Στη συνέντευξη αυτή ένας πρώην μουσουλμάνος ιεραπόστολος λέει επιτέλους την αλήθεια για τη δήθεν ραγδαία αύξηση του Ισλάμ στην Αγγλία, και τον αριθμό των πιστών μουσουλμάνων και των κρυφών χριστιανών σε ισλαμικές χώρες.
Υπάρχει στα αγγλικά στο http://www.aoiusa.org/blog/2010/02/a-muslim-preacher-converts-to-orthodoxy/ (και σε αναδημοσίευση εδώ http://www.oodegr.com/english/empeiries/muslim_preacher_convert.htm) στα ρωσικά εδώ, και στα γαλλικά εδώ.
Συζητάμε στο Λονδίνο με ένα νέο Ορθόδοξο Χριστιανό που βαφτίστηκε σήμερα με το όνομα Δανιήλ. Το Δανιήλ απέχει πολύ απ’ το να είναι μουσουλμανικό όνομα [στην πραγματικότητα, υπάρχει ως μουσουλμανικό όνομα, αλλά είναι πολύ σπάνιο]. Αν και πληροφορίες σχετικά με τη μεταστροφή του, αναπόφευκτα θα κυκλοφορήσουν μεταξύ των μουσουλμάνων του Λονδίνου, για λόγους ασφαλείας, σκοπίμως δεν θα δώσουμε πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, διότι υπάρχουν πολύ συχνά περιστατικά απειλών και βίας και μερικές φορές ακόμη και δολοφονιών που διαπράχθηκαν από φανατικούς. Έχοντας πει αυτό, η εμπειρία του Δανιήλ είναι πολύ πολύτιμη για τους Ορθοδόξους. Μιλά μαζί του ο Nicholas Savtchenko, προσωρινός προϊστάμενος του Ναού της Κοιμήσεως (ROCOR) στο Λονδίνο.
Δανιήλ, σε παρακαλούμε να μας πεις για σένα.
Για πολλά χρόνια ήμουν ένθερμος μουσουλμάνος, όπως ήταν η γυναίκα και τα παιδιά μου. Γεννήθηκα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής μου έχω ταξιδέψει σε πολλές μουσουλμανικές χώρες. Γνώριζα και τη Βρετανική και τη μουσουλμανική κουλτούρα. Έζησα στη Σαουδική Αραβία, όπου σπούδασα θεολογία και συνέβαλα στην μουσουλμανική ιεραποστολή μεταξύ των αλλοδαπών εργατών. Επίσης έζησα για ένα διάστημα στο Αφγανιστάν υπό τη διακυβέρνηση των Ταλιμπάν, στο Πακιστάν και στο πακιστανικό τμήμα του Κασμίρ. Έζησα επίσης στη Βοσνία. Τα τελευταία χρόνια, ζω με την οικογένειά μου στο Λονδίνο, όπου, πριν από λίγο καιρό, έγινα ο εκπρόσωπος των μουσουλμάνων σε ένα πολύ γνωστό διαθρησκευτικό οργανισμό αφιερωμένο στην ειρήνη. Για τα δύο τελευταία χρόνια, ήμουν σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου του Canterbury σχετικά με το Ισλάμ. Πριν από δύο ημέρες, τον κάλεσα για να του πω ότι γινόμουν Ορθόδοξος στη Ρωσική Εκκλησία.
Ποια ήταν η στάση του;
Ω … Ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury ήταν πολύ χαρούμενος. Μια φορά, μου είπε ότι πρόσφατα δύο από τους υπαλλήλους του στο τμήμα προσωπικού της Αγγλικανικής Εκκλησίας είχαν γίνει δεκτοί σε ορθόδοξες εκκλησίες: αυτός σέβεται τις επιλογές τους και θα συνεχίσουν το έργο τους στη διοίκηση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Τι σε οδήγησε στον Χριστό;
Η πρώτη φορά που είχα την επιθυμία να μελετήσω λεπτομερειακά την Καινή Διαθήκη ήταν όταν ήμουν μπροστά στην Κάαμπα στη Μέκκα – έζησα για ένα χρόνο στη Μέκκα. Η Χριστιανική γραμματεία απαγορεύεται αυστηρά στη Σαουδική Αραβία και πολλές ιστοσελίδες μέχρι που μπολοκάρονται, αλλά με την ανάπτυξη των σύγχρονων επικοινωνιών, δεν είναι δύσκολο για εκείνους που ψάχνουν να βρουν το Λόγο του Θεού. Μετά από ένα διάστημα, προσπάθησα να πείσω έναν Αμερικανό που εργαζόταν στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας να ασπαστεί το Ισλάμ. Όταν του μίλησα, αυτός απάντησε με πολύ θάρρος και πεποίθηση. Έμεινα έκπληκτος από το θάρρος του, διότι στη Σαουδική Αραβία ένας άνθρωπος που κηρύττει τον Χριστιανισμό μπορεί εύκολα να σκοτωθεί. Οι συζητήσεις με χριστιανούς στη Σαουδική Αραβία ήταν πολύ σημαντικές για μένα. Ως κάποιος που συνδέεται με την ισλαμική ιεραποστολή στην Αραβία, συνάντησα πολλούς ξένους. Πάντα παρατηρούσα ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μεταστρέφονταν στο Ισλάμ, όχι επειδή ήταν ελεύθερη επιλογή τους, αλλά για να συνεχίσουν να εργάζονται στη Σαουδική Αραβία και για να επιτύχουν την απαλλαγή από τους φόρους που επιβάλλονται στους μη-μουσουλμάνους. Είναι γεγονός ότι οι μισθοί των μη-μουσουλμάνων είναι χαμηλότεροι από αυτούς των μουσουλμάνων λόγω της ανάγκης να καταβάλουν ειδικό φόρο, που έθεσε ο Μωάμεθ. Οι μισθοί για τους Χριστιανούς στη Σαουδική Αραβία είναι μάλλον χαμηλοί, και μερικοί ασπάζονται το Ισλάμ για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Η πλειοψηφία των Φιλιππινέζων που επιστρέφουν στην πατρίδα τους αμέσως αποκηρύσσει το Ισλάμ. Άρχισα να διερευνώ ακόμη περισσότερο τον Χριστιανισμό και, σιγά-σιγά, ένιωσα την υπεροχή του έναντι του Ισλάμ. Πρωτοαντιμετώπισα συνειδητά την Ορθοδοξία στο Σεράγεβο, την πρωτεύουσα της Βοσνίας. Δυστυχώς, οι ιερείς στο Σεράγεβο δεν μιλούν αγγλικά και δεν μπορούσα να εκφράσω αυτό που πραγματικά ήθελα. Αφού περίμενα να περάσει μια ομάδα ιμάμηδων, πήγα στη σερβική εκκλησία και ένιωσα την έκπληκτη ματιά του Σέρβου ιερέα, όταν έκανα το σημείο του σταυρού με τον Ορθόδοξο τρόπο και έκανα μια εδαφιαία προσκύνηση. Τότε ήξερα ότι από όλες τις χριστιανικές ομολογίες, η Ορθοδοξία ήταν η πιο κοντινή σε μένα. Μελέτησα τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία ακόμη περισσότερο, διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας ταινίες. Μου άρεσε επίσης η ταινία Ostrov (το νησί). Σιγά-σιγά, αποφάσισα να ζητήσω να βαπτιστώ στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τελευταία, ακούμε όλο εκθέσεις για την εξάπλωση των χριστιανικών ιεραποστολών σε μουσουλμανικές χώρες. Είναι σημαντική σε αυτές τις χώρες;
Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλοί κρυφοί χριστιανοί στη Σαουδική Αραβία. Αρκετές φορές εγώ ο ίδιος συνάντησα άτομα που πιθανώς ήταν κρυφοί Χριστιανοί. Πρέπει να καταλάβουμε ότι στη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες, ίσως η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων πηγαίνει στο τζαμί όχι επειδή τους ενθαρρύνει η πίστη τους, αλλά επειδή είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν υπό την πίεση των νόμων και των εθίμων. Η επίσκεψη στο τζαμί γίνεται βάρος. Οι Μουσουλμάνοι του σήμερα είναι μάλλον λιγότερο θρησκευόμενοι απ’ όσο πιστεύουν οι άνθρωποι στον χριστιανικό κόσμο. Στις μουσουλμανικές χώρες, υπάρχουν πολλά τζαμιά και εκεί λένε προσευχές πέντε φορές την ημέρα, αλλά εκτός από την Παρασκευή κανείς δεν πηγαίνει στο τζαμί. Εκτός από την Παρασκευή, σε κάθε τζαμί κατά το χρόνο της προσευχής, δεν θα δείτε περισσότερους από πέντε άνδρες, ακόμη και αν υπάρχουν πολλά σπίτια που κατοικούνται από μουσουλμάνους γύρω από αυτό. Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι δεν πηγαίνουν στο τζαμί ούτε και την Παρασκευή. Ορισμένοι αρχίζουν να πηγαίνουν κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, αλλά μετά τη νηστεία εξαφανίζονται μέχρι το επόμενο έτος. Στο τζαμί, μια φορά την εβδομάδα κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού υπάρχουν ίσως εκατό άνθρωποι, παρότι θα μπορούσαν να υπάρχουν χιλιάδες, και μετά το Ραμαζάνι δεν θα είναι εκεί περισσότερα από πέντε άτομα. Στις μουσουλμανικές χώρες, πολλοί άνθρωποι ψάχνουν για την αλήθεια και εξαιτίας αυτού είναι που θα αυξηθεί η χριστιανική ιεραποστολή. Οι πιο πολλοί προωθούν τον χριστιανισμό μεταξύ φίλων, και πρόσφατα έχουν γίνει τηλεοπτικά δίκτυα και πολύ περισσότεροι δικτυακοί τόποι αφιερωμένοι στην ιεραποστολή μεταξύ των μουσουλμάνων. Σε γενικές γραμμές, πολλοί μουσουλμάνοι αποστασιοποιούνται από το Ισλάμ και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις δυτικές χώρες. Στη Μεγάλη Βρετανία, πολλοί μουσουλμάνοι έχουν μεταστραφεί στον Χριστιανισμό. Στην Αγγλικανική Εκκλησία, οι μουσουλμάνοι που έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό υπολογίζονται σε εκατό χιλιάδες άτομα. Πολλοί από αυτούς είναι Πακιστανοί. Έχουν τις δικές τους χριστιανικές εκκλησίες και αναγκάζονται να κρύβονται, λόγω του κινδύνου αντιποίνων από τους μουσουλμάνους. Υπάρχουν επίσης Άραβες και Μπενγκάλι προσήλυτοι στον Χριστιανισμό. Πάρα πολλοί μεταστρέφονται λόγω των μικτών γάμων.
Πρόσφατα, στον Τύπο έχουν υπάρξει αναφορές σχετικά με την σημαντική αύξηση του Ισλάμ στις δυτικές χώρες και έχουν μάλιστα ισχυριστεί ότι ο αριθμός των πιστών μουσουλμάνων θα ξεπεράσει σύντομα τον αριθμό των ενοριτών σε χριστιανικές εκκλησίες. Φαίνεται παράξενο ότι ο Τύπος έχει αναφερθεί τον αριθμό των μουσουλμάνων, των πιστών σε τεμένη, πολλές φορές μεγαλύτερο από τη χωρητικότητα των ίδιων των τζαμιών! Αλλά αυτό δεν αναφέρεται στον Τύπο. Ποια είναι η αλήθεια;
Η παρουσία των τεμενών στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ αδύναμη. Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι δεν θα πάνε ποτέ σε τζαμί. Οι νέοι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει ουσιαστικά το Ισλάμ, ακόμη και αν λένε ότι είναι ακόμα μουσουλμάνοι. Στα τζαμιά δεν βρίσκουν μία κοινή γλώσσα με τους ιμάμηδες από το Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές. Οι νέοι μετά βίας μπορούν να μιλήσουν Ουρντού ή Μπενγκάλι, παρά μιλούν μόνο Αγγλικά. Πολλοί ντρέπονται για το Ισλάμ, λόγω της τρομοκρατίας. Το ενδοθρησκευτικό (inter-religious) μας συμβούλιο ερεύνησε τη συμμετοχή στα τζαμιά και γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματική εικόνα, και αυτή είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για το Ισλάμ, αλλά είναι προς όφελος ορισμένων ατόμων να παρουσιάσουν το Ισλάμ ως μια τεράστια δύναμη. Αν πάρει κανείς τον κατάλογο με τα τζαμιά σε Μουσουλμανικές εκδόσεις, για παράδειγμα στο δυτικό Λονδίνο, βλέπουμε πως υπάρχουν είκοσι τζαμιά και πολύς κενός χώρος σε κάθε ένα από αυτά τα τζαμιά, παρ’ ότι ο αριθμός των ανθρώπων με Μουσουλμανικές ρίζες στο Λονδίνο είναι τόσος, που θα χρειάζονταν ακόμα περισσότερα τζαμιά αν πήγαινε η πλειοψηφία σε αυτά.
Σε ένα μεγάλο τζαμί στο Λονδίνο μπορεί να υπάρχουν τριακόσιοι άνθρωποι για τις προσευχές της Παρασκευής. Πολλά τζαμιά δεν είναι παρά μόνο μικρές αίθουσες που χρησιμοποιούνται μόνο την Παρασκευή. Γενικά, οι πιστοί είναι πολύ σπάνιοι στα τζαμιά και οι περισσότεροι είναι τα παιδιά που τα πηγαίνουν οι γονείς τους. Όταν μεγαλώνουν, εξαφανίζονται. Ο Χριστιανισμός προσφέρει μια ελεύθερη επιλογή, επομένως, προσαρμόζεται πολύ καλύτερα στην ζωή μέσα σε κλίμα ανοχής, ενώ το Ισλάμ αδυνατεί να περάσει μια τέτοια δοκιμή.
Τα μέσα ενημέρωσης μιλούν περί ασπασμού στο Ισλάμ από πολλούς Βρετανούς. Οι Μουσουλμάνοι δίνουν μια σχεδόν θριαμβευτική εικόνα του Ισλάμ στη Δύση. Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός των Βρετανών στο μουσουλμανικό πληθυσμό είναι πολύ μικρός, μόνο 1200 άτομα περίπου. Πώς αντιλαμβάνεστε αυτή την αντίφαση;
Δεν είναι μια απλή ερώτηση. Ήμουν μέρος της Ισλαμικής ιεραποστολής στη Βρετανία και μπορώ να πω ότι ο αριθμός των μεταστρεφόμενων είναι ελάχιστος. Κατά την προσευχή της Παρασκευής στο κέντρο του Λονδίνου, ο αριθμός των Βρετανών μουσουλμάνων στο τζαμί είναι ίσως ένα τοις εκατό. Έξω από το Λονδίνο, δεν φτάνουν καν αυτό τον αριθμό. Όλοι οι Μουσουλμάνοι γνωρίζουν τον πραγματικό αριθμό των μεταστραφέντων στο Ισλάμ. Υπάρχουν εκείνοι που αποδέχονται το Ισλάμ, λόγω του γάμου με μουσουλμάνους. Αυτοί οι Βρετανοί δεν θα πάνε ποτέ σε τζαμιά και η αποδοχή του Ισλάμ από αυτούς είναι μια τυπική διαδικασία. Πολύ συχνά στην πράξη παραμένουν Χριστιανοί. Οι περισσότεροι από αυτούς που δέχονται το Ισλάμ λόγω γάμου είναι γυναίκες. Επιπλέον, πολλοί απόγονοι των μουσουλμάνων μεταναστών στη Βρετανία θεωρούν τους εαυτούς τους Βρετανούς αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν «Βρετανοί μουσουλμάνοι», με την πλήρη έννοια. Έχω μιλήσει πολύ με γυναίκες που χώρισαν τους μουσουλμάνους συζύγους τους, και μπορώ να πω από μνήμης ότι στο Λονδίνο υπάρχουν ίσως 25 Βρετανίδες που έχουν παραμείνει μουσουλμάνες μετά το διαζύγιο από τον μουσουλμάνο σύζυγό τους. Αλλά, κατά γενικό κανόνα, οι μικτοί γάμοι οδηγούν σε αποξένωση από το Ισλάμ. Η Ισλαμική ιεραποστολή στη Δύση δεν υπήρξε επιτυχής. Στο Λονδίνο, υπάρχει μια οργάνωση ιεραποστόλων αφιερωμένων στο κήρυγμα του Ισλάμ. Είναι κυρίως νέοι. Αλλά, πραγματοποιούν την αποστολή τους μεταξύ των μουσουλμάνων μεταναστών διότι είναι πολύ πιο αποτελεσματική, ενώ οι Βρετανοί δεν ασπάζονται το Ισλάμ. Όταν κάποιοι Μουσουλμάνοι λένε ότι το Ισλάμ είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία στον κόσμο, οι ιμάμηδες του Λονδίνου λένε ότι η ανάπτυξη αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ποσοστό γεννητικότητας, αλλά δεν υπάρχει πραγματική ιεραποστολή. Δεν αμφιβάλλω ότι ο Χριστιανισμός είναι πολύ ισχυρότερος από την άποψη της ιεραποστολής.
Υπάρχουν πολλοί μουσουλμάνοι που μεταστρέφονται στον Χριστιανισμό στη Μεγάλη Βρετανία;
Από τη μία πλευρά, υπάρχουν πάρα πολλοί. Αυτό συμβαίνει χωρίς καμιά δημοσιότητα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις περισσότερες σχολές του Ισλάμ οι αποστάτες από το Ισλάμ πρέπει να εκτελεστούν, ακόμη και αν οι ιμάμηδες των μεγαλύτερων τζαμιών του Λονδίνου λένε ότι δεν μπορούν να εκτελεστούν για αποστασία από το Ισλάμ.
Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν πολύ λίγοι, δεδομένου ότι πολλοί μουσουλμάνοι απλά εγκαταλείπουν την πίστη τους και γίνονται άπιστοι. Η απιστία είναι μια ασθένεια κοινή για όλους. Ορισμένοι μουσουλμάνοι προσπαθούν να παρουσιάσουν την αθεΐα και την απουσία της θρησκείας ως χαρακτηριστικά του χριστιανικού πολιτισμού, αλλά οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι, ακόμη περισσότερο και από τους Χριστιανούς, χάνουν την πίστη τους στο δυτικό κόσμο. Ωστόσο, υπάρχει το πολύ καλό παράδειγμα της Ρωσίας και των άλλων χωρών όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία αυξάνει, ακόμη και με την ελευθερία της επιλογής. Ελπίζω μια μέρα να πάω στη Ρωσία, αλλά εν τω μεταξύ θα πρέπει να ανασυγκροτήσω τη ζωή μου ως Ορθόδοξος Χριστιανός.
http://greekmurtadeen.wordpress.com/2010/04/17/london-apostate/