Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι μαζί πληρώνουμε.
Οι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος έχουν αρχίσει να καταφτάνουν σε κάθε ελληνικό σπίτι μαζί με τη χρέωση του ΕΕΤΗΔΕ (γνωστό ως χαράτσι). Με βάση την αρχική απόφαση (Α.Υ.Ο. Πολ. 1211/10-10-2011)η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή με το Νόμο 4021/2011 το τέλος διατηρούσε μία αναλογικότητα αφού υπολογιζόταν με βάση το μέγεθος, την παλαιότητα και την τιμή ζώνης του ακινήτου.
Αφορούσε ηλεκτροδοτούμενα σπίτια και εμπορικά ακίνητα. Προέβλεπε μειώσεις ή απαλλαγές για συγκεκριμένες ευπαθείς κατηγορίες πολιτών (μακροχρόνια ανέργους, πολύτεκνους, αναπήρους). Επίσης υπήρχε πρόβλεψη για απαλλαγή του 35% των τετραγωνικών μέτρων των ξενοδοχείων, με το σκεπτικό ότι το ποσοστό αυτό αφορά κοινόχρηστους χώρους και πρέπει να απαλλαχθεί όπως και οι κοινόχρηστοι χώροι των πολυκατοικιών.
Με βάση αυτήν την υπουργική απόφαση, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (1972/2012) έκρινε ότι: «η εφαρμογή του τέλους δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας».
Όταν λέμε όλοι, δεν εννοούμε ακριβώς όλοι.
Όμως η απόφαση πάρθηκε γρήγορα (κάτω από την πίεση της έγκρισης κάποιας δόσης) με αποτέλεσμα οι κυβερνόντες να μη προλάβουν να σκεφτούν πώς να απαλλάξουν από το χαράτσι τους ιδιοκτήτες της χώρας. Έτσι κατά λάθος και λόγω βιασύνης φεουδάρχες και δουλοπάροικοι με την απόφαση του 2011 έγιναν ίσοι και όμοιοι στην υποχρέωση καταβολής του τέλους.
Ίσως βέβαια να μην ήταν “κατά λάθος”, αλλά η απόφαση να συντάχθηκε έτσι ώστε να μπορεί να “περάσει” από το ΣτΕ, στις αναμενόμενες προσφυγές και μάλιστα να πάρει και “πιστοποιητικό” αναλογικότητας. Όπως και έγινε.
Έτσι την ίδια στιγμή που η υπουργική απόφαση (1211/10-10-2011 – ΦΕΚ 2298 Β΄/13-10-2011) βρίσκεται στο ΣτΕ με το αίτημα της ακύρωσης, το υπουργείο οικονομικών εκδίδει καινούργια απόφαση (ΠΝΠ ΦΕΚ Α 262/16-12-2011). Φυσικά το ΣτΕ συνεδριάζει επί της προσφυγής – δηλαδή της παλαιάς απόφασης – και την κρίνει συνταγματική και αναλογική.
Όμως στη νέα απόφαση έχει προστεθεί μια παράγραφος που δεν υπήρχε στη προηγούμενη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η διάσκεψη του ΣτΕ έγινε στις 17 και 29 Φεβρουαρίου και την 1η και 2α Μαρτίου του 2012. Η Α.Υ.Ο. Πολ. 1056/02-03-2012 εκδίδεται από το υπουργείο οικονομικών ακριβώς την τελευταία μέρα συνεδρίασης του ΣτΕ, 2/3/2012. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι προσδιόριζε τον τρόπο υπολογισμού του ΕΕΤΗΔΕ για το 2012, αλλά είχε και αναδρομική ισχύ για τον υπολογισμό του 2011 αφού καταργούσε, με το άρθρο 9 παράγραφος 2, την παλαιά Α.Υ.Ο. Πολ. 1211/10-10-2011. Δηλαδή ουσιαστικά το ΣτΕ συνεδρίασε και έκρινε μια απόφαση καταργημένη, χωρίς καμία ισχύ.
Τι άλλαξε όμως στην καινούργια απόφαση; Τι έλεγε η παράγραφος που προστέθηκε στην απόφαση του 2012;
«Α.Υ.Ο. Πολ. 1056/02-03-2012
Άρθρο 1 – Νέα παράγραφος
Η πληροφορία για τα ακίνητα εμβαδού ακινήτου άνω των χιλίων (1.000) ή άνω των δύο χιλιάδων (2.000) τετραγωνικών μέτρων, που δεν έχουν οικιακή χρήση, για τον υπολογισμό μειωμένου συντελεστή υπολογισμού του τέλους κατά 30% ή 60% αντίστοιχα, προκύπτει ανά παροχή ηλεκτρικού ρεύματος (ανεξάρτητα αν με την εν λόγω παροχή ηλεκτροδοτούνται περισσότερες από μια οριζόντιες ιδιοκτησίες), σύμφωνα με το συνολικό εμβαδό που αναγράφεται στον αντίστοιχο λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος.»
Ίσως μία δυσνόητη παράγραφος, που μπορεί να διατυπώθηκε έτσι για διάφορους λόγους. Όμως τι θέλει να πει, με απλά λόγια; Θέλει να πει ότι σε όλα τα μεγάλα εμπορικά ακίνητα χορηγείται έκπτωση 60% στο χαράτσι. Ποια είναι αυτά τα ακίνητα; Δεν χρειάζεται να έχουμε πρόσβαση στα αρχεία του υπουργείου ή της ΔΕΗ για να τα μάθουμε. Μπορούμε να τα μαντέψουμε χωρίς να κινδυνεύουμε να πέσουμε έξω. Μήπως είναι εμπορικά κέντρα ή αλλιώς Malls; …πολυκαταστήματα; …μεγάλα Super Markets; Μήπως είναι κτίρια γραφείων πολυεθνικών εταιρειών; …κτίρια τραπεζών; …κτίρια εταιριών εκμετάλλευσης ακινήτων και συγκροτημάτων γραφείων; …μεγάλα ξενοδοχεία; …ιδιωτικά νοσοκομεία; …ιδιωτικά εκπαιδευτήρια; Μήπως είναι επίσης και τα μεγάλα ΜΜΕ;
Αν σκεφτούμε τώρα ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες όλων των παραπάνω, ίσως καταφέρουμε να μαντέψουμε το σκεπτικό του υπουργού, που συνέταξε την απόφαση. Θα μαντέψουμε επίσης γιατί κανείς δεν μίλησε για την προσθήκη της παραγράφου στην καινούργια απόφαση.
Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι οι δουλοπάροικοι.
Ωστόσο αν και μπορούμε να μαντέψουμε τους λόγους της αλλαγής της απόφασης, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί ένας ιδιοκτήτης ενός εμπορικού καταστήματος πρέπει να πληρώσει το ΕΕΤΗΔΕ κανονικά και στον ιδιοκτήτη ενός πολυκαταστήματος ή εμπορικού κέντρου χορηγείται έκπτωση 60%; Αλήθεια οι εμπορικοί σύλλογοι τι γνώμη έχουν για αυτή τη ρύθμιση; Κατά τη γνώμη τους αυτό δεν δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των μικρών και μεσαίων καταστημάτων απέναντι στα μεγάλα πολυκαταστήματα και εμπορικά κέντρα; Είναι θεμιτό το κράτος να δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό πριμοδοτώντας τους μεγαλοϊδιοκτήτες καταστημάτων έναντι των μικρομεσαίων ιδιοκτητών;
Γιατί ένας πολίτης που με τις οικονομίες του αγόρασε ένα σπίτι, ένα μαγαζί ή ένα γραφείο πρέπει να επιβαρύνεται κανονικά με το ΕΕΤΗΔΕ και μία εταιρία που έχει στην κατοχή της και εκμεταλλεύεται ολόκληρα κτίρια καταστημάτων ή γραφείων, πολλών χιλιάδων τετραγωνικών, πρέπει να έχει έκπτωση 60%; Αλήθεια οι σύλλογοι ιδιοκτητών ακινήτων τι γνώμη έχουν για αυτή τη ρύθμιση;
Γιατί ένα μεγάλο ξενοδοχείο να πληρώνει το 40% του ΕΕΤΗΔΕ ανά τετραγωνικό από αυτό που πληρώνει μία μικρομεσαία ξενοδοχειακή μονάδα; Οι σύλλογοι ξενοδόχων τι γνώμη έχουν για την ευνοϊκή μεταχείριση των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων έναντι των μικρών και μεσαίων, από το ίδιο το κράτος;
Γιατί ανάπηροι και άνεργοι δεν δικαιούνται καμία έκπτωση πέρα από τα 120 τετραγωνικά και “κάποιοι άλλοι” δικαιούνται έκπτωση 30% πέρα από τα 1000 τετραγωνικά και 60% πέρα από τα 2000 τετραγωνικά.
Το σύνταγμα στο Άρθρο 4, παράγραφος 5 ορίζει ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Με ποια λοιπόν λογική αποφασίστηκε ότι οι ιδιοκτήτες εμπορικών κτιρίων πολλών χιλιάδων τετραγωνικών έχουν μικρότερες οικονομικές δυνάμεις από καταστηματάρχες που κλείνουν τα μαγαζιά τους, από χαμηλοσυνταξιούχους και εργαζόμενους με συντάξεις και μισθούς φιλοδωρήματα;
Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλα τα καλά παιδιά.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε επί κυβερνήσεως Παπαδήμου όταν στο υπουργείο οικονομικών υπουργός και αναπληρωτές υπουργοί ήταν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ένας υφυπουργός από τη ΝΔ. Συγκεκριμένα η απόφαση υπογράφτηκε από τον τότε αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Παντελή Οικονόμου.
Μάλιστα ο τότε αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος χαρακτήρισε το τέλος ως «ελάχιστο, μηδαμινό ασφάλιστρο κινδύνου για τις περιουσίες», επίσης υποστήριξε ότι «αν θέλουμε να προστατευθεί η αξία των ακινήτων και να υπάρξει ξανά αγορά στα ακίνητα και ο καθένας να έχει την αίσθηση ότι κατέχει μια περιουσία, πρέπει η χώρα να βγει από την κρίση».
Βέβαια ο αντιπρόεδρος δεν αποκάλυψε ότι οι μεγαλοϊδιοκτήτες δεν χρειάζεται να “ασφαλίσουν” τα ακίνητα τους με αυτό το “ελάχιστο, μηδαμινό ασφάλιστρο”. Ίσως γιατί αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τις περιουσίες τους όπως ενδιαφέρονται οι φιλοχρήματοι μικροϊδιοκτήτες. Όμως για να είμαστε δίκαιοι το διευκρίνισε επαρκώς. Δεν φταίει εκείνος αν αυτοί που τον άκουγαν δεν ήθελαν να το καταλάβουν. Το χαράτσι αφορούσε τον καθένα που έχει την αίσθηση ότι κατέχει μια περιουσία, όχι αυτούς που κατέχουν τις περιουσίες.
Όμως μεσολάβησαν οι εκλογές και η απόφαση ενεργοποιήθηκε τελικά μέσα στον Αύγουστο από την συγκυβέρνηση, προφανώς με τη σύμφωνη γνώμη των τριών κομμάτων που συμμετέχουν σ’ αυτή και οπωσδήποτε με την έγκριση της τρόικας. Για το ΠΑΣΟΚ φυσικά δεν γίνεται λόγος, άλλωστε σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια ή διαφωνία για την συγκεκριμένη απόφαση αφού την συνέταξαν στελέχη του και την υποστήριξε ο σημερινός αρχηγός του.
Όμως καλό θα είναι να μην τολμήσουν να ισχυριστούν άγνοια ή διαφωνία, μετά την αποκάλυψη του θέματος και τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση. Η ΝΔ αφενός γιατί διέθετε υφυπουργό – τοποτηρητή στο υπουργείο την εποχή της έκδοσης της απόφασης και αφετέρου επειδή έχοντας την βασική ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης και αποκλειστικά δικά της στελέχη στο οικονομικό επιτελείο, οφείλει να γνωρίζει ποιους νόμος και ποιες αποφάσεις εφαρμόζει.
Όσο για τη Δημοκρατική Αριστερά αν ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε, αν και όφειλε να γνωρίζει, ένα θέμα που τόσο σάλο έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία, θα επιβεβαιώσει όχι μόνο το χαρακτηρισμό που της προσάπτουν: του αριστερού άλλοθι, αλλά θα προσθέσει μόνη της και άλλον έναν, αυτόν του κορόιδου της παρέας.
Καλύτερα λοιπόν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, να παραδεχτούν ότι η δημοκρατία μας δεν έχει μεγάλες διαφορές με τη φεουδαρχία, τουλάχιστον ως προς την φορολογική πολιτική. Θα ήταν πιο σωστό και έντιμο, να ξεκαθαρίσουν στους ψηφοφόρους τους: ότι οι φόροι είναι για τους δουλοπάροικους και όχι για τους φεουδάρχες, ιδιοκτήτες του κράτους.
Όσο για την τρόικα τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: Οι κύριοι αυτοί που ελέγχουν και εγκρίνουν κάθε νόμο και απόφαση που παίρνει η κυβέρνηση και μάλιστα πιέζουν σε κάθε περίπτωση για περικοπή ακόμα και λίγων ευρώ που αφορά μισθούς ή συντάξεις, γιατί ενέκριναν μία απόφαση που χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στους μεγαλοϊδιοκτήτες της χωράς;
Ας παραδεχθούν λοιπόν και οι κύριοι δανειστές μας ότι στόχος τους δεν είναι τα λεφτά μας. Αν ήταν αυτά θα τα έπαιρναν από εκεί που υπάρχουν και δεν θα τα αναζητούσαν εκεί που δεν υπάρχουν.
Ας το πάρουν απόφαση και οι δουλοπάροικοι ψηφοφόροι των κομμάτων της συγκυβέρνησης ότι μόνο οι δουλοπάροικοι πληρώνουν, έστω και αν ξεπουλήσουν ακόμα και τις βέρες τους και το βαφτιστικό τους σταυρουδάκι …ακόμα και αν τους πάρουν τα σπίτια τους …ακόμα και αν δεν έχουν να φάνε …ακόμα και αν δεν έχουν να αγοράσουν τα φάρμακά τους …ακόμα και αν παγώσουν από το κρύο το χειμώνα. Άλλωστε τους το έχουν πει ξεκάθαρα: «Το ότι πτωχεύουν οι Έλληνες, δεν είναι ταυτόσημο ότι πτωχεύει η Ελλάδα». Φυσικά δεν τους διευκρίνισαν τι εννοούν ως Ελλάδα και σε ποιους θεωρούν ότι ανήκει.
Υ.Γ.
Η βουλευτής κυρία Σοφία Σακοράφα στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 σε ερώτηση που κατέθεσε στη βουλή, προς τον Υπουργό Οικονομικών, είχε την τόλμη να του ζητήσει τον κατάλογο των φεουδαρχών – ιδιοκτητών της χώρας. Φυσικά θα έχει μεγάλο ενδιαφέρων η απάντηση του, καθώς και η στάση των άλλων κομμάτων επί του θέματος. Σήμερα πια δεν είναι εύκολο σε κανένα να καλύπτεται πίσω από την μαγεία του αφηρημένου όταν η χώρα έχει την απόλυτη ανάγκη του συγκεκριμένου.
Παραπομπές
Α.Υ.Ο. Πολ. 1211/10-10-2011 (ΦΕΚ 2298/B΄/13-10-2011)
πηγή:Ολυμπια