Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς
Πού καταντήσαμε, αδέλφια μου, στους εσχάτους τούτους καιρούς• να μας κυ-βερνούν από μεν την εκκλησία αρνησί-θρησκοι από δε την πολιτεία απάτριδες και ανθέλληνες, δηλαδή γενίτσαροι! Και εξηγούμαι.
Εωρτάσαμε προ ημερών την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και αντί να ακούσωμε κεραυνούς και αστραπές κατά των επωνύμων και ανωνύμων εχθρών της αγίας μας Εκκλησίας, δηλαδή αναθεματισμούς κατά των παλαιών και νέων αιρέσεων και ιδίως κατά του Παπισμού και του Οικου-μενισμού, σύμφωνα με το τυπικό της η-μέρας, ακούσαμε τον Οικουμενικό Πα-τριάρχη να εξαπολύη διά της εγκυκλίου του κεραυνούς και αστραπές εναντίον των ορθοδόξων των υπογραψάντων την Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενι-σμού. Και ευτυχώς πού λησμόνησε να εξαπόλυση τα αναθέματα κατά των ορθοδόξων Χριστιανών... Ποιός ο τούτο πράξας; Ο πρώτος τη τάξει στην Ορθοδοξία! Και μη χειρότερα...
Αλλά μήπως από εθνικής πλευ-ράς τα πράγματα είναι καλύτερα; Δυστυχώς, το μόνο πού ενδιαφέρει τους Νεοέλληνες είναι να μην ελατ-τωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Όσο για την πίστι και την πατρίδα, «άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε». Αξιωθήκαμε να δούμε να καταργούνται τα υπουργεία Αιγαίου και Μακεδονίας, η ονομασία του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης, ο όρος «εθνικής» από τα υπουργεία Παιδείας και Αμύνης, και ακόμα οι παρελάσεις στις εθνικές μας εορτές. Φθάσαμε στο σημείο να εξαφανίσωμε από το Μουσείο τής Χίου τον πίνακα του Ντελακρουά «Η σφαγή τής Χίου», για να μη στενοχωρήσουμε τους «φίλους» μας τους Τούρκους... Και μη νομίση κανένας ότι οι Τούρκοι άλλαξαν. Αν κάτι τέτοιο πιστεύη, ας κάνη ένα ταξιδάκι μέχρι την Κύπρο και θα άλλάξη αμέσως γνώμη.
Και ποιος ξέρει τι μάς επιφυλάσσει το μέλλον;...
Αλλά ποιος Ιερεμίας θα κλάψη τον εθνικό και θρησκευτικό θάνατο τής φιλτάτης μας πατρίδος; Και λέγω τής πατρίδος, γιατί για την πίστι μας έχομε την διαβεβαίωσι αυτού τούτου τού Θείου Ιδρυτού της ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Για την πατρίδα μας όμως ποιος θα μας διαβεβαίωση ότι, έτσι πού πάμε, δεν έτοιμάζομε τον θάνατο της;
Αδέλφια μου Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όσοι στους εσχάτους τού-τους καιρούς τής προδοσίας και τής α-ποστασίας έχετε ακόμα μία σπίθα αγά-πης στο Χριστό και στην Ελλάδα, «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Ας αφήσωμε την θανατηφόρο αδιαφορία και ευδαιμονία, και ας αναλάβωμε ιερόν αγώνα «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» προτού να είναι αργά. «Μη φοβού, το μικρόν ποίμνιον ότι ο πατήρ υμών ευδόκησε δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκ. 12:32). Από την διοικούσα εκκλησία ας μη περιμένωμε τίποτε το καλό, αφού ανέχεται ή μάλλον συμ-βαδίζει με τον καίσαρα, για να μη χάση τα δισεκατομμύρια ευρώ τής Ε.Ο.Κ.. Επομένως το βάρος τού αγώνος τούτου πίπτει στους τού πιστού λαού, που είναι ο φύλαξ τής Πίστεως και τής Πατρίδος. «ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ».
Ή Ελλάδα ποτέ δεν πτωχεύει,
δεν τής λείπουν ποτέ τα λεφτά•
κι αν αμέσως σχεδόν τα ...ξοδεύη,
ξανά πάλι για δάνεια τραβά.
Νέα χρέη και πάλι μάς βάζουν,
για ν' αρπάξουν οι ...ειδικοί•
κι ο ραγιάς, που τους βλέπει ν' αρπάζουν,
δεν μιλά, κι ας τά χρεωθη!
Και στην Πίστι το ίδιο συμβαίνει
μάς τ' αρπάζουν, κανείς δεν μιλά...
Ως κι ο Πάπας συχνά μπαινοβγαί-νει
και σε λίγο θα μάς κυβερνά.
Λες κι η Πίστι μας είναι τσιφλίκι
κι ο Πατριάρχης μας ο τσιφλικάς
για κανένα δεκάρα δε δίνει
κι όσο θέλει μάς ξεπουλά...