Mία τουρίστρια συγχάρηκε τους ντόπιους αλιείς σχετικά με την ποιότητα των ψαριών τους ρώτησε πόσο καιρό τους πήρε να τα πιάσουν.
«Όχι πολύ καιρό." απάντησαν με μια φωνή.
"Γιατί να μην μένετε έξω περισσότερο και ψαρεύετε περισσότερα;"
Οι αλιείς εξήγούν ότι τα μικρά τα αλιεύματά τους είναι επαρκή για να καλύψουν τις ανάγκες τους και των οικογενειών τους.
"Μα τι κάνετε με τον υπόλοιπο χρόνο σας;"
"Εμείς κοιμόμαστε αργά, ψαρεύουμε λίγο, παίζουμε με τα παιδιά μας, και κάνουμε siesta με τις συζύγους μας. Τα απογεύματα έχουμε ένα σνακ στην παραλία
Ή πηγαίνουμε στο χωριό για να δούμε τους φίλους μας στο καφενείο, να πιούμε μερικά ποτά και να παίξουμε τάβλι.
Τα βράδια πηγαίνουμε σε μια ταβέρνα παίζουμε μπουζούκι και τραγουδάμε μερικά τραγούδια μπορεί να σπάσουμε κανένα πιάτο ή δύο.
Έχουμε μια γεμάτη ζωή. "
Η τουρίστρια τους διέκοψε,
"Έχω ένα MBA από το Harvard και μπορώ να σας βοηθήσω!
Θα πρέπει να ξεκινήσετε με το να ψαρεύετε περισσότερο κάθε μέρα.
Μπορείτε να πουλήσετε τότε τα επιπλέον ψάρια που πιάνετε.
Με τα πρόσθετα έσοδα, μπορείτε να αγοράσετε ένα μεγαλύτερο σκάφος. "
"Και μετά;"
"Με τα επιπλέον χρήματα θα έρθει το μεγαλύτερο πλοίο, μπορείτε να αγοράσετε ένα δεύτερο και ένα τρίτο
και ούτω καθεξής μέχρι να έχετε έναν ολόκληρο στόλο από μηχανότρατες.
Αντί να πουλάτε τα ψάρια σας σε μεσάζοντα,
μπορείτε να διαπραγματεύεστε άμεσα με τις μονάδες επεξεργασίας
και ίσως ακόμη και να ανοίξετε τη δική σας μονάδα.
Μπορείτε να αφήσετε τότε αυτό το μικρό χωριό και να κινηθείτε προς την Αθήνα ή ακόμα και το Λονδίνο!
Από εκεί μπορείτε να διευθύνετε την τεράστια νέα επιχείρησή σας. "
"Πόσο καιρό θα πάρει αυτό;"
"Είκοσι, ίσως και είκοσι πέντε χρόνια." απάντησε η τουρίστρια.
"Και μετά;"
"Μετά; Λοιπόν φίλοι μου, μετά είναι που γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον," απάντησε η τουρίστρια, γελώντας. «Όταν η επιχείρησή σας είναι πραγματικά μεγάλη, μπορείτε να αρχίσετε να αγοράζετε και να πουλάτε μετοχές και κάνετε εκατομμύρια!"
«Εκατομμύρια; Αλήθεια; Και μετά από αυτό;" Ρώτησε ένας από τους ψαράδες.
"Μετά από αυτό θα είστε σε θέση να συνταξιοδοτηθείτε, να ζήσετε σε ένα μικρό χωριό κοντά στην ακτή, να κοιμάστε αργά, να παίζετε με τα παιδιά σας, να πιάνετε κανένα ψάρι, να πάρτε μια σιέστα με τη σύζυγό σας και να περνάτε τα βράδια σας πίνοντας και απολαμβάνοντας με τους φίλους σας."
"Με όλο το σεβασμό δεσποινίς μου, αλλά αυτό, είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε τώρα. Ποιος ο λόγος λοιπόν να σπαταλήσουμε είκοσι πέντε χρόνια;" ρώτησαν οι Ελληνες αλιείς;
Και το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι:
Να γνωρίζετε πού πηγαίνετε στη ζωή ....
μπορεί να είστε ήδη ΕΚΕΙ.