Απίστευτο και όμως Σαντορινιό: SOS για τον διασημότερο αμπελώνα της Ελλάδας

Ένα φαραωνικό έργο οδοποιΐας έρχεται να πλήξει αμετάκλητα ένα μνημείο παγκόσμιας βιολογικής κληρονομιάς: Ο Έλληνας Master of Wine εξηγεί γιατί η Σαντορίνη είναι το σπουδαιότερο brand name του ελληνικού κρασιού και πώς μαζί με το κρασί κινδυνεύει και ο τουρισμός μας.

 Γράφει ο  Κωνσταντίνος Λαζαράκης

Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW Κωνσταντίνος Λαζαράκης

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/apisteuto-ki-omws-santorinio/ ]

Το έργο «Οδικό δίκτυο ‘Αεροδρόμιο-Φηρά-Βούρβουλο-Οία’, μήκους περίπου 8.874,26 μ και συνδετήριων οδών περίπου 3.901,18 μ του Δήμου Θήρας και κοινότητας Οίας, νήσου Θήρας του Νομού Κυκλάδων», δημοπρατήθηκε πρόσφατα. Το έργο, που προβλέπει μεταξύ άλλων περίπου 136.000 κυβικά μέτρα επιχώσεων, έχει κριθεί από ειδικούς περιβαλλοντολόγους και αρχιτέκτονες μηχανικούς ως καταστροφικό για το περιβάλλον του νησιού, καθώς ανατρέπει βάναυσα τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και την κλίμακα του τοπίου. Δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να μιλήσω για τις επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον της Σαντορίνης. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στα οινικά θέματα, μιας και εκεί μπορώ να έχω άποψη.


 Η Σαντορίνη, αυτή την στιγμή είναι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το σπουδαιότερο όνομα του ελληνικού κρασιού. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός: εκπληκτικά κρασιά, με τα στοιχεία του ιδιόμορφου και μοναδικού τόπου που τα παράγει έντονα χαραγμένα πάνω στο χαρακτήρα τους, ενώ προέρχονται από ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς. Δεν είναι τυχαίο πως τα κρασιά της Σαντορίνης έχουν την υψηλότερη μέση τιμή στις αγορές του εξωτερικού από κάθε άλλη Ελληνική Ονομασία Προέλευσης. Υπάρχουν πάνω από τέσσερις οινοποιοί της Σαντορίνης που αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά ως ινδάλματα από τους οινόφιλους σε ΗΠΑ και Καναδά –μαζί με άλλους τέσσερις ή πέντε από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Τα κρασιά της Σαντορίνης, είτε λευκά ξηρά, είτε τα Vinsanto, είτε τα ερυθρά ξηρά, μπορούν αποδεδειγμένα να παλαιώσουν για δεκαετίες, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια σημαντική γευστική κληρονομιά, αλλά και να ανέβουν οι τιμές ακόμη πιο ψηλά. Δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία. Ένα στοιχείο υψίστης σημασίας για την ποιότητα των κρασιών της Σαντορίνης είναι οι παλαιοί αμπελώνες του νησιού. 

Η Σαντορίνη έχει ευλογηθεί με ένα ιδιαίτερο έδαφος στο οποίο η φυλλοξήρα δεν μπορεί να εξαπλωθεί και συνεπώς η ηλικία ενός αμπελιού μπορεί να φτάσει σε επίπεδα που είναι αδύνατα σε άλλα σημεία του κόσμου. Τα κλήματα μεγάλης ηλικίας αναπτύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς, τραβώντας συστατικά από τα τεράστια ριζικά του συστήματα και δίνουν ελάχιστο καρπό αλλά υπέροχη ποιότητα. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ΗΤΑΝ, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Κάθε ρίζα που σκοτώνεται δεν μπορεί να αναπληρωθεί –εκτός και αν φυτευτεί μια καινούργια ρίζα και περιμένουμε πάνω από εκατό χρόνια. Κάτι που επίσης μας φέρνει στο ακανθώδες ζήτημα της αναζήτησης γης στην Σαντορίνη για δημιουργία νέων αμπελώνων… 


Το οδικό έργο όχι μόνο θα καταστρέψει αμπελώνες και θα διαγράψει μια για πάντα ένα τεράστιο οινικό ποιοτικό δυναμικό, αλλά θα αλλάξει την φύση του τοπίου. Εδώ, θα πρέπει να δούμε το κατά πόσον αυτό το έργο είναι έργο ανάπτυξης και, αν ναι, τι είδους ανάπτυξη μπορεί να μας φέρει. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ήταν, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Για μένα, κάθε έργο που στοχεύει στην διευκόλυνση της αύξησης του αριθμού των τουριστών, όπως το παραπάνω έργο, είναι άτοπο. Στην Ελλάδα δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Δεν θέλουμε μαζικότητα, γιατί πάντα θα υπάρχουν γείτονές μας που θα τα καταφέρνουν σε αυτό το κομμάτι καλύτερα και φθηνότερα από εμάς. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία.

 Αν η Σαντορίνη ήταν έξω από τα ιταλικά παράλια, θα είχε μείνει ακριβώς όπως την είχε βρει ο 20ς αιώνας, τα κρασιά της θα είχαν μια μέση τιμή της τάξεως των €100, ενώ οι κλίνες στα ξενοδοχεία του νησιού θα ήταν δυσεύρετες και πανάκριβες. Αρκετά έχουμε βιάσει την Σαντορίνη. Ας δούμε τι μπορούμε να σώσουμε και πώς θέλουμε να δούμε την Σαντορίνη μας σε μερικές δεκαετίες από σήμερα.

Πηγή :andro

ο έργο «Οδικό δίκτυο ‘Αεροδρόμιο-Φηρά-Βούρβουλο-Οία’, μήκους περίπου 8.874,26 μ και συνδετήριων οδών περίπου 3.901,18 μ του Δήμου Θήρας και κοινότητας Οίας, νήσου Θήρας του Νομού Κυκλάδων», δημοπρατήθηκε πρόσφατα. Το έργο, που προβλέπει μεταξύ άλλων περίπου 136.000 κυβικά μέτρα επιχώσεων, έχει κριθεί από ειδικούς περιβαλλοντολόγους και αρχιτέκτονες μηχανικούς ως καταστροφικό για το περιβάλλον του νησιού, καθώς ανατρέπει βάναυσα τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και την κλίμακα του τοπίου. Δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να μιλήσω για τις επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον της Σαντορίνης. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στα οινικά θέματα, μιας και εκεί μπορώ να έχω άποψη. Η Σαντορίνη, αυτή την στιγμή είναι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το σπουδαιότερο όνομα του ελληνικού κρασιού. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός: εκπληκτικά κρασιά, με τα στοιχεία του ιδιόμορφου και μοναδικού τόπου που τα παράγει έντονα χαραγμένα πάνω στο χαρακτήρα τους, ενώ προέρχονται από ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς. Δεν είναι τυχαίο πως τα κρασιά της Σαντορίνης έχουν την υψηλότερη μέση τιμή στις αγορές του εξωτερικού από κάθε άλλη Ελληνική Ονομασία Προέλευσης. Υπάρχουν πάνω από τέσσερις οινοποιοί της Σαντορίνης που αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά ως ινδάλματα από τους οινόφιλους σε ΗΠΑ και Καναδά –μαζί με άλλους τέσσερις ή πέντε από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Τα κρασιά της Σαντορίνης, είτε λευκά ξηρά, είτε τα Vinsanto, είτε τα ερυθρά ξηρά, μπορούν αποδεδειγμένα να παλαιώσουν για δεκαετίες, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια σημαντική γευστική κληρονομιά, αλλά και να ανέβουν οι τιμές ακόμη πιο ψηλά. Δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία. Ένα στοιχείο υψίστης σημασίας για την ποιότητα των κρασιών της Σαντορίνης είναι οι παλαιοί αμπελώνες του νησιού. Η Σαντορίνη έχει ευλογηθεί με ένα ιδιαίτερο έδαφος στο οποίο η φυλλοξήρα δεν μπορεί να εξαπλωθεί και συνεπώς η ηλικία ενός αμπελιού μπορεί να φτάσει σε επίπεδα που είναι αδύνατα σε άλλα σημεία του κόσμου. Τα κλήματα μεγάλης ηλικίας αναπτύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς, τραβώντας συστατικά από τα τεράστια ριζικά του συστήματα και δίνουν ελάχιστο καρπό αλλά υπέροχη ποιότητα. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ΗΤΑΝ, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Κάθε ρίζα που σκοτώνεται δεν μπορεί να αναπληρωθεί –εκτός και αν φυτευτεί μια καινούργια ρίζα και περιμένουμε πάνω από εκατό χρόνια. Κάτι που επίσης μας φέρνει στο ακανθώδες ζήτημα της αναζήτησης γης στην Σαντορίνη για δημιουργία νέων αμπελώνων… Το οδικό έργο όχι μόνο θα καταστρέψει αμπελώνες και θα διαγράψει μια για πάντα ένα τεράστιο οινικό ποιοτικό δυναμικό, αλλά θα αλλάξει την φύση του τοπίου. Εδώ, θα πρέπει να δούμε το κατά πόσον αυτό το έργο είναι έργο ανάπτυξης και, αν ναι, τι είδους ανάπτυξη μπορεί να μας φέρει. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ήταν, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Για μένα, κάθε έργο που στοχεύει στην διευκόλυνση της αύξησης του αριθμού των τουριστών, όπως το παραπάνω έργο, είναι άτοπο. Στην Ελλάδα δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Δεν θέλουμε μαζικότητα, γιατί πάντα θα υπάρχουν γείτονές μας που θα τα καταφέρνουν σε αυτό το κομμάτι καλύτερα και φθηνότερα από εμάς. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία. Αν η Σαντορίνη ήταν έξω από τα ιταλικά παράλια, θα είχε μείνει ακριβώς όπως την είχε βρει ο 20ς αιώνας, τα κρασιά της θα είχαν μια μέση τιμή της τάξεως των €100, ενώ οι κλίνες στα ξενοδοχεία του νησιού θα ήταν δυσεύρετες και πανάκριβες. Αρκετά έχουμε βιάσει την Σαντορίνη. Ας δούμε τι μπορούμε να σώσουμε και πώς θέλουμε να δούμε την Σαντορίνη μας σε μερικές δεκαετίες από σήμερα. O Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είναι ο μοναδικός Έλληνας ανάμεσα στους 301 Masters of Wine ανά τον πλανήτη και ένας από τους 10

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/apisteuto-ki-omws-santorinio/ ]

Guest Απίστευτο και όμως Σαντορινιό: SOS για τον διασημότερο αμπελώνα της Ελλάδας 29.11.2013 Ένα φαραωνικό έργο οδοποιΐας έρχεται να πλήξει αμετάκλητα ένα μνημείο παγκόσμιας βιολογικής κληρονομιάς: Ο Έλληνας Master of Wine εξηγεί γιατί η Σαντορίνη είναι το σπουδαιότερο brand name του ελληνικού κρασιού και πώς μαζί με το κρασί κινδυνεύει και ο τουρισμός μας. Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ: Πώς απολαμβάνουμε το λευκό κρασί Προηγούμενα άρθρα του ιδίου Βελάζεις από ευχαρίστηση! Ψηλές Κορφές 2012, Συνεταιρισμός Σάμου, €8 Καλλιστώ 2012, Κτήμα Μερκούρη, €9 Ακακίες Ροζέ 2012, Κτήμα Κυρ Γιάννη, € 7 Master με €6: «Άκρες Λευκό» (2012) του Σκούρα Credit: NotaNyron/Flickr Κάθε ρίζα που σκοτώνεται δεν μπορεί να αναπληρωθεί –εκτός και αν φυτευτεί μια καινούργια ρίζα και περιμένουμε πάνω από εκατό χρόνια. Credit: NotaNyron/Flickr Το έργο «Οδικό δίκτυο ‘Αεροδρόμιο-Φηρά-Βούρβουλο-Οία’, μήκους περίπου 8.874,26 μ και συνδετήριων οδών περίπου 3.901,18 μ του Δήμου Θήρας και κοινότητας Οίας, νήσου Θήρας του Νομού Κυκλάδων», δημοπρατήθηκε πρόσφατα. Το έργο, που προβλέπει μεταξύ άλλων περίπου 136.000 κυβικά μέτρα επιχώσεων, έχει κριθεί από ειδικούς περιβαλλοντολόγους και αρχιτέκτονες μηχανικούς ως καταστροφικό για το περιβάλλον του νησιού, καθώς ανατρέπει βάναυσα τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και την κλίμακα του τοπίου. Δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να μιλήσω για τις επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον της Σαντορίνης. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στα οινικά θέματα, μιας και εκεί μπορώ να έχω άποψη. Η Σαντορίνη, αυτή την στιγμή είναι, σε παγκόσμιο επίπεδο, το σπουδαιότερο όνομα του ελληνικού κρασιού. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός: εκπληκτικά κρασιά, με τα στοιχεία του ιδιόμορφου και μοναδικού τόπου που τα παράγει έντονα χαραγμένα πάνω στο χαρακτήρα τους, ενώ προέρχονται από ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς. Δεν είναι τυχαίο πως τα κρασιά της Σαντορίνης έχουν την υψηλότερη μέση τιμή στις αγορές του εξωτερικού από κάθε άλλη Ελληνική Ονομασία Προέλευσης. Υπάρχουν πάνω από τέσσερις οινοποιοί της Σαντορίνης που αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά ως ινδάλματα από τους οινόφιλους σε ΗΠΑ και Καναδά –μαζί με άλλους τέσσερις ή πέντε από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Τα κρασιά της Σαντορίνης, είτε λευκά ξηρά, είτε τα Vinsanto, είτε τα ερυθρά ξηρά, μπορούν αποδεδειγμένα να παλαιώσουν για δεκαετίες, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια σημαντική γευστική κληρονομιά, αλλά και να ανέβουν οι τιμές ακόμη πιο ψηλά. Δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία. Ένα στοιχείο υψίστης σημασίας για την ποιότητα των κρασιών της Σαντορίνης είναι οι παλαιοί αμπελώνες του νησιού. Η Σαντορίνη έχει ευλογηθεί με ένα ιδιαίτερο έδαφος στο οποίο η φυλλοξήρα δεν μπορεί να εξαπλωθεί και συνεπώς η ηλικία ενός αμπελιού μπορεί να φτάσει σε επίπεδα που είναι αδύνατα σε άλλα σημεία του κόσμου. Τα κλήματα μεγάλης ηλικίας αναπτύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς, τραβώντας συστατικά από τα τεράστια ριζικά του συστήματα και δίνουν ελάχιστο καρπό αλλά υπέροχη ποιότητα. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ΗΤΑΝ, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Κάθε ρίζα που σκοτώνεται δεν μπορεί να αναπληρωθεί –εκτός και αν φυτευτεί μια καινούργια ρίζα και περιμένουμε πάνω από εκατό χρόνια. Κάτι που επίσης μας φέρνει στο ακανθώδες ζήτημα της αναζήτησης γης στην Σαντορίνη για δημιουργία νέων αμπελώνων… Το οδικό έργο όχι μόνο θα καταστρέψει αμπελώνες και θα διαγράψει μια για πάντα ένα τεράστιο οινικό ποιοτικό δυναμικό, αλλά θα αλλάξει την φύση του τοπίου. Εδώ, θα πρέπει να δούμε το κατά πόσον αυτό το έργο είναι έργο ανάπτυξης και, αν ναι, τι είδους ανάπτυξη μπορεί να μας φέρει. Τα αμπέλια της Σαντορίνης θα έπρεπε να είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Θα ήταν, αν δεν είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Για μένα, κάθε έργο που στοχεύει στην διευκόλυνση της αύξησης του αριθμού των τουριστών, όπως το παραπάνω έργο, είναι άτοπο. Στην Ελλάδα δεν θέλουμε πιο πολλούς τουρίστες, θέλουμε ποιοτικούς τουρίστες. Δεν θέλουμε μαζικότητα, γιατί πάντα θα υπάρχουν γείτονές μας που θα τα καταφέρνουν σε αυτό το κομμάτι καλύτερα και φθηνότερα από εμάς. Θέλουμε τους τουρίστες που εκτιμούν το παραδοσιακό, το γευστικό, το σπάνιο, το όμορφο, ακόμη και αν τους πάρει λίγα παραπάνω λεπτά της ώρας να φτάσουν στην Οία. Αν η Σαντορίνη ήταν έξω από τα ιταλικά παράλια, θα είχε μείνει ακριβώς όπως την είχε βρει ο 20ς αιώνας, τα κρασιά της θα είχαν μια μέση τιμή της τάξεως των €100, ενώ οι κλίνες στα ξενοδοχεία του νησιού θα ήταν δυσεύρετες και πανάκριβες. Αρκετά έχουμε βιάσει την Σαντορίνη. Ας δούμε τι μπορούμε να σώσουμε και πώς θέλουμε να δούμε την Σαντορίνη μας σε μερικές δεκαετίες από σήμερα. O Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είναι ο μοναδικός Έλληνας ανάμεσα στους 301 Masters of Wine ανά τον πλανήτη και ένας από τους 10 Directors του Institute of Masters of Wine, που εδρεύει στο Λονδίνο.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/apisteuto-ki-omws-santorinio/ ]

O Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είναι ο μοναδικός Έλληνας ανάμεσα στους 301 Masters of Wine ανά τον πλανήτη και ένας από τους 10 Directors του Institute of Masters of Wine, που εδρεύει στο Λονδίνο.