει καθιερωθεί… «Κορμό» τους αποτελούν οι μουσικές συναυλίες… Παράλληλα με τις συναυλίες πραγματοποιούνται ποικίλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Τέτοιες συμπεριλαμβάνουν θέατρα δρόμου, κουκλοθέατρο ή θέατρο σκιών, φωτογραφικές και εικαστικές εκθέσεις, σεμινάρια, συζητήσεις, κυνήγι θησαυρού, ορεινές δραστηριότητες κ.α. Επίσης, στο χώρο του φεστιβάλ συνήθως λειτουργούν παζάρι βιολογικών προϊόντων και παιδότοπος…», ενώ παρουσιάζουν τη δράση τους διάφορες περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Οι εορτές αυτές της γης, προβάλλονται ως «η άλλη πρόταση του καλοκαιριού» και η ανάδειξη του «εναλλακτικού» και του «διαφορετικού» στις διακοπές, τη διατροφή και την εν γένει ζωή μας! Γι’ αυτό και είναι «κατάμεστες όχι μόνον από πολιτιστικές αλλά και από περιβαλλοντικές δραστηριότητες», εκείνοι δε -λέει- που μπορούν να τις παρακολουθήσουν είναι μόνο «σκεπτόμενοι άνθρωποι»!
Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρουν οι διοργανωτές τους στα έντυπα και στις ιστοσελίδες τους: «Οι “Γιορτές της Γης” είναι παράλληλα και μια οικολογική γιορτή, που προσπαθεί να μετουσιώσει την γενικευμένη ευαισθησία για το περιβάλλον σε βίωμα, σε στάση ζωής, σε ενεργητική συμμετοχή.5 Έτσι και η φετινή διοργάνωση είναι αφιερωμένη στην Καθημερινή Οικολογία…»
Θέλουν να είναι σαφώς «πολυπολιτισμική εορτή», «με πρόγραμμα πολυπολιτισμικό» γι’ αυτό κι έχουν ως σλόγκαν τους το «η συνύπαρξη των πολιτισμών μόνο γιορτή μπορεί να είναι»! Εξάλλου πολύ εύκολα το διακρίνει αυτό κανείς στο πρόγραμμα των συναυλιών τους, για παράδειγμα, το οποίο είναι πάντοτε «πολυσυλλεκτικό και ποικιλόχρωμο», προκειμένου να βρίσκεται σ’αυτό ακριβώς το λεγόμενο «κοσμοπολίτικο πνεύμα» της παγκοσμιοποίησης και της «Νέας Εποχής»!
Μόνο που σ’αυτόν τον πολυπολιτισμό απουσιάζει τελείως ή μόλις διακρίνεται η παραδοσιακή μας Ελληνική μουσική, όπως το δημοτικό τραγούδι, για παράδειγμα. Αυτό που κυριαρχεί είναι η ρόκ, τζαζ και ποπ μουσική, η λεγόμενη έθνικ κ.λπ. Γι’ αυτό και οι μουσικοί καλλιτέχνες είναι από κάθε μέρος της γης (ακόμη και από την μακρινή Ινδία6), οι δε Έλληνες είναι μόνον εκείνοι που ασχολούνται με αυτό το ρεπερτόριο! Εξ άλλου σκοπός τους είναι, όπως λένε, να «αναμειγνύουν μουσικές από διαφορετικούς πολιτισμούς, να ξεπερνούν πατρίδες και σύνορα και να δημιουργούν το νέο world fusion»!
Οι στίχοι τους, λέει, «συχνά είναι μελαγχολικοί γιατί συμβολίζουν τους κοινωνικούς αγώνες των ημερών μας και τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα του πλανήτη…»!
Για τις «μουσικοθεατρικές παραστάσεις» που διοργανώνονται εκεί, μπορούμε να πάρουμε μια καλή γεύση απ’ αυτό, όπως το προβάλλουν οι ίδιοι στα έντυπα και τις ιστοσελίδες τους: «Νέες σκηνικές συνθέσεις και παραλλαγές γνωστών τραγουδιών από το Ελληνικό και Διεθνές ρεπερτόριο ζωντανεύουν το μαγικό παραμύθι του Τζέημς Θέρμπερ και ξετυλίγουν μια απίθανη περιπέτεια στον κόσμο των κάστρων, των δράκων και των ξωτικών δημιουργώντας επί σκηνής τα δεκάδες πρόσωπα ενός παραμυθένιου άθλου… »7.
Αλλά οι «Γιορτές της Γης» εξελίχθηκαν και σε… «Γιορτές Ελληνικής Γης», που δεν είναι άλλες από τη… γιορτή της σαρδέλας, του σκόρδου, του ροδάκινου, της πατάτας, του κρασιού κ.λπ. που αυξάνονται καθημερινά σαν… επιδημία! Πολλές απ’ αυτές γίνονται ακόμη υπό την αιγίδα της ΠΑΣΕ-ΓΕΣ!
Διαβάζουμε μάλιστα στην ιστοσελίδα της:
«Με την Γιορτή της σαρδέλας στη Ν. Μηχανιώνα της Χαλκιδικής από τις 21 έως τις 25 Ιουλίου, άνοιξε η αυλαία του προγράμματος Γιορτές Ελληνικής Γης” που θα πραγματοποιηθεί φέτος σε 14 σημεία ανά την επικράτεια, με την προοπτική να καθιερωθούν σε ετήσια βάση…».
Δηλαδή τι βλέπουμε; Πως οι εορτές αυτές θέλουν να γίνουν και ετήσιες αλλά και πανελλαδικές!
Τη σκυτάλη φαίνεται πως πήρε ακόμη και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ο ίδιος ο υφυπουργός είπε: «Μέσα απ’ αυτή την πρωτοβουλία μας, στηρίζουμε τη δημιουργία ενός δικτύου τοπικών γιορτών που θα εξελιχθούν σε πόλους προώθησης της μεσογειακής διατροφής και της διατροφικής αξίας των παραγομένων τοπικών προϊόντων»!
Τι παρατηρεί στ’ αλήθεια κανείς; Πως μέσα από ωραίους σκοπούς, προωθείται αυτή η δημιουργία τού «δικτύου τοπικών γιορτών». Έτσι πάντοτε δεν γίνεται;
Η ανακοίνωση δε τού Υπουργείου8 μας πληροφορεί για τις εξής εορτές-εκδηλώσεις:
-Γιορτή Σαρδέλας στην Ν. Μηχανιώνα (21/7 έως 25/7).
-«Βύσσεια» (Γιορτή Σκόρδου) – Ν. Βύσσα Έβρου (25/7 έως τις 27/7).
-Γιορτή Αγροτουρισμού και Μαστίχας στην Χίο (30/7 έως τις 3/8).
-Γιορτή Ροδάκινου στην Φλαμουριά Έδεσσας (31/7).
-Γιορτή Λαδιού & Ελιάς στην Πέρδικα Θεσπρωτίας (8/8 και 9/8).
-Γιορτή Κρασιού Μεσενικόλα στο Δήμο Πλαστήρα Καρδίτσας (13/8 έως τις 14/8).
-Γιορτή Κρασιού στον Έμπωνα Ρόδου (19/8 έως τις 22/8).
-Γιορτή Μανιταριού στους Φιλιππαίους Γρεβενών (20/8 έως τις 22/8).
-Γιορτή Ρομπόλας στα Φραγκάτα Κεφαλλονιάς (21/8 έως τις 2218).
-Γιορτή Πατάτας στο Οροπέδιο Λασιθίου (20/8 έως τις 22/8).
-Γιορτή Τσακώνικης Μελιτζάνας στο Λεωνίδιο Αρκαδίας (28/8).
-Γιορτή Κρασιού στην Άσκρη Βοιωτίας (4/9 και 5/9).
-Γιορτή Ψαριού στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας (25/9 και 26/9).
Όπως πληροφορούμαστε, αυτές οι «Γιορτές της Γης», έχουν και μια άλλη διάσταση. Πρόκειται για τα μουσικά φεστιβάλ που γίνονται σε πανέμορφα τοπία και δάση! Διαβάζουμε λοιπόν γι’ αυτά σε σχετικές ιστοσελίδες:
«Στα βουνά και στα ποτάμια συχνάζουν, σύμφωνα με τους θρύλους και τις παραδόσεις, νύφες και ξωτικά. Τα τελευταία χρόνια όμως, φαίνεται ότι συχνάζουν και άλλες φυλές”. Κατασκηνωτές που θέλουν να απολαύσουν τη φύση, να κοιμηθούν σε σκηνές, να ακούσουν μουσική, να συμμετάσχουν σε ποικίλες δραστηριότητες και, τέλος πάντων, να κάνουν κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…»!
Τέτοια φεστιβάλ, πέραν αυτού στη Βλάστη Κοζάνης, είναι:
To «River Party» στο Νεστόριο Καστοριάς (28/7 -1/8).
Το Οικολογικό Φεστιβάλ «Earth Wind & Music» στην Αρχαία Ολυμπία (15-1817).
To «River Youth Festival Aliakmonas» στη Βέροια (2-4/7) στο οποίο, λέει, «η μουσική ακούγεται… διαφορετικά δίπλα στις όχθες ενός ποταμού… Το τριήμερο αυτό πάρτι φιλοξενεί ως και 6.000 λάτρεις της φύσης και της μουσικής»!
Το «Φεστιβάλ Ήχοι του Δάσους» στο οροπέδιο της Αγίας Τριάδας στην Καλοσκοπή Φωκίδας (23-25/7), στο οποίο «οι επισκέπτες έχουν τη ευκαιρία να πάρουν μέρος σε περιβαλλοντικές δράσεις, να παρακολουθήσουν βίντεο-προβολές, θεατρικές παραστάσεις, μαθήματα κεραμικής αλλά και να απολαύσουν τη φύση μέσω paintdall, αναρρίχησης, τοξοβολίας, ποδηλασίας βουνού, flying fox, τραμπολίνο κ. α.».
To «Ikarus Rock Festival» στο Αβδού Ηρακλείου Κρήτης (6/8) κ.λπ.
Οπότε εκεί που ο συγκεκριμένος τόπος εόρταζε π. χ. τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Παντελεήμονα, την Αγία Παρασκευή, την Αγία Μαρίνα, την Κοίμηση της Θεοτόκου κ.λπ., τώρα καλείται να εορτάζει την εορτή της πατάτας, του σκόρδου και της σαρδέλας που φέρνουν και… εισόδημα!
Έπειτα, τους γίνεται μεγάλη προβολή και διαφήμιση, ενισχύονται και οικονομικά, έχουν την συμπαράσταση όλων των παραγόντων, πλαισιώνονται και με καλλιτεχνικές και άλλες εκδηλώσεις. Ειδικά ένα χωριό, με ελάχιστους κατοίκους, σ’ ένα πολύ μεγάλο υψόμετρο, πότε είδε τέτοια… μεγαλεία; Ξαφνικά όλοι του δίνουν σημασία και γίνεται κυριολεκτικά διάσημο (πράγμα που θα έπρεπε όλους να μας προβληματίσει).
Τελικά, λοιπόν, τι γίνεται; Μα με τον τρόπο αυτό καταργούνται, ή έστω περιθωριοποιούνται οι Εκκλησιαστικές μας εορτές και μάλιστα με τρόπους και διαδικασίες που δεν τους αντιλαμβανόμαστε και πολύ (και πολλοί!), με ό,τι αυτό σημαίνει. Κι εμείς θα τους ακλουθούμε… άδοντες;
1. Από το υπό έκδοση βιβλίο του «Τι εορτάζουμε σήμερα;».
2. Βλ. «Στύλος Ορθοδοξίας», τ. 66.
3. Υπόψη, ότι ο παγανισμός είναι κατά βάση λατρεία της ίδιας της φύσης. Οι ίδιοι λένε πως είναι οι πλέον θερμοί οικολόγοι και εκείνοι που ενδιαφέρονται με πάθος για τη σωτηρία τού πλανήτη, επειδή θεωρούν την φύση «θεια» και ως τέτοια τη λατρεύουν. Όλες δε οι εορτές τους αποβλέπουν στην εδραίωση της λατρείας της φύσης. Εορτάζουν επιπλέον με έμφαση τα ηλιοστάσια και τις πανσελήνους και προσευχόμενοι στον ήλιο και τη σελήνη (γνωστή και ως θεά Εκάτη) όπως ο Ιουλιανός ο Παραβάτης! Μάλιστα διάφοροι φορείς, ιδιαίτερα τον μήνα Αύγουστο, εορτάζουν την πανσέληνο γλεντώντας όλη τη νύχτα! Οπότε η οικολογική ευαισθησία πολλών ανθρώπων, γίνεται στόχος των νεοπαγανιστών. Στελέχη τους δε έχουν εισχωρήσει, ως δήθεν οικολόγοι, σε διάφορες οργανώσεις, συλλόγους και σωματεία προκειμένου να προωθούν από εκεί καλύτερα τις θέσεις τους. (βλ. και www.egolpion.com ).
4. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας σε υψόμετρο 1.240 μέτρων με ελάχιστους κάτοικους.
5. Γι’ αυτό και δίνουν μεγάλη έμφαση στον εθελοντισμό.
6. Πρόκειται για τη γνωστή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια.
7. Πως «δένουν» έτσι όλα, πως αποκαλύπτουν όλα, την πολυπροσωπία και την… πολυσχιδή δραστηριότητα της «Νέας Εποχής»!
8. Όπως πιο πάνω.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011, ΤΕΥΧΟΣ 66
πηγή:Ἀντιαιρετικόν Ἐγκόλπιον
