Αποδοκιμάζουμε το
περιβόητο αυτό videoclip πού γυρίστηκε χωρίς άδεια στον ιερό ναό. Είναι όμως
ενδεικτικό το πώς αντιμετωπίζουν τα ιερά και τα μνημεία μας και εμάς τους
ίδιους οι ξένοι από την σύσταση αυτού του κράτους και πολύ νωρίτερα.
Η στόφα του
αποικιοκράτη και του εθελόδουλου ντόπιου δεν πεθαίνει ποτέ ρε φίλε.
Τώρα
διαμαρτυρόμαστε για τα αυτονόητα όταν εμείς έχουμε ανοίξει κερκόπορτες πολυ
πολύ νωρίτερα. Όταν κάναμε τους ιερούς ναούς κέντρα "πολιτιστικών"
εκδηλώσεων, όταν τους νοικιάσαμε ή δώσαμε άδεια σε
κινηματογραφιστές και άλλους "βαρβάρους" ψαγμένους καλλιτέχνες να
παραβιάσουν το άσυλο αυτό της συντετριμμένης ψυχής και της απλοϊκής πίστης. Το
τελευταίο καταφύγιο του αμαρτωλού και την έσχατη καταφυγή του καταπονεμένου. Εν
ονόματι του μοντερνισμού και της καταλλαγής. Οπότε τα δάκρυα είναι πολύ
υποκριτικά ηλέκτρες μου.
Ας αναλογιστούμε μόνο πόσοι ναοί ή προσκυνήματα έγιναν
το καφενεδάκι κάθε τουριστικού βίτσιου στην Ελλαδίτσα μας και η έκφραση της
δικής μας υποκουλτούρας τύπου τζατζίκι-ζορμπας και κομπολόι. Ας θυμηθούμε πόσες
φορές έγιναν οι ιεροί ναοί συναυλιακοί χώροι και χωράφια ημετέρων και αλλοτρίων
δημοσιοσχεσιτών.
Πόσες φορές δεν κάναμε κάτι βέβηλο έτσι "για την πλάκα
μας". Επειδή μπορούμε. Και ας μην ανοίξουμε το θέμα της ανάξιας ιερουργίας
και του εκκλησιασμού από όλους μας, λαϊκών και κληρικών ή των μυστηρίων πού
κατάντησαν σαχλά πάρτυ ματαιοδοξίας με την δική μας συνέργειαή ανοχή... Με την αγανάκτιση και
τον φόβο του πιό καταφρονεμένου πιστού μιλάμε. Μιλάμε για το απαράβατο της ιερότητας
των Ναών μας.