για τα σήμερα, ... τα χθες και τα μετά...

Αλέξανδρος Γκιάλας - Σωκράτης Γκιόλας, (για κάποια στιγμή νόμισα πως ήταντο ίδιο επώνυμο), δύο αρχαία ονόματα και δύο παραπλήσια επώνυμα, δύο μάρτυρες του γραπτού λόγου.

Ο Θεός να τους αναπαύει (ο Θέος βέβαια πάντα αναπαύει τους μάρτυρες). Και οι δύο άφησαν δρόμους για μας. Δρόμους γεμάτους αλήθεια. Η αλήθεια όμως δεν είναι του κόσμου τούτου. Γι΄αυτό ο Κύριος είπε - ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ-, δηλαδή καμιά σχέση με την εξουσία του κόσμου τούτου, (ούτε την αλήθεια θέλει, ούτε τη ζωή των ανθρώπων -έχει βαρύ κόστος στα ασφαλιστικά ταμεία-).

Τι φοβάται η εξουσία? Τρίχες, τίποτα. Αφού ξέρει τι έχει από κάτω της. ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΥΠΑΚΟΟΥΣ, αρκεί να τους τα πεις με τρόπο. Αρκεί να τους πεις ωραίες λέξεις, ( δημοκρατικές δυνάμεις, προοδευτική παράταξη, ο λαός κυβερνά, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, βυθίστε το ΧΟΡΑ, σοσιαλιστικό κίνημα ή όταν θα απελπιστούμε από τους μεν έρχεται η άλλη παράταξη, εμεις αλλάξαμε, παραδεχθήκαμε τα λάθη μας, απομακρύναμε τους φταίχτες, μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας, ό, τι λέμε το ενοούμε, δέστε τι σας έκαναν οί άλλοι κ. ά πολλά).
Δεν με φοβίζουν αυτοί. Ξέρουν τα συμφέροντα τους και τα στηρίζουν.
Εγώ φοβάμαι εμάς. Εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, τους Καθολικά Διαμαρτυρώμενους, που διαμαρτυρώμαστε κυρίως μεταξύ μας και στο τέλος δεν θα μπορούμε καθόλου να στηριχθούμε μεταξύ μας -ΟΥΑΙ ΤΩ ΕΝΙ- (αλίμονο στον ένα). Ζούμε διαρκώς με κρίσεις μεταξύ μας, με αντικρούσεις των κρίσεων που μας γίνονται και με απομακρύνσεις λόγω των κρίσεων που νιώθουμε. Άσε τις κατακρίσεις, σ'αυτές κάνουμε μεγάλες καταχρήσεις. Είμαστε σε μεγάλη πλειονότητα κατακρισιομανείς (Δε μας σώζει ούτε η ΙΘΑΚΗ).
Να ψάχνουμε, να ενημερωνόμαστε, να ξέρουμε τι μας γίνεται, προπάντων να μην είμαστε κολλημένοι (χοντρό πρόβλημα αυτό), κυρίως όμως να βρούμε τρόπους ενότητας, γιατί σίγουρα παίζεται πολύ μεγάλο παιγνίδι στην πλάτη μας. Τις όποιες αντιδράσεις μας τις έχουν λάβει υπόψιν τους, μας ξέρουν πολύ καλά, δεν ξέρουν όμως τη δύναμη που έχει η ΑΓΑΠΗ, ακόμη και όταν το ακούν δεν μπορουν να το καταλάβουν, γιατί η αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός, κάτι πολύ ξένο και αρνητικό στην προδιαγεγραμένη πορεία τους.
Ίσως είναι πολύ απλοϊκά αυτά. Ίσως είναι λόγια βαρετά και χιλιοειπωμένα (δυστυχώς και εγώ είμαι μεγάλος πια, βαρετός και χιλιοκολυμένος). Βρέστε τότε άλλους τρόπους και μιλήστε για την αγάπη ή άλλους ανθρώπους που να μιλούν με άλλα λόγια γι' αυτήν, μην την αφήσετε όμως μόνο σε φιλιλογία, ούτε σε επιστημονική θεολογία, λιγόστεψε ο καιρός για τέτοιες πολυτέλειες.