Γράφει η Δέσποινα
Πρώτ’ απ όλα χρειάζεται να ηρεμίσει κανείς. Διότι, εάν δεν είναι ο επαγγελματίας ήρεμος του φταίει ο τουρίστας και .. ο κόσμος όλος.
Απο κεί και πέρα χρειάζεται να σοβαρεύει κανείς, έστω που και πού, όχι πως δεν απευθύνομαι σε σοβαρούς ανθρώπους, αλλά χρειάζεται να σοβαρεύει κανείς απέναντι σε όσους κοιτάνε να υποβαθμίσουν (περισσότερο…) το προϊόν που δίνει. Τι σημαίνει αυτό και τι θέλω να πώ;
Περιστατικό χθεσινό. Όχι τίποτε ιδιαίτερο, ούτε χαρακτηριστικό (προς θεού…), απλά τυχαίο. Και κακό. Κακόγουστο για την ακρίβεια.
Ζευγάρι ξένων περνάει έξω από επιχείρηση ενοικιαζομένων δωματίων και ρωτά εάν υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια. Ευγενέστατα η υπεύθυνη απαντά πως ναι κι εάν θέλουν να δούν τον χώρο. Το ζευγάρι απαντά καταφατικά, βλέπει το δωμάτιο (επρόκειτο για έναν αξιοπρεπέστατο και καθαρό χώρο) κι αποφαίνεται πως «έχουμε τόσα, θές;». Με το «τόσα» να αναφέρεται σε χρηματικό ποσό που ντρέπεσαι να το γράψεις επειδή είναι πολύ χαμηλό για την προσφερόμενη υπηρεσία. Η υπεύθυνη είπε "όχι ευχαριστώ", χαμογελώντας και μη δείχνοντας να προσβάλλεται από την ελεεινή -είναι η αλήθεια- «προσφορά» του ζευγαριού. Προφανώς, κράτησε την ψυχραιμία και το … χιούμορ της.
Κι άλλες φορές ακούγαμε "τρελά" αλλά φέτος παράγινε το κακό, θα μπορούσε να πεί κανείς...
Εδώ είναι για πολλούς φέτος το στοίχημα. -και στο χιούμορ-. Είτε πρόκειται για ακριβά είτε για οικονομικά δωμάτια, να μην τραβιούνται οι τιμές προς τα κάτω με αποτέλεσμα να πέφτουν και οι υπηρεσίες. Γιατί, στην Σαντορίνη των «μεγάλων κερδών» δεν ξέρεις πώς θα συμπεριφερθεί ο άλλος. Τι θα κάνει δηλαδή τώρα που φαίνεται ότι το κέρδος περιορίζεται; Θα ρίξει την ποιότητα για να «βγάζει» περισσότερα; ή θα δεχτεί τον περιορισμό των κερδών του συνεχίζοντας να προσφέρει καλές υπηρεσίες; Ερωτήματα για τα οποία δεν ισχύει κάποιος γενικός κανόνας, ούτε υπάρχει «σωστή» απάντηση. Απλά, κρίνει και πορεύεται ο καθένας όπως μπορεί, ανάλογα με το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει και στο οποίο βρίσκεται…
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας και τα κρεμαστά φορέματα της παραλίας….
ή φταίω γω που η παραλία μου θυμίζει Μπαγκλαντές; (που δεν εχω και τίποτε με δαυτο, αλλά κάτι πρέπει να πώ!...)
ή το «ντόνατς, μπερλίνα(;) σπέσιαλ» το θυμάστε;
Άλλο περίεργο αυτό με τους πλανόδιους με τις κρεμάστρες. Να τους βλέπεις έξω από τα μαγαζιά που πληρώνουνε νοίκια και κόβουνε αποδείξεις και φοβούνται και το ΣΔΟΕ, να πουλάνε τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια ρούχα ή αντικείμενα με τα μαγαζιά. Και να μην τους κυνηγάει και κανένας. Ε, δεν είναι από περίεργο μέχρι προκλητικό; Για νόμιμο να σας πώ την αλήθεια δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν είναι ηθικό. Θες να πουλήσεις κύριε τα ρούχα ή τα σιντί σου; Ε, μην στέκεσαι και μπροστά από το μαγαζί που πουλάει τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια. Μέχρι στιγμής πάντως το κυνηγητό περιορίζεται στο «φύγε από δω βρέ, σε παρακαλώ..»