Γράφει ο Παναγιώτης Τελεβάντος
Ομολογώ ότι διάβασα με μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη το καλογραμμένο άρθρο του Σεβ. Σύρου αναφορικά με την κρίση που περνά η πατρίδα μας.
Ο Σεβ., με το άρθρο του, δείχνει πως έχει γνώσεις που απλώνονται στο χώρο της Ιστορίας και της ποίησης και ότι έχει το θάρρος να λέγει ορθά πράγματα και να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα.
Διατηρώ απολύτως τις επιφυλάξεις μου για την ελπίδα που ανέθεσε ο Σεβασμιότατος στους λεγόμενους “αγανακτισμένους” και νομίζω ότι - μετ’ ου πολύ - θα αποδειχθεί στην πράξη ότι πρόκειται για μια σαπουνόφουσκα που δεν έχει κανένα σημείο υγείας, αλλά αντίθετα εκφράζει την παθογένεια της κρίσεως.
Τα πραγματικά μας προβλήματα τα μετατρέπουμε σε φιέστες και σε εκρήξεις εκτόνωσης, αντί σε ευκαιρίες μετάνοιας και αποφάσεις αλλαγής νοοτροπίας.
Κατά τα άλλα προσυπογράφω το γλαφυρότατο άρθρο.
Αφού λοιπόν, Σεβασμιότατε, ξέρετε και τα λέτε τόσο ωραία - όταν θέλετε - για πέστε μας να καταλάβουμε γιατί προβαίνετε σε ενέργειες που μαρτυρούν άκρα φαιδρότητα και αποφευκτέα έλλειψη ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας;
ΟΙ ΦΙΕΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΣΑΣ
____________
Τι τις θέλατε τις φιέστες για τα δεκάχρονα της αρχιερατείας σας;
Δεν φτάνει που οι δεσποτάδες υποχρέωσαν το ποίμνιό τους να γελοιοποείται και να τους τραγουδά το happy birthday your Eminence τώρα θα το υποβάλετε σε νέο εξευτελισμό να σας τραγουδά happy anniversary κάθε πενταετία και δεκαετία που θα συμπληρώνουν στην αρχιερατεία οι δεσποτάδες μας;
Μέχρι πού θα φτάσει πια η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας;
Τα Birthdays και τα anniversaries τα μετέρχονται οι Αμερικανοί και δείχνουν στην πράξη την αποθέωση του ατομικισμού του προτεσταντικού ήθους των ΗΠΑ.
Τι δουλειά έχουν οι ορθόδοξοι επίσκοποι να υιοθετούν αυτές τις πρακτικές;
Η ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΗ ΣΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
___________
Σεβασμιότατε! Γιατί προκαλείτε τους πιστούς με την νεωτεριστική σας εμφάνιση; Τι παράδειγμα δίνετε στους κληρικούς της Μητροπόλεως σας; Προβληματιστήκατε ποτέ γι’ αυτό;
Θα μου πείτε: Στις τρίχες κόλλησες; Οχι Σεβασμιότατε! Δεν είμαι τόσο ανόητος ώστε να συνδέω τις τρίχες με την ιερωσύνη.
“Κολλώ” όμως στο γεγονός ότι ορισμένοι μοντερνίζοντες κληρικοί - όπως εσείς - δεν διστάζετε να κατασκανδαλίσετε τους πιστούς για τις τρίχες!
“Κολλώ” επίσης στο γεγονός ότι ορισμένοι μοντερνίζοντες κληρικοί, όπως καλή ώρα εσείς, δεν αντιλαμβάνονται ότι χάνουν κάθε είδους ιεροπρέπεια με τις επισκέψεις τους στο κουρείο.
Αμφιβάλλετε; Για ρίξτε μια ματιά στον καθρέπτη και συγκρίνετε την εμφάνισή σας με ένα παραδοσιακό ιεράρχη και θα καταλάβετε τι εννοώ.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
___________
Το κυριότερο: Γιατί προβαίνετε σε κατ’ εξακολούθηση κατάφωρη παραβίαση των Ιερών Κανόνων με τις συνεχείς συμπροσευχές με τους Παπικούς;
Τι δουλειά έχετε, Σεβασμιότατε, να προβαίνετε σε από κοινού παραστάσεις με τους αιρετικούς;
Μπορείτε να φανταστείτε τον Αγιο Νικόλαο, τον Μέγα Αθανάσιο και τον Αγιο Σπυρίδωνα να συμπροσεύχονται σε ναό ή να πραγματοποιούν ποιμαντικές επισκέψεις σε νοσοκομεία με τον Αρειο, όπως κάνατε εσείς με τον Παπικό "επίσκοπο" της Σύρου και άλλους Παπικούς "κληρικούς";
ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ή ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ;
__________
Διερωτώμαι. Το εξαίρετο άρθρο σας πρέπει να το εκλάβουμε ως φωτεινή αναλαμπή ενός επισκόπου που έχασε την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του, σαν έκφραση ενός επισκόπου που πρόσκειται στους άθεους κυβερνώντες ή σαν πράξη μετανοίας που θα εκδηλωθεί σε όλους σας τους λόγους και τις ενέργειες; Φοβούμαι ειλικρινά το πρώτο, διερωτώμαι για το δεύτερο και προσεύχομαι εκτενώς προς τον Κύριο για το τρίτο.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.
ΑΠΛΩΣΑΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ
Του Σεβ. Σύρου Δωρόθεου
«Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σε μένα τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων», διαβάζουμε στο «Άξιον Εστί» του Ελύτη, του αχθοφόρου της Ελληνικής παράδοσης ποιητή του Αιγαίου, του διαχρονικού Έλληνα, που «άλλα πλούτη δεν είδε, κι άλλα πλούτη δεν άκουσε, παρά βρύσες κρύες να τρέχουν»!
Πρόκειται, γι’ αυτό, που σε άλλο σημείο ονομάζει «αρχαία πείνα», για το θέμα της πενίας της Ελλάδας και των κατοίκων της, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Το θέμα αυτό έχει βρει την κλασική του διατύπωση και διαπίστωση στην Ιστορία του Ηροδότου.
Συγκεκριμένα, πριν επιτεθεί ο Ξέρξης στην Ελλάδα, ζήτησε από τον εξόριστο Σπαρτιάτη βασιλιά Δημάρατο, που είχε καταφύγει στην αυλή του, πληροφορίες για το χαρακτήρα, τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των Ελλήνων. Μεταξύ άλλων, ο Δημάρατος του είπε ότι «η φτώχεια ήταν πάντα σύντροφος στην Ελλάδα, ενώ η αρετή των Ελλήνων είναι συνδυασμός σοφίας και νόμου! Μ’ αυτή την αρετή η Ελλάδα πολεμάει ταυτόχρονα και τη φτώχεια και το δεσποτισμό».
Έτσι φορτίστηκε περισσότερο η αντίθεση Ελλήνων και Περσών: Από τη μια η πενία και η «νόμω αρετή» των Ελλήνων, κι από την άλλη η «ύβρις», η αλαζονία, των πλούσιων Περσών, και εκδηλώθηκε με την, κομβικής σημασίας για τον παγκόσμιο πολιτισμό, εποποιΐα των Περσικών πολέμων.
Παρά ταύτα, τα τελευταία χρόνια, κυρίως, και ως άτομα και ως Κράτος, κλείσαμε τα μάτια μας σ’ αυτή τη διαχρονική διαπίστωση και θελήσαμε να γίνουμε πλούσιοι, χωρίς να είμαστε και χωρίς αντικειμενικά να το μπορούμε… Απλώσαμε τα πόδια μας σε δανεικά στρώματα, και τώρα «παγώνουμε», επειδή μας τα πήρανε!
Αφού, βέβαια, πρώτα «παγώσαμε» ψυχικά, «στεγνώσαμε» πνευματικά, «αφυδατωθήκαμε» συναισθηματικά, παρασυρθήκαμε από τις Σειρήνες του εύκολου, ακοπίαστου και γρήγορου πλουτισμού, «οξειδωθήκαμε στη νοτιά των ανθρώπων», αλλοτριωθήκαμε από το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης και μεταβληθήκαμε σε καταναλωτικές μονάδες, απεμπολώντας στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου και νόθου εκσυγχρονισμού αξίες και συνήθειες, που σμίλεψαν την εθνική μας ταυτότητα και ιδιαιτερότητά μας.
Η πατρίδα μας, πάντως, έχει γνωρίσει και χειρότερες κρίσεις, όπως αυτή του 1897, ένα ακριβώς χρόνο μετά τη διεξαγωγή των πρώτων, στη νεώτερη ιστορία, Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.
Ήταν τότε, που μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη, την ταπεινωτική ήττα του επισυμβάντος Ελληνοτουρκικού πολέμου, επιβλήθηκε στην Ελλάδα καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
Τότε, όμως, το ταπεινωμένο έθνος δεν πτοήθηκε, ανασύνταξε τις δυνάμεις του, ενεργοποίησε τις δυνατότητές του, επιστράτευσε το ανθρώπινο δυναμικό του και, ύστερα από 15 χρόνια, διπλασιάστηκε με τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους και «αγκυροβόλησε» στο λιμάνι της Βασιλεύουσας Πόλης.
Ήταν τότε, που πραγματοποιήθηκε η «προφητεία» του Παλαμά για την Ελλάδα:
«και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»
Κάθε κρίση, βεβαίως, έχει τις δικές της ιδιομορφίες, τις δικές της γενεσιουργές αιτίες…Αναγκαία, όμως, και επαρκής συνθήκη για το «ανέβασμα» είναι να «φυτρώσουν τα φτερά τα πρωτινά», η επανασύνδεση με τα ζώπυρα της ελληνικής στάσης ζωής, η επιστροφή στις ζείδωρες πηγές της Ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, της λεβεντιάς, του φιλότιμου και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Οι κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων, που γεμίζουν ειρηνικά τις πλατείες, το ακηδεμόνευτο αυτό και εν πολλοίς ετερόκλητο πλήθος, που δικαιολογημένα αγανακτεί κατά των επιβαλλόμενων – αμφίβολης, δυστυχώς, αποτελεσματικότητας – άδικων, σκληρών, κοινωνικά ανάλγητων και ουσιαστικά απάνθρωπων μέτρων λιτότητος, δείχνουν ότι κάτι αλλάζει στη ναρκωμένη ελληνική κοινωνία των τελευταίων δεκαετιών.
Αυτή η ελπίδα, όμως, θα γίνει βεβαιότητα και η αλλαγή πραγματικότητα, αν η αγανάκτηση στραφεί κυρίως και πρωτίστως ενάντια σ’ εκείνες τις νοοτροπίες, τις επιλογές και τις πρακτικές, που οδήγησαν στην πατρίδα μας στο τελευταίο σκαλί και για τις οποίες όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι, αφού με τη σιωπή, την ανοχή ή και τη σύμπραξή μας ανοίξαμε την Κερκόπορτα της σημερινής οικονομικής και πνευματικής άλωσης του Ελληνισμού.
πηγή:panayiotistelevantos.