Γράφει ο Επισκοπος Ναυπάκτου π.ΙερόθεοςΚάθε φορά πού τελούμε τήν θεία Λειτουργία καί κάθε Ιερά Ακολουθία, καί προσευχόμαστε στόν Θεό, είτε στόν Τριαδικό Θεό –τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Άγιον Πνεύμα– είτε στόν Θεάνθρωπο Χριστό, ζητούμε καί τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου Μαρίας, τής Παναγίας μας. Αυτό γίνεται γιατί η Παναγία έπαιξε σημαντικό ρόλο στήν ενανθρώπηση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού καί τήν σωτηρία μας. Ο «άοικος» Θεός απέκτησε «οίκο», δηλαδή εισήλθε στόν κόσμο διά τής Παναγίας μας.
Έτσι, είναι γνωστή η προσευχή: «Τής Παναγίας Αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα». Δηλαδή, αφού φέραμε στήν μνήμη μας τήν Παναγία, τήν Αγνή, τήν υπερευλογημένη, τήν ένδοξη Δέσποινά μας Θεοτόκο καί Αειπάρθενη Μαρία, μαζί μέ όλους τούς Αγίους, άς παραθέσουμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους καί ολόκληρη τήν ζωή μας στόν Χριστό, τόν Θεό μας.
Στήν δέηση αυτή μπορούμε νά δούμε δύο σημεία:
Τό πρώτο είναι τά κοσμητικά επίθετα πού αποδίδουμε στήν Παναγία μας, τά οποία δέν είναι επιφανειακά, χωρίς ουσία καί περιεχόμενο, αλλά ανταποκρίνονται απόλυτα στό πρόσωπο καί τό έργο της.
Τήν Μητέρα τού Χριστού τήν ονομάζουμε Παναγία, γιατί είναι ανώτερη από όλους τούς Αγίους, είναι «παντός αγίου κορυφή καί τελείωσις». Δέν διέπραξε κανένα αμάρτημα στήν ζωή της, αφού από τριών ετών μέχρι τότε πού συνέλαβε «εκ Πνεύματος Αγίου» τόν Χριστό, ζούσε στά Άγια τών Αγίων καί έφθασε στήν θέωση. Είναι «Άχραντος», δηλαδή Αγνή, καθαρή από κάθε αμάρτημα καί λογισμό, στό σώμα καί τήν ψυχή. Η Παναγία είναι «υπερευλογημένη», γιατί έλαβε μεγάλη Χάρη από τό πλήρωμα τής Χάριτος τού Θεού. Είναι «ένδοξη», γιατί είναι γεμάτη από τήν δόξα τού Θεού, αφού καί η Κοίμησή της είναι ένδοξη. Είναι «Δέσποινα», γιατί γέννησε τόν Δεσπότη τών πάντων Χριστό. Μέ αυτήν τήν έννοια χαρακτηρίζεται καί «Κυρία», οπότε η πρεσβεία της καί οι προσευχές της έχουν ισχυρή δύναμη καί είναι «Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντος». Είναι «Θεοτόκος», γιατί δέν εγέννησε έναν απλόν άνθρωπο, αλλά τό Δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος πού είναι Θεός. Καί είναι «Αειπάρθενος Μαρία», αφού είναι Παρθένος πρό τού τόκου, κατά τόν τόκο καί μετά τόν τόκο, όπως ο αγιογράφος τό παρουσιάζει στίς ιερές εικόνες, μέ τά τρία αστέρια στό μέτωπο καί τούς δύο ώμους.
Τό δεύτερο σημείο είναι ότι ζητάμε από τήν Παναγία, μέ τά τόσα κοσμητικά επίθετα καί τήν δόξα, νά πρεσβεύη γιά μάς. Αυτό σημαίνει τό «μνημονεύσαντες». Τήν μνημονεύουμε γιά νά τήν δοξάσουμε καί νά τήν παρακαλέσουμε νά πρεσβεύη στόν Θεό γιά τήν σωτηρία μας, γιατί τής τό υποσχέθηκε ο Χριστός πρίν κοιμηθή, ότι δηλαδή γιά όσους προσεύχεται εκείνη θά σώζονται. Γι’ αυτό όλοι οι Άγιοι έχουν μεγάλη συγγένεια μέ τήν Παναγία καί τήν αισθάνονται κοντά τους, τήν αγαπούν πολύ, είναι Θεοτοκόφιλοι.
Τήν αγαπάμε αμέσως μετά τόν Θεό. Ο Χριστός είναι ο μεσίτης μεταξύ ημών καί τού Θεού Πατρός, αλλά η Παναγία είναι μεσίτρια μεταξύ ημών καί τού Χριστού. Τό πώς γίνεται αυτό είναι ένα μυστήριο πού τό καταλαβαίνουν όσοι βαδίζουν τόν δρόμο τής σωτηρίας.
Αυτός είναι ο λόγος γιά τόν οποίο ζητούμε τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου, αλλά παραθέτουμε καί ολόκληρη τήν ζωή μας καί τών συνανθρώπων μας στόν Χριστό. Δέν κάνουμε μόνον προσευχή, αλλά εμπιστευόμαστε απολύτως τόν εαυτό μας στόν Θεό. Όταν κανείς προσεύχεται, αλλά δέν αφήνη τόν εαυτό του στήν Πρόνοια τού Θεού, δέν βοηθιέται πραγματικά.
Μέ τήν ευκαιρία τής μεγάλης σημερινής Θεομητορικής Εορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου καί τής μεταστάσεώς της στούς ουρανούς, εύχομαι σέ όλους σας χρόνια πολλά μέ ειρήνη, γαλήνη, υγεία καί ευλογία, διά πρεσβειών τής Θεοτόκου Μαρίας.
πηγή:«Εκκλησιαστική Παρέμβαση»
