Ομιλία που έκανε ο πρώην Αhmet και νυν Ανδρέας Οζγκιουνες επί τη εορτή του Αγίου Θεοδώρου του Βυζάντιου στο Νιχώρι
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Εν ονόματι της Κοινότητος Νεοχωρίου Σας καλωσορίζω ταπεινά. Η παρουσία Σας μας καθιστά ευτυχισμένους. Σας φιλάμε το Χέρι και προσδοκούμε τις ευλογίες Σας. Παρακαλούμε τον Κύριό μας να Σας χαρίζει μακροζωία, υγεία για την συνέχιση της, εν ειρήνη Διακονίας Σας, στην Αγία Εκκλησία μας.
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
Αξιότιμοι επισκέπτες και αδελφοί,
Σας καλημερίζω όλους με πολύ αγάπη.
Καλωσορίσατε στην Αγία αυτήν Πόλη, της οποίας Ιδρυτής είναι ο Μέγας Κωνσταντίνος και η οποία αποτελεί την καρδιά του Ορθοδόξου Χριστιανισμού. Αισθανόμεθα ευτυχισμένοι διότι την ημέραν αυτή, κατά την οποία εορτάζουμε την μνήμη του Αγίου Θεοδώρου την μοιραζόμαστε μαζί Σας. Θα ήθελα να εκφράσω την μεγάλη χαρά αλλά και την συμπαράσταση, που αισθάνεται η μικρή μας κοινότητα βιώνοντας το πλήθος των πιστών, που παρίσταται σήμερα στον Ιερό Ναό μας.
Αν και πιστεύω ότι θα υπάρξουν ομιλίες για την ζωή του μνημονευομένου Αγίου, επιθυμώ, περιληπτικά και εισαγωγικά, να αναφερθώ σ' Αυτόν. Ο Άγιος Θεόδωρος γεννήθηκε το 1774 σ' αυτό εδώ το χωριό: το Νιχώρι. ΄Ηταν γόνος μιας ευλαβούς χριστιανικής οικογενείας. ΄Ηταν ταλαντούχος ζωγράφος και σε νεανική ηλικία μπήκε στην υπηρεσία του Σουλτάνου της εποχής, στα ανάκτορα, ως καλλιτέχνης. Εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό και αλλαξοπίστησε ασπαζόμενος το Ισλάμ. Συντόμως όμως φθάνει ο καιρός των τύψεων της συνειδήσεως και της μετανοίας. Δραπετεύει από τα ανάκτορα και βρίσκει καταφύγιο στην Μονή Μακαρίου στο νησί της Χίου. Αργότερα μεταβαίνει στο νησί της Λέσβου, αποκηρύσσει την αλλαξοπιστία του και κάνει επισήμως γνωστή την επιστροφή του στον Χριστό. Οι οθωμανικές Αρχές, πληροφορηθείσες το γεγονός, τον καταδικάζουν σε θάνατο και τον εκτελούν, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ιερού ισλαμικού νόμου, δηλ. της σαρία. Ήταν 21 χρονών και η ιστορία έγραφε το σωτήριον έτος 1795.
Η Λέσβος δοκιμάζεται σκληρά από έναν λοιμό το 1832. Οι κάτοικοι του νησιού Χριστιανοί και Μουσλουμάνοι σώζονται με την βοήθεια του Θεού, τις προσευχές των Χριστιανών και το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου.
Ο Άγιος Θεόδωρος, ο Νεομάρτυς Θεόδωρος ο Βυζάντιος όπως τον ονομάζει η Εκκλησία, έγινε με τον βίο και το μαρτύριό του σύμβολο για την εμμονή στην ορθή πίστη ανεξαρτήτως της εκβάσεως των δοκιμασιών μας. Προσευχόμενοι στον εν τοις Ουρανοίς Πατέρα μας δεόμεθα «και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».
Φοβόμαστε τις δοκιμασίες, που για τον Άγιο Θεόδωρο ήταν πολύ σκληρές. Δόξα τω Θεώ, οι δοκιμασίες αυτές ενίσχυσαν την πίστη του και ίσως να έφθασε στην Αγιοσύνη χάρη στον αγώνα που αγωνίστηκε εναντίον του Κακού. Νιώθουμε βαθειά ευγνωμοσύνη όταν τον μνημονεύουμε.
Εμείς εδώ, όπως γνωρίζετε, αποτελούμε μια μικρή κοινότητα. Είμαστε σαν μια οικογένεια. Έχουμε δυο Ναούς. Την Παναγία και τον Άγιο Νικόλαο, οι οποίοι εξ αιτίας της συρρικνώσεώς μας, λειτουργούνται τις Κυριακές εν αλλάξ. Με τα βλέμματά μας ψάχνουμε ο ένας τον άλλον όταν μπαίνουμε τα κυριακάτικα πρωινά στο Ναό. Όταν διαπιστώνουμε την απουσία κάποιου, θλιβόμαστε. Συγκεντρωνόμεθα μετά την Θεία Λειτουργία και χαιρόμαστε την παρέα μας. Ευελπιστώ ότι θα επιτύχουμε να συνεχίσουμε την χριστιανική αδελφοσύνη μας.
Είναι γνωστό ότι εφέτος η Κωνσταντινούπολις είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και η δική μας Κοινότητα θα συμβάλη στους ειδικούς εορτασμούς. Στο θέμα αυτό ευχαριστούμε τον αγαπητό μας κ. Λάκη Βίγκα. Ασφαλώς, η Πόλις μας, αξίζει την τιμή αυτή περισότερο απ' όλες τις άλλες. Λέγεται ότι τα τρία θεμέλια του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, είναι ο Χριστιανισμός, ο Ελληνικός Πολιτισμός και το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Από την Κωνσταντινούπολη πηγάζουν αυτοί οι τρεις παράγοντες. Επιτρέψτε μου δε, μιλώντας για το Ρωμαϊκό Δίκαιο, να τονίσω ότι τούτο εδραιώθηκε στην Πόλιν αυτή, και μάλιστα από τον οικοδομήσαντα τον Ναό της Αγίας Σοφίας Αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Και κάτι ακόμη: Με ικανοποίηση παρακολουθούμε τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Ας ελπίζουμε ότι αυτή η σημαντική πραγματικότητα θα γίνη αντιληπτή. Η πλούσια πολιτιστική παράδοση αυτής της γης αποτελεί την σημαντικώτερη πηγή για τον εκδημοκρατισμό μας και τον διακαή μας πόθο για την ολοκλήρωσή μας εντός της Ευρώπης.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω το εξής: Εμείς, ως Ορθόδοξος κοινότης μοιάζουμε τους πρώτους Χριστιανούς. Όπως εκείνοι, τοιουτοτρόπως και εμείς, κατά καιρούς απελπιζόμεθα. Μολαταύτα προσπαθούμε, να παραμένουμε φορείς των τριών αρχών της Διδασκαλίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δηλαδή της Αγάπης, της Ελπίδος και της Πίστεως. Με την ευκαιρία αυτή ας μου επιτραπή να σας μεταφέρω μια σκέψη μου, που έχει εξασκήσει μεγάλη επιρροή σε μένα: Διάβασα την συνέντευξη του Πατριάρχου μας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και έβγαλα κάποια συμπεράσματα ..... Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο χριστιανισμός, κατ΄ αρχήν είναι αγάπη, είναι ελπίδα, αλλ' όμως θα πρέπη να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι είναι και αυτοθυσία. Το δεύτερο συμπέρασμα η Ανάσταση, ότι δηλαδή πρέπει να έχουμε πίστη στην Ανάσταση. Η Ανάσταση δεν είναι μόνον η ανάσταση εκ νεκρών του Ιησού Χριστού. Η Ανάσταση είναι η βεβαίωση του ακαταλύτου του Ευ-αγγελίου του Χριστού και της αιωνίας ισχύος Του, παρ' όλους τους διωγμούς και τις άλλες δυσχέρειες . Εν συναρτήσει με το λεχθέν και με την αναμφισβήτητη βοήθεια του Θεού ο Χριστιανισμός θα ζη στα χώματα αυτά εις τους αιώνας των αιώνων. Η συνέντευξη του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας αποτέλεσε για μένα πηγή ελπίδας.
Επιτρέψατέ μου, παρακαλώ, να τελειώσω με μια ευχή από την Θεία Λειτουργία:
Κύριε και Θεέ μας,
«σώσον τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου. Το πλήρωμα της Εκκλησίας Σου φύλαξον. Αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου Σου. Συ αυτούς αντιδόξασον τη Θεϊκή Σου δυνάμει και μη εγκαταλείπης ημάς τους ελπίζοντας επί Σε. Αμήν».
Υποβάλλων τα σέβη και την αγάπη μου, εύχομαι σε όλους εσάς Υγεία και Ειρήνη.
http://oodegr.com/oode/ierapostoli/xwres/tourkia/prosfwnisi_1.htm