Ας βγούμε για λίγο απ΄ την ασφυτικά κλεισμένη φυλακή του " εγώ " μας .
Απ΄ το καβούκι μας , που σαν χελώνες και σαλιγγάρια κρυφοκουρνιάζουμε μέσα.
.
Ας ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας , κι΄ ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
.
Την άλλη βδομάδα ...
και πάλιν δεν θα προλαμβαίνουμε,
μες τα πολλά τρεχάματα που θάχουμε ...
Γι΄ αυτό ... τώρα ... σήμερα , όχι αύριο , όχι μετά .
..
Ας δούμε τον συνάνθρωπό μας , τον διπλανό μας, τον αδελφό μας .
Ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη απ΄ την καρδιά μας .
.
Ας θυσιάσουμε λίγο απ΄ το χρόνο μας , σε κάποιο μοναχικό
συνάνθρωπό μας , που θέλει δυό κουβέντες να μοιραστεί .
.
Ας δώσουμε παρηγοριά , σε κάποιον που πονάει , για κάποιον λόγο .
.
Ας πάμε βόλτα με τα παιδιά μας , κι΄ ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν ,
χωρίς να βιαζόμαστε , γιατί " κάτι " άλλο περιμένει ...
.
Ας ακούσουμε υπομονετικά,τον άνθρωπό μας , για τα τόσα που τον
απασχολούν καθημερινά , κι΄ ας μην πούμε τίποτα .
Να νοιώσει όμως , πως τον ακούσαμε , πως τον νοιώσαμε , πως τον κατανοήσαμε ...
.
Ας τρέξουμε , ακόμα και με τη σκέψη μας , με την προσευχή μας , σε κάποιους συνανθρώπους μας , που έχασαν αγαπημένες τους ψυχές πρόσφατα ,
και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τον πόνο , και ας μιλήσουμε Στον Κύριο γι΄ αυτούς .
.
Ας πούμε και δυό λόγια προσευχής , για όσους βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου ,
σε κάποιο νοσοκομείο , και δίνουν τη δική τους μάχη ,
και βαδίζουν το δικό τους γολγοθά , και αυτοί , και οι δικοί τους άνθρωποι . . .
.
Καιρός να βγούμε απ΄ το "εγώ " μας .
Καιρός να κοιτάξουμε στα μάτια τον αδελφό μας . . .
και μέσα σ΄ αυτά τα μάτια . . . θα δούμε Τον Θεό !
.
Ας το κάνουμε τ ώ ρ α...
Το αύριο δεν ανήκει σε κανένα μας . Μονάχα Στο Θεό .